Қоли аллоҳи таъолӣ : « ё ?итҳо алнФси алмтмӣнаҳи арҷъии илои рбки розӣаи Марзия » .

Ва қол алнабӣ слии аллоҳи алайҳу силам « ҷазбаи ман ҷазбот алҳақ тавозии амали алсқлин » .

Бдонки нафаси мутмаинаи нафаси анбиё ва хавос авлиёст ки дар саф аввал бӯдаанд дар олами арвоҳ агарчӣ ҳар нафасиро дар итмӣнони дараҷа Эй дигараст аз анбиёу авлиё чунонк шарҳ дода омадааст : аз асҳоби алимину асҳоби алшмолу собиқони аҳл ҳар саф .

Ва бҳқиқти бдонк аз мақоми амморагии нафаси бмқом мтмӣнгӣ натавон расед ҷузи бтсрФи ҷазботи ҳақу эксири шаръ чунонк фармуд : « ани алнФси ломораҳи болсўءи аломорҳми рабӣ » .

Ва ибтидои ҷумлаи нуфуси бсФти амморагӣ мавсуф бошанд агар нафас набӣ бошад ва агар нафас вале то бтрбити шариъати бмқом итмӣнон расад ки ниҳояти истеъдоди ҷавҳар инсонӣаст онгоҳи мустаҳаққи хитоб « арҷъӣ » гардад .

Ва агарчӣ дар бдоит ки рӯҳро аз олами арвоҳ бо олами аҷсоди таъаллуқи мисохтнд бар ҷумлаи мамолики малику малакӯт гузар доданд то бар афлоку анҷум ва аносир бигузашт ва аз наботӣу ҳайвонӣ дар гузашту бмртбаҳи инсонӣ ки асфали соФлин мавҷӯдот аст расед чунонк шарҳ дода омадаасту ишорат « сами ради Диноаи асфали соФлин » бад-ӣн маънӣаст дигари бораи бавоситаи нури имону аъмоли солеҳа рӯй бо алӣ наад ки « алои аллазӣнаи амнўо » .

Аммо то завқи хитоб « арҷъӣ » бози наёбад маҳол бошад ки даравии нури имон падед ояд то баъамали солеҳ дар овезади валикини нафасро барон шуъӯрӣ набошад ки бҳс боз донад он хитобӣ бошад . Сиррӣ дар кисвати ҷазбаи ҳақи басар рӯҳ расаду нафас ӯро рӯй аз сифат амморагӣ бигардонаду бқбўли имону истеъмоли шаръи орад чунонк хитоб « ё нори кунии брдоу сломо » басар оташ расед ва бе шуъӯри оташ рӯй оташ аз сифати мҳрқии бгрдониду бсФт « брдоу сломо » расонид .

Аз он вақт ки нафаси бтсрФи хитоб « арҷъӣ » рӯй аз асфали табиати амморагӣ ҳаме гирданд дар муроҷиатаст бо маъоди хеш то онгаҳ ки бкмоли мартабаи маъоди хос « Фодхлии фии ибодӣу адхлии ҷаннатӣ » расад . Ва ин ҷинат ки ташрифи азоФт ҳазрат ёфтааст ки « ҷаннатӣ » бар ҷиноти дигари чандон шараф дорад ки каъба бар масоҷиди дигар ки шарафи азоФт « байтӣ » ёфтааст . Ва ин сиррӣ бузургаст фаҳм ҳар каси бад-ӣн маънӣ нарасаду баёни ин ишорат дар иборат нагунҷад .

Ва исми амморагӣ бар нафас бидон маънӣаст ки амири қолаб ӯ бошаду аммораи лафз маболиғатаст аз амиру омир яъне бғоити Фрмоиндаҳ ва фармонравост . Фрмоиндаҳаст бмўоФқоти табъи хешу мухолифоти шаръи ҳақ ва фармонравост брҷмлгии ҷавориҳу аъзо то бар вифқи табъу фармон ӯ кор кунанд . Ва то нафаси сар бар хати фармон ҳақ наниҳаду мнқод шаръ нашавад аз сифати амморагии халоси наёбад ки ин ду сифат зид якдигаранд то амморааст маъмураи натавонад буд ва чун маъмураи гашт аз амморагӣ халос ёфт .

