Ва рӯзи панҷшанбеи ғарраи моҳи рабиъи алأўли амири масъӯд бор дод , ки сахт тундараст шуда буд , бори ом ,у ҳашаму авлиёу раоёии баст пеш омаданд ва нисорҳо карданд . Ва раоё ӯро дуоӣ фаровон гуфтанд ва бисёр қурбонӣ овараданд ба даргоҳ ва қурбон карданд ва бо нон ба даравишон доданд ,у шодӣ ӣӣ буд ки монанди он кас ёд надошт .

Ва рӯзи душанбеи давоздаҳуми ин моҳ нома расед аз Марв ба гузашта шудани нўштгини хосса ки шаҳнаи он навоҳӣ буд . Ва ёд карда буданд ки вай ба вақт рафтан аз ҷаҳон гуфтааст ки вайро амири Маҳмӯд озод накарда буд , ҳар чаҳ ваии рост аз он султонаст , боз бояд намӯд то агар бинад , ӯро озод кунад ва бҳл фармоеду авқоф ӯро имзо кунаду дигар ҳар чаҳ ӯро ҳаст аз ғулому таҷаммулу олату зёъи ҳамаи худованди рост . Ва ғуломонаш корӣанд ва дар эшон ранҷ бисёр бардааст , бояд ки аз ҳам науфтанд . Ва ғуломӣаст мақдами эшон ки ӯро хмортгин қуръон хон гӯйанду банда парвардааст ӯро , носеҳ ва аминаст ва ба тани хеши мард , бояд ки амир ӯро ба сар эшон бимонад ки салоҳ дар инаст . Амири нўштгини хоссаро озод карду авқоф ӯро имзо фармуду номаҳоро ҷавоби нбштнду ғуломонро бнўохтнду хмортгинро бар мақдамии эшон бдоштаҳ омад ва гуфта шуд ки эшонро ҳамонҷои мақом бояд кард то омили аҷрӣу бистгонӣ эшон медиҳад ва ба шуғлӣ ки бошад қиём мекунанд то онгоҳ ки эшонро бихонем ва ба фарзандӣ аз он хеш арзонӣ дорем ва бадв сипорем . Ва номаҳо ба тўқиъи мؤкди гашт ва ду хилтоши ббрднд .

Ва рӯзи панҷшанбеи бисту дувуми ин моҳи нома ҳо расед аз хуросон ки « тркмонон дар ҳудӯди мамолики бпрогнднду шаҳри тун ғорат карданду бўолҳсни ироқӣ ки солор кард ва арабаст шабу рӯз ба Ҳирот машғӯласт ба шаробу омили бўтлҳаҳи шайбонӣ аз вай ба фарёд ,у вайу дигари аъёну сқот бо схФ ӯ дармондаанд . Ва ғуломиро аз он хеш бо фавҷӣ карду араб ба тохтани гуруҳе тркмонон фиристод бебасират то сиқтии биФтод ва бисёр мардум бикуштанд ва дастгир карданд . » амири бад-ӣни ахбори сахт тнгдл шуду вазирро бихонад ва аз ҳаргуна сухан рафт , охир бар он қарор гирифт ки амир ӯро гуфт : « туро ба Ҳирот бояд рафту онҷо мақом кард то ҳоҷиби сбошӣу ҳамаи лашкари хуросони наздик ту оянду ҳамагонро пеш чашм кунӣ ва молҳои эшон дода ояд ва сохта бираванд ва рӯй ба тркмонон ниҳанд то эшонро аз хуросон овора карда ояд ба шамшер ки аз эшон ростӣ нахоҳад омад ва ончӣ гуфтанд то ин ғоят ва ниҳоданд ҳамаи ғуруру ишвау зарқ буд ки ҳар куҷо ки расиданд на насл гузоштанд ва на ҳрс . Ва ин нобакори ъроқикро даст кӯтоҳ кунӣ аз карду араб ва эшонро ду солори кордони гумори ҳам аз эшон ва ба ҳоҷиб сипору ироқиро ба даргоҳ фирист то сазоӣ хеш бибинад , ки хуросону Ироқи басар ӯ ва бародараш шуд . Ва чун басар кор раседӣу шоҳиди ҳолҳо будӣ , номаҳо пайваста навис то мисолҳои дигар ки бояд дод май диҳем . » гуфт : « фармон бурдорам »у бозгашт ва бо бўнср бинишаст ва дарин абвоб бисёр сухан гуфтанду дигари рӯзи мавозиъати набшат , ба даргоҳ овараданду бўнсри онро дар хилват бо амир арза дошт ва ҳам дар маҷлиси ҷавобҳо набшат , чунонкӣ амир фармуд ва савоб дид ва ба тўқиъи мؤкди гашт .

Ва рӯзи се шанбеи панҷуми моҳи рабиъи алохри хоҷаи бузургро хлътӣ доданд сахти фахри ки дарави пели нару мода буду астару маҳду боз ,у ғуломони тарки зиёдат буд ; ва пеш омад , амири вайро бнўохт ба забон то бидон ҷойгоҳ ки гуфт : « хоҷаи моро падараст ва ранҷҳо ки моро бояд кашид ӯ мекашад . Дили моро азин муҳим фориғ кунад ки мисолҳои ӯ баробари фармонҳои мост . » вазир гуфт : « ман бандааму ҷони фидои фармонҳои худованд дорам ва ҳар чаҳ ҷаҳд одамӣаст дарин кори биҷои орм . »у бозгашт бо кароматӣу кавкаба ӣӣ сахти бузург ва чунон ҳақ гузорданад ӯро , ки монанди он кас ёд надошт . Ва миён ӯу хоҷаи бўнсри лутф ҳоле афтод дарин вақт аз ҳади гузашта , ки бўнсри ягонаи рӯзгорро нек бидонаст ;у дархост аз вай то бо ваии Муътамидӣ аз девони рисолат номзад кунанд ки номаҳои султон нависанд ба истисвоби вай ва ҳар ҳоле низ ба маҷлиси султони бознмоиди ончӣ вай кунад дар ҳар корӣ . Донишманди бўбкри мубашшири дабирро номзад фармуд бад-ӣни шуғлу бўнсри мисолҳое ки мебоист ӯро бидод . Ва дигари рӯз вазир бирафт бо ҳишматӣу ъдтӣу убуҳҳатии сахти тамоми сӯии Ҳирот , ва бо ваии савории ҳазор буд .