Гул аз булбул аз бас ки дар ханда шуд

зи худ булбули зор шарманда шуд

Ба булбул бигуфт ар ба ман ошиқӣ

Агар ман чу изори ту чун Вомиқӣ

Намардӣ чаро дар фироқ аз ғамам

Ки то зиндаи гардӣ кунун аз дамам

Магари ошиқии кории осон буд

Балои дилу офати ҷон буд

Басои кас ки дар ошиқӣ мурда анд

Басии орзӯҳо ба гул барда анд

Тўкии ҳамчуи ушшоқи длхстаҳ Эй

Ба тӯҳмат ба худ ишқро баста Эй

Агар ошиқии кӯи адабҳои ту

Чаҳ шуд ё раби ним шабҳои ту

Бўдъошқи андар бар дӯсти лол

Шавад маҳви ҷонон ба базми висол

Ту баси гуфтугӯи пеш ман ме кунӣ

Ту ошӯбҳо дар чаман ме кунӣ

Рӯ аз ошиқӣ дам мазан пеши ман

Намаки пош кам бош бар риши ман

Башу сокити андари брмни дамӣ

Ки то гӯям аз васфи ошиқи камӣ