Қоли аллоҳи таъолӣ « ё аиҳо аллазӣнаи омнўои атқўои аллоҳу қўлўои қўлои сдидо » .

Яъне « қўлўои лои илоҳи алои аллоҳ » .

Ва қол алнабӣ слии аллоҳи алайҳу силам « қўлўои лои илоҳи алои аллоҳи тФлҳўо » .

Бдонки зикр тақлидӣ дигарасту зикри таҳқиқии дигари онч аз роҳи афвоҳи бадари самъи сӯратӣ дар ояд он зикр тақлидӣ бошад чандон кори грнёид ҳамчунонк тухм то парвардаи норасида ки дар замин андозанд наравед . Ва зикри таҳқиқӣ онаст ки бтсрФи талқини соҳиби вилоят дар замини мустаъиди дил мурӣд уфтад . Ва зикр ки соҳиби вилоят талқин кунад самараи шаҷара вилоят ӯст ки ҳам тухми зикри бтлқини соҳиби вилоятон гирифтааст , дар замини дили боби мадади ҳиммати шайх парвариш дода то он тухм брстаҳасту батадрӣҷи бмқоми шаҷарагии вилояти расидау самараи зикр аз шукуфа « азкркм » падед оварда пас дар камоли пухтагӣ чун тухмии мақоми шайхии тухмӣ дар замини дили мурӣди мёндозд .

Чун тухми зикри парварда вилоят бошаду замини дил шёр карда иродат буд ва аз гиёҳи табиати бдсткории тариқат пок карда ва аз офтоби ихлосу оби ҳиммати шайх мадад ёбад сабзаи имони ҳақиқӣ зуд бирӯяд ки « лоолаҳи алои аллоҳи инбти алоямони фии алқлби кмоинбти алмои албқлаҳ »у рӯзи буруз дар тзоид бошад то ғарс эҳсон гардаду бтрбити шаҷара ирфон шавад .

Ва шарти талқин онаст ки мурӣди бўсити шайхи се рӯз рӯза дорад ва дарин се рӯз дарон кӯшад то пайваста брўзў бошаду мудоми зокир буд ва агарчӣ омдшд кунад бо худ зикр мегуяд ва бо мардуми ихтилот кам кунаду сухан бақадр зарурат гуяду буқати ифтори таом бисёр нахурд ва шабҳо бештари бзкр бедор дорад .

Баъд аз се рӯзи бФрмони шайх ғусл кунад веняти ғусли исломи орад чунонк ибтидо ҳар кас ки дар дайн хостӣ омад аввали ғусли исломи бкрдӣ онгаҳ аз хоҷаи алайҳи ассаломи талқин калима ёфтӣ ӣнҷо барон суннати ғусли ислом ҳақиқӣ кунад ва дар вақти оби фурӯ кардан бигӯед : худовандо ман танро ки бадасти ман буд боб пок кардам ту дилро ки бомртсти баназари аноят пок кун .

Ва чун ғусл тамом кард баъд аз намоз хуфтани бхдмт шайх ояду шайх ӯро рӯй бқблаҳ бинишонаду шайхи пушти бқблаҳ боз диҳад ва дар хизмати шайхи бадв зону биншинад ва дастҳо бар якдигар нааду дил ҳозир кунад . Ва шайхи васиятӣ ки шарт бошад бигӯеду мурӣди дилро аз ҳамаи чизҳо бозстонд ва дар муқобилаи дил шайх бидораду бнёзи тамом муроқиб шавад то шайхи як бор бигӯед « лоолаҳи алооллаҳ » боўози баланди вқўти тамом .

Чун тамом гуфт мурӣд ҳамчунон бар оҳанги шайх оғоз кунад лоолаҳи алооллаҳи баланд ва бқўт бигӯед шайхи дигар бора бигӯеду мурӣд боз гуяд сими бор шайх бигӯед мурӣд боз гуяд пас шайх дуо бигӯеду мурӣд омин кунад .

Чун тамом шуд бархезаду бхлўтхонаҳ дар равад ва рӯй бтрбити тухми зикри орад чунонк шарҳи он дар фасли шароит хилват бияёд ани шоаллоҳи таъолӣ .

Ва ибтидои зикр дар дили мурӣд б мисоли шаҷара Эйаст ки бинишонанд чунонк фармуд « зарби аллоҳи Маслан калимаи тайибаи кшҷраҳи тайиба »у ботФоқи муфассирони калимаи тайиба « лоолаҳи алооллаҳ »аст . Чун мулозимати парвариши ин парвариши ин шаҷараи намояд . Бехҳои ӯ аз дили бҷмлгии аъзо ва ҷавориҳ бирасад то аз фарқи сар то бнохни пои ҳеҷ зарра намонад ки бехи шаҷараи зикр онҷо нарасад .

Чун бехи чунин росихи гашт дар замини қолаби шаҷараи зикри шохи сӯии осмон дил кашӣдан гирад ки « аслҳо собит ва фаръҳо фии асмоء » . Дарин мақоми дили зикр аз забон бастанду сариҳи калима « лоолаҳи алооллаҳ » мегуяд . Ҳар вақт ки дили зикр гуфтан гирифт зикри забон дар таваққуф бояд дошт то дил дод зикр бидиҳад ки зикри забони мушаввашкунанда буд ва ҳар вақт ки дил аз зикри Фрўоистди забонро бар зикр бояд дошт то дили бакулӣ зокир гардад ва ҳамчунин мадад мекунад то шаҷараи зикр парвариш меёбаду қасд улувва мекунад то чун шаҷараи бкмол худ расед шукуфаи мушоҳидот бар сари шохи шаҷараи падед омадан гирад ва аз шукуфаи мушоҳидоти батадрӣҷи самароти мукошифоту улӯми ладуннӣ берун ояд ки « тӯтии аклҳои кули ҳайни бозни рабҳо » .

Ва агар ибтидои тухм аз самараи расида вилоят нагирифта будӣ шаҷараи барин мсобт нараседӣ .

Абдуллоҳи бен умр - разии аллоҳи ънҳмо - ривоят мекунад ки дар хизмати хоҷаи алайҳи алслўаҳ ва ассалом нишаста будем бо ҷамъии саҳоба хоҷа фармуд « ани ман ашҷраҳи шаҷараи мислҳо мисли алмўмни лоиҷФу рқҳои Фохбрўнии мо ҳай » фармуд ки дар миёни дарахтҳо дарахтӣаст ки мисли он мисли муъминаст ки барг ӯ ҳамеша сабз бошад маро хабар кунед то он кадом дарахт бошад ? ҳар кас аз саҳобаи бдхтӣ аз дарахтҳои бодия дар афтоданд . Ин мегуфт фалон дарахтаст ва он мегуфт фалон дарахтаст . Хоҷаи алайҳ алслўаҳ мегуфт ин нест ва он нест . Абдуллоҳ мегуяд дар хотир ман омад ки он дарахт хурмост аммо дарон қавми Абубакр ва умр буданд разии аллоҳ ънҳмо нахостам бҳзўр эшон гӯям онч эшон нагуфтанд . Пас пайғамбари алайҳ ассалом фармуд « ҳаии алнхлаҳ » он дарахт хурмост .

Ва бҳқиқти муносибати муъмин бо дарахти хурмо азон ваҷҳаст ки дарахти хурморо то аз дарахт нргшн ндиҳанду талқеҳ ва тобир накунанд хурмоӣ нек наёвард . Ва ин машҳураст ки ҳар сол аз тлъи хурмои нар қадре бигиранд ва дар тлъи дарахти хурмо пайванд кунанд то хурмо нек оварад волои самараи бўҷаҳи хеши надиҳад .

Пас муъминро чун хоҳанд ки самараи вилоят ҳосил шавад талқеҳу тобир ӯ бтлқини шайхи соҳиб вилоят тавонад буд . Ва чун талқин ҳосил шуд мудовимату мулозимати хилвату азлат бояд намӯд бтсрФи фармони шайх то самараи ҳақиқӣ ҳосил ояд чунонк шарҳ он бияёд .

Ва аз хоҷаи алайҳи ассалом нақласт ки вақте ҷамоатӣ аз хавоси саҳобаро ҷамъ кард дар хонае ва бифармуд то дар бибастанд ва се бори калима « лоолаҳи алооллаҳ » боўоз бигуфту саҳобаро фармуд ҳамчунин бигӯед эшон бигуфтанд . Онгаҳ дасти бардошт ва се бор бигуфт « аллоҳами ҳилли блғт » . Баъд аз ан фармуд : бишорати боди шуморо ки худованди таъолии шуморо биёмурзед . Пас машойихи тариқати талқини зикри ҳам азин суннат гирифтаанд .