[ маросими ҷашни меҳргон ]

Ва амир , разии аллоҳи анҳу , бҷшн меҳргон нишаст рӯзи се шанбеи бисту ҳафтуми зўи алҳҷаҳ , ва бисёр ҳадя ва нисор овараданд . Ва шуъароро ҳеҷ нафармуд , ва бар масъӯди розӣ хашм гирифт ва фармуд то ӯро бҳндўстон фиристоданд , ки гуфтанд ки ӯ қасида ӣӣ гуфтаасту султонро дар он насиҳатҳо карда . Ва дар он қасидаи ин ду байт буд .

Ин мискини сахти некӯ насиҳатӣ кард , ҳар чанд фузул буду шуъароро бо мулӯкон ин нарасаду мутрибонро ҳам слти нафармуд ки дарин рӯзгори он абри зрпоши сустии гирифта буд ва кам боридӣ . Ва муноқиша ҳо мерафт . Ва умри бпоёни омада буд . Ва ҳоли мардуму давлати дунё инаст . Ва ин рӯзгори меҳргон низ бигузашт ва бпоён омад .

Дар санаи аҳадӣ ва сулсину арбъмоӣаҳ ки ғртши се шанбе буд , амир ҳар рӯз фариза кард бар хештан ки пеш аз бор хилватӣ кардӣ то чоштгоҳ бо вазиру арқони давлату солорон [ ва ] сухан гуфтандӣ азин муҳим ки дар пеш доштанду бозгштндӣ ва амир бинишастӣ ва дар ин боб то шаби кори мирондӣ . Ва бҳич рӯзгор надиданд ки ӯ тани чунин дар кор дод . Ва нома ҳо мерасед аз ҳар ҷое ки хасмон низ корҳои хеш месозанд ва ёрӣ доданд бўрии тагинро бамурдам то чанд ҷанги қавии бикрад бо писарони алии тагин ва эшонро бузад ва наздикаст ки вилояти моўроءи алнҳр азишон бастанд . Ва писари олтўнтоши хандон низ бо он қавми дӯстии пайваст . Ва банди Ҷайҳун аз ҳар ҷонибӣ кушода карданду мардум омадан гирифтанд бтмъи ғорати хуросон , чунонкӣ дар нома ӣӣ хондем аз Омуӣ ки перзаниро диданди як даст ва як чашм ва як пои табарӣ дар даст , пурседанд аз вай ки чаро омадӣ ? гуфт : шунӯдам ки ганҷҳои замини хуросон аз зерзамин берун мекунанд , ман низ биёмадам то лухтии бабрам . Ва амири азин ахбори бхндидӣ , аммо касоне ки ғӯри кори мидонстнд , барояшони ин сухани саъб буд .

Ва ончӣ аз ғазнӣни хоста будем овардан гирифтанд ва лашкарҳои зёдтӣ мерасед .

Бӯи алҳсни абди алҷлил хилватӣ кард бо амир , разии аллоҳи анҳу , ва гуфт « мо тозикони асбу уштур зёдтӣ дорем бисёр ,у амири ҷиҳати лашкари омадаи бзёдт ҳоҷатмандаст ,у ҳама аз неъмату давлати вай сохтаем , насахтӣ бояд кард ва бар ном ҳар касе чизеи набшат . »у ғарази дарин на хизмат буд , балки хост бар номи устодами бӯи наср чизе нависад ва аз бдхўиӣу зъорт ӯ донист ки напазирад ва сухан гуяд ва амир биравӣ дили гарон тар кунад . Амирро ин сухан номувофиқ наомад . Ва бӯи алҳсни бхт хеш насахтӣ набшату ҳамаи аъёни тозикро дар он даровард ва он арза карданд ва ҳар кас гуфт : фармон бурдорам , ва аз дилҳои эшон эзад , ъзу ҷл , донист . Ва бӯи наср бар осмон об барандохт ки « то як сари асбу уштур бакораст ! » ва изтиробҳо кард ва гуфт : « чун кори бӯ наср бидон манзалат расед ки бгФтор чун бӯи алҳсн айдунӣ бар вай сутур нависанд , зиндону хорӣу дарвешӣу марг бар вай хуш шуд . » ва пайғом дод бзбони бӯи алълоءи табиб ки « банда пер гашта ва ин андаки мояи таҷаммулӣ ки дорад хизмати рост , ва чун бад-ӣн ҳоҷат ояд , фармони худовандро бошад , кадом қалъат фармоед то банда онҷо равад ва биншинад ? » бӯ алъло гуфт : хоҷаро муқарар ҳаст ки ман дӯстдор қадим ӯем ? гуфт : ҳаст .

Гуфт : ин пайғом носавобаст , ки султон на онаст ки буд ва бо ҳар кас баҳона меҷӯяд , набояд ки чашм захмӣ уфтад . Ва марои азин афв кунад ки сухани ноҳамвор дар боб ту натавонам шунид .

Устодами рқътии набшати сахти дурушт ва ҳар чаҳ ӯро буд сомиту нотиқ дар он тафсил дод ва ин пайғом ки бӯи алълоро медод дар рқъти мшбъ тар афтод ;у бўсоқ оғоҷӣ омад -у ҳаргизи ин сабукӣ накарда буд дар умри хеш - ва оғозед бисёр бандагӣу хизмати намӯдану рқът бадв дод ва [ ӯ ] змон кард ки вақте сира ҷӯяд ва бирасонад .

Ва устодами бдиўон боз омад ва бар оғоҷии пайғомро шитоб мекард то бзрўрт бирасонед вақте ки амир дар хашм буд аз ахбори дардкунанда ки брсидаҳ буд . Баъд аз он оғоҷӣ аз пеши султон берун омад ва маро бихонад ва гуфт : хоҷаи амидро бигӯӣ ки расонидам ва гуфт « афв кардам вайро азин » , ва бхўшӣ гуфт , то дил машғӯл надорад . Ва рқъаҳи бмни боздод ва пӯшида гуфт : устодатро магӯӣ , ки ғамнок шавад : амири рқъаҳи биндохту сахт дар хашм шуд ва гуфт « гуноҳ на бӯи насри рост , мо рост ки сесад ҳазор динор ки вқиът кардаанд , бгзоштаҳем . » ман бдиўони омадаму рқъти пеш ӯ ниҳодаму пайғом нахустин бидодам , хизмат карду лухтӣ сукӯн гирифт . Ва бозгашт ва маро бихонад .

Чун нон бихӯрадем , холӣ кард ва гуфт : ман донам ки ин на сухани амир буд , ҳақи суҳбату ммолҳти деринаи нигоҳи дор ва агар оғоҷии сухан дигар гуфтаасту ҳуҷҷати гирифта то бо ман нагӯйӣ , бигӯӣ тора кор бингарам . Ончӣ гуфта буд оғоҷӣ бигуфтам . Гуфт « донистам , ва ҳамчунин чашми доштам . Хок бар сари он хоксор ки хизмат подшоҳон кунад , ки бо эшон вафоу ҳурмат ва раҳмат нест . Ман дил бар ҳамаи балоҳо хуш кардааму бгФтор чун бӯи алҳснӣ чизе надаҳум . » бозгаштам . Ва ваии пас аз он ғамноку андеша манд мебуд . Ва амир , разии аллоҳи анҳу , ҳурмати вай нигоҳ медошт . Як рӯзаш шароб дод ва бисёр бнўохт ва ӯ шодкому қавии дил бахона бозомаду бӯи Мансури табиби тиФўрро бихонад ва ман ҳозир будам ва дигарон биёмаданду мутрибон ,у бӯи Саиди бағалоне низ биёмад ,у ноӣби устодам буд дар шуғл буридӣ Ҳирот , дар миёнаи бӯ Саид гуфт : ин боғчаи банда дар ним фарсангии шаҳри хуш истодааст , худованд нишот кунад ки фардо онҷо ояд . Гуфт : нек омад . Бӯи Саиди бозгашт то кор созад ва мо низ бозгаштем .