Маҳви талабати гардӣ агар дошта бошад

Он сӯии ҷаҳони арз саҳар дошта бошад

Дили оя фатҳӣаст зи қуръони муҳаббат

Зеру зибри захмӣ агар дошта бошад

Аз шуълаи ҳам нисбатии лаъли ту об аст

Ҳар чанд ки ёқӯт ҷигар дошта бошад

Мо ва ман ваҳдати нигаҳон ғиртўиӣ нест

Ин ришта маҳоласт ду сар дошта бошад

Он ракаи зкиФити чашмат назарӣ нест

Аз бихбриҳо чаҳ хабар дошта бошад

Чашмтар мо низ ҳамон марказ ҳасан аст

Чун оинагар пос назар дошта бошад

Аз тинат золим натавон хости мурувват

Шамшери куҷои об гуҳар дошта бошад

Имрӯзи дами кару фари хоҷа баланд аст

Албата ки ин саги ду се хар дошта бошад

Сӯзи дилам аз гиря чаро маҳв нигарадед

Бар оташ агар об зафар дошта бошад

Сайлоби сиришками ҳамагар як мижа болад

То хонаи хуршед хатар дошта бошад

Афсонаи ҳангома авҳом мапурсед

Шомӣ ки надорам чаҳ саҳар дошта бошад

Бедили ман ва он нола аз аҷзи расое

Дар нақши қадами гирд асар дошта бошад