Моиему дилии срўрқ бесару пое

Чун обилаи саҳройӣ ва чун нолаи ҳавоӣ

Аз пардаи номӯсӣ афлок кашидем

Нанагӣ ки кашад лоғарӣ аз танги қабое

Гомӣ ба раҳат нозада дар хок нишастем

Чун ашк ба ин ранг дамид обилаи пое

Ҷуръати ҳаваси тоқат даврӣ натавон буд

Захмаст ҳамагар мижаи вории сети ҷудоӣ

Дили моили таҳрири суҷудии сет ки имрӯз

Нақши қадам ӯ варақӣ карда ҳиное

эй оинаи гирди нафасӣ беш надорам

Зин беш маро дар назар ман нанамое

Ҳиммат напасандад ки ба ин ҳастӣ мавҳум

Чун акс дар ойӣна кунам хонаи худоӣ

Даркишвари яъсӣ ки саҳари ханда шом аст

Хафоаши шӯй ба ки диҳии арзи ҳумое

Зини ҷӯши ғуборӣ ки гирифтаи сети ҷаҳон ро

Фатҳ дар хайбар кун агар чашми гушойӣ

То чанд харошади асари лофи гулӯят

Довӯд нахоҳӣ шудан аз нағмаи сарое

Гар чун маи нави саркашӣ аз манзари таслим

Бӯсади лаби бомати фалак аз аҷзи банноӣ

Бар ҳамзани кайфияти яктое мо нест

Ин саҷда ки бар пайкари мобсти дутоӣ

Бедили тиҳӣ аз хеш шудӣ мо ва миннат чист

эй сифр бар аъдоди тааюни нФзоиӣ