Қобили бор амонатҳо магӯ осони шудем

Саркашӣҳо хок шуд то сӯрати инсони шудем

Дар адами ҷинси муҳаббати қимат кунин дошт

То нафаси вокрди дукони ҳамчуи боди арзони шудем

эй басои нақшӣ ки огоҳӣ ба ёд мо шунид

Токунӯн зеби тғоФлхонаҳи нисёни шудем

Гуфтугӯи умрии нафасҳо сӯхт то анҷоми кор

Ҳамчуи шамъи кушта дар зери забони пинҳони шудем

Суд агар дар парда хӯн мешуд зӣоне ҳам набӯд

Чун ма аз арзи камоли ойӣнаи нуқсони шудем

Пайкари моро чўгрдўн бесабаб хам карда анд

Дар миён гӯйӣ набӯд Андам ки мо чавгони шудем

Ғунчаи мо арзи чандини барги гул дар бор дошт

Як грббони чок агар кардем сад домони шудем

Ҳаркасии вайронаи худро иморат ме кунад

Мо ба таъмири дил бепоу сари вайрони шудем

Оина дар занги мижгонӣ баҳам оварда буд

Чашм то во шуд ба рӯй неку бади ҳайрони шудем

Бетамизӣ дошт моро нозпрўрди Гана

Охир аз одам шудани муҳтоҷи обу нони шудем

Зини либоси соягӣ каз шарм ҳастӣ тира аст

Нур ӯ пӯшеди моро ҳар қадари урёни шудем

ӣнқадарҳо ҳасрати оғӯш ҳам мебӯда аст

Ҳарки шуд чашми тамошои ту мо мижгони шудем

Ҳеҷ натавон басти нақши хиҷлати азкмФрстӣ

Ранги мо пеш аз вафо бишикаст агар паймони шудем

Пушти дастӣ ҳам нашуд риш аз надоматҳои халқ

Табъи мо вақте пушаймон шуд ки бе дандони шудем

Бедил аз мо олимӣ бо дарси маънии ашност

Мо ба фаҳми худ чаро чун ҳарфу хати нодони шудем