Харӣ бохарӣ гуфт дар зери бор

Ки осӯдагӣ нест дар рӯзгор

Ба мо соҳиб ар май дҳдкоаҳ ваҷу

Бибин ҷон змо месетанд гарав

Гар азхстаҳи ҳоле ба кундӣ рӯем

Занадмон ҳаме то ба тундӣ рӯем

Чунин пушти мо риш аз бор ӯст

Агар мо бимирем аз озор ӯст

Марои веторо оқибат ме кашад

зи баси обу ҳизум ба мо ме кашад

Ҷавобаш бигуфто брўто рӯем

Ман вето кӣ аз ранҷ фориғ шавем

Бибояд ҳамеи ранҷ ва заҳмат кашид

Худои баҳри ин кормони офарид

Касеро чаҳ қудрат ба чун вчро

Бихоҳ аз худои сабзаи зор чаро

Бикун шукр консон нигардида ем

Ба бирҳмии он сон нигардида ем

Агар пушт ришем аз бори халқ

Надорем дастӣ ба озори халқ

Надорем хавф аз саволи вҷўоб

Надорем пурвои рӯзи ҳисоб

Якеро хуш ояд зи савти ҳазор

Якеро сарви оради бонг сор

На аз он хушед маро на аз ин

Ки дорам дилии зору андӯҳгин

Марои нолаи не хуш ояд ба гӯш

Ки якбора аз сари баради ақли вҳўш

Ҳикояти зи ёрон ҳамдам кунад

Маро бехабар аз дўъолм кунад