Хоб дар чашму нафас бар дили маҳзун бор аст

Азкаҳи даврам ки ба худ сохтанам душвор аст

Арақи шарми ту , азчшми ҷаҳон , шасти нигоҳ

Гртў хиҷлат накашӣ , оинаҳо бисёр аст

Гӯшаи чашми ту маҳрӯмӣ кас напасандад

Гар тағофули мижаи хобоанди нигаҳ бедор аст

Наравад ҳақи вафои адаби азгрдни мо

Мавҷро бастани гўҳрграҳ зуннор аст

Дар мақомӣ ки ҷунуни нашъа иззат дорад

Пой беобила яксар , сар бедастор аст

Обрӯ то ба куҷо , хок мазаллат нашавад

Ҳирс дар саъии талаб , ончӣ надорад , ор аст

Зару симӣ ки кунӣ ҷамъи вабаи дарвеши диҳӣ

Табъгар нанг фузулӣ накушуд эсор аст

Хоҷа то чанд набандад ба тағофули дргўш

Шӯри ҳангомаи муҳтоҷи димоғ Афшор аст

Токии андӯҳи каҷу рости зи дунёи бурдан

Муҳраи арсаи шатранҷ ба сад рафтор аст

Ғофилон , чанд ҳаво тоз ҷунун бояд буд

Кисвати саркашии шамъи гиребон вор аст

Бедили охир ба сари хеши қадам бояд зад

Ҷодаи манзили таҳқиқи хат паргор аст