Фалосифаро ӣнҷои ғалатӣ азим афтод пиндоштанд ки амморагии нафасро сифоти змимаҳ ҳайвонӣаст ва пас дар таҳзиби ахлоқу табдили сифоти ранҷи бурданд бар умеди онки нафасро чун сифоти змимаҳи бсФоти ҳамида мубаддил шавад аз амморагӣ бмтмӣнгӣ расад . Надонистанд ки аз муҷарради ин муомилоти амморагӣ бар нахезад то онгаҳ ки маъмура шаръ нашавад . Эшон пиндоштанд шаръ аз барои таҳзиб ахлоқ мебояд пас гуфтанд чун мо таҳзиби ахлоқи баназари ақл ҳосил кунем моро бшръу анбиё чаҳ ҳоҷат бошад ? шайтони эшонро азин мзлаҳи бдўзхи баради нури имон ҳақиқӣ надоштанд то бозбиннд ки аз ҳиҷоби табъи бтбъ берун натавон омад . Ки агар касе ҳазор соли баназари ақли хеши нафасро риёзат фармоед то дар нафаси ҳзоргўнаҳи сафоу бенаӣу равшаноӣ падед ояд ва баъзе ҳуҷби сифот башарӣ бархезад ; ин ҷумлаи тақвияти ҳиҷоб табъ диҳаду кудурату нобенаии ҳақиқӣ зиёдат кунад . Зирокаҳ чун пеши азин сафо ва бенаӣ надошт толиби он буд ва майдонаст ки дар кудурат ва нобенаӣаст ; акнӯн ки қудрати асари сафоу бенаӣ дар нафас боз ёфт пиндоради сафоу бенаӣ ҳақиқӣаст аз талаб форуманд ва он пиндори ҳиҷобии муаззамтар аз ҷумла ҳуҷб шавад ва дар нои бенаии ҳақиқии биафзояд . Ва ин маънии ҷузи дилӣ фаҳм накунад ки мӯед буд бтأииди илоҳӣу дидаи сар ӯ аз « нурулло » бенаӣ ёфта буд ки « алмўмни инзри бнўри аллоҳ » .

Бҳқиқти бдонк аз асфали табиати бкмнди шариъати халос тавон ёфт ки дар шариъати ҷазбаи ҳақ таъбияасту табъ зулматасту шаръи нур аз зулмати бнўри халос тавон ёфт ки гуфтаанд «у бздҳои ттбини алошёء » .

Ва ҳар крои нури шаръ ки сӯрати ҷазба ҳақасту сари раҳмати ҳақ аз вартаи амморагии халоси надиҳади ҳеҷ чиз натавонад дод ки « аломои раҳми рабӣ » . Бо хоҷаи алайҳи ассалом бо камоли мартабаи набувват ва рисолат мегуфтанд « анки лои тҳдии ман аҳббт »

Ту бтбъи хеши ҳечкасро аз чоҳи табъ халос натавонӣ дод « влкни аллоҳи иҳдии ман ишоء » нури ҳидояти мо ки ҳақиқат ҷазбааст бояд то бҷозбаҳи анояти аҳли табъро аз сФли табиат бар бояду бълўи қурбати расонад ки « арҷъии илои рбк » .

Ва нафасро дарин ҳолат ки бтсрФи ҷазба « арҷъӣ » бмрҷъу маъод хеш хоҳанд расонид бар ҷумлагии аволими мухталиф ки ибтидо гузар кардаасту омадаи гузар бояд карду бози гаштан .

Ва ҳикмат дарин омад ва шуд онки мутолиаи сесад ва шаст ҳазор олами ҳақи бикунад ва дар ҳар олимии ганҷӣ ки таъбия аст бардораду сиррӣ ки мўдъаст бидонад ки « вълми одами алосмои кулҳо » .

Чаҳ дар бдоити рӯҳонияти олами куллиёт буд азон ҷзўёт набӯду олами ғайб буд азон шаҳодат набӯд чун бад-ӣни олами пайваст ва дод равишу парвариш хеш бидод олами куллиёту ҷзўёти гашту олами алғибу алшҳодаҳи ббўд дар хилофати ҳақ . Зирокаҳ дар олами арвоҳ бар муомилоти хилофати рубубияти қудрат ва олат надошт ӣнҷои қудрату олат бадаст овараду бкмоли мартаба хилофат расед .

Ва дар ибтидо ки барин аволими мухталиф гузар мекард дар ҳар олами чизе ба вом май ситад ва аз худ онҷои чизе гарав мениҳод дар вақти муроҷиат то вом ҳар мақоми бнгзорду раҳни хеши боз нстонд нагузоранд ки бугзарад . Чунонк мегуяд . байт

Аввал аз манзили хокии қадами берун бояд ниҳод ва он охирин манзилӣаст аз манозили дунёи рӯҳро дар вақти таъаллуқи бадунё ва аввалин манзилӣаст аз манозили охират дар вақти муроҷиат . Азинҷост ки чун шахсро дар хок мениҳанд мигўинд « ҳозои охири манзили ман манозили алднёу аввали ман манозили алохраҳ » .

Аммо мурдаро беихтиёр мебаранд равандаи зинда онаст ки бқдми худ аз сифот хокӣ бугзарад на аз сӯрати хок . Ва сифоти хоки зулмату кудурату касофат ва сиқласт . Аз хосияти зулмати он ҷаҳлу нобенаии хезад ва аз хосияти кудурати таъаллуқу овезашу омезиши баҳри чиз таваллуд кунаду тафриқаи орад ва аз хосияти касофат бераҳматӣ ва бешафқатӣу сахти дилӣ падед ояд ва аз хосият сиқл хаст табъу ркокту фурӯмоиагӣу дноӣт ва беҳимматӣу хорӣу Касалу гаронӣ зоҳир шавад .

Солики ин ҷумлаи сифоти змимаҳ аз хок ба вом гирифтаасту караму муруввату футувват ва улувва ҳиммату роФту раҳмату шафқату илму яқину сафоу сидқу ҷамъияту риққату нӯронӣат ва хуфт ҷумлаи онҷои раҳни ниҳода . Пас бар мақоми хокии натавонади гузашт то ин ҷумла рад накунад ва ба олами хеши роҳи наёбад то он сифот ки аз анҷо оварда буду ӣнҷо раҳн карда бози нстонду набард .

Ва ҳамчунин аз ҳар се унсури обу оташу боди дигари сифоти змимаҳ вом кардаасту бадал ҳар як сифатии ҳамидаи гарави ниҳода ва аз афлоку анҷуму дигари оламҳо ҳам барин қиёс .

Чун ҷумлаи вомҳо рад кунад ва раҳнҳо бозстонду бмқри аслӣ боз ояд ӯро бслтнти хилофат насб кунанд ва бо халъати ниёбату маншури сиёдат бар ҷумлагии мамолики ғайбу шаҳодат молик гардонанду зимоми мамлакати бадасти ҷҳондорӣ ӯ диҳанд « қул аллоҳами молики алмалики тӯтии алмалики ман тшоءу тнзъи алмалики ммни тшоء » .

Чун молики мамолики гашт ҳар чи он вақт ба воми ситада буд то рад боист кард акнӯн малик ӯ шавад ва ӯ бмолкит дарон тасарруф кунаду бнёбту хилофати ҳақи ҷумлагии аволими ғайбу шаҳодатро ббндгӣ бар кор дорад ва бар Утбаи тавҳид бо қарор дар орад . Байт .

Чун хоссагии ҳазрати ббўду завқи қурбат боз ёфту иззат хилофат дид гуяд :

Рўндгони ин роҳи ду қисманд : соликону маҷзӯбон . Ва маҷзӯбон касонеанд ки эшонро бкмнди ҷазба бар бойанд ва барин мақомот бтъҷил бигузаронанд дар ғлботи шавқу итилоъӣ зёдтӣ ндиҳанд бар аҳволи роҳу шинохти мақомоту кашфи офоту онч бар роҳ бошад аз хайру шару нафъу зр . Инҳо шайхӣу муқтадоеро ншоинд .

Всолк касе бошад ки ӯро агарчӣ бкмнд ҷазба баранд аммо бскўнту оҳистагӣ дар ҳар мақом доду инсофи он мақом аз вай меситонанду аҳволи хайру шару салоҳу фасод роҳ бирав арза мекунанду гоҳ бар роҳу гоҳ дар бироаҳ мебаранд то бар роҳу бироаҳи вуқуфӣ тамом ёбад то далелӣу раҳбарии ҷамоатии дигарро бшоид .

Ва ҳар чанд илми шинохти ин роҳ бениҳоятасту мақомоти номаҳсӯри валикин аз ҳар мақоми онч дар вақойиъ арз уфтад намӯдорӣу рамзии бигӯем то раҳравро дар шинохти роҳу Имороту ъломоти он далелӣу маҳакӣ ва анмўзҷӣ бошад .

Ибтидо ки бар мақоми сифоти хок убӯр уфтад дар вақойиъ чунон бинад ки аз нишебҳоу кӯчаҳо ва чоҳҳоу мавозиъи зулмоне берун меояд ва бар харобаҳо ва шикастҳо ва телҳо ва кӯҳҳо мегузараду сиқлу касофат бар михизд ва хуфту латофат дар вай падед меояд .

Дар дувуми мартаба ки бар сифоти обӣ гузар кунад сабзаҳо ва марғзорҳоу дарахтон ва киштзорҳо ва обҳои равону чашмау ҳавзу дарё ва монанди ин бинад ки бар ҳама мегузарад .

Дар сими мартаба ки бар сифоти ҳавоӣ гузар кунад бар ҳаво рафтан ва паридан ва давидан ва бар баланди ӣҳо рафтан ва бар водӣҳо тайрон кардану амсол ин бинад .

Дар мартабаи чаҳорум ки бар сифоти оташӣ гузар кунад чароғҳо ва шамъҳоу машъалаҳо ва барқҳо ва хирманҳои оташ ва водӣҳои оташу сӯхтаҳоу шуълаҳои оташу ҷинс ин мебинад .

Дар панҷуми мартаба чун бар сифоти афлоку аҷроми самовӣ гузар кунад худро бар осмонҳо рафтан ва паридану урӯҷ кардан аз осмони босмону гардонӣдани чарху фалаку ашбоаҳ он бинад .

Дар шашуми мартаба чун бар малакӯти кавокибу анҷум гз уфтад ситорау моҳу ?харчаду анвор ва онч бидон монад бинад .

Ва дар ҳафтуми мартаба ки бар сифоти ҳайвонӣ убӯр уфтад ҳар сифат ки аз вай ибра хоҳад кард аз биҳмӣ ё сабъӣ бидон навъ ҳайвонӣ бинад аз ҳайвоноти мухталиф . Агар худро барон ҳайвони қодир ва муставле бинад убӯр ва истилоӣ ӯст барон сифат ва агар худро асири он ҳайвон бинад ё азон тарсон бошад нишони истилоу ғалабаи он сифатаст бар нафас ӯ .

Ва ин ҳамаи мартабаи олимӣ буд аз аволими мухталиф ки баён афтод боқии чандини ҳазор олами дигари соликро ибра мебояд кард . Ва дар ҳар олами муносиби он мушоҳидоту вақойиъ падед меояду гоҳ буд ки як навъи воқеа дар чандини мақом дида шавад ва ҳар ҷои муносиби он мақоми ишорати бмънӣ дигар бошад .

Ва ин ихтилофоту тафовутот ҳар касе фарқ натавонад карду бози натавонади шинохти ҷузи шайхии комил . Ва чун солики вақойиъ шинос набӯд дар вақойиъ банд шаваду роҳ натавонад рафт . Яке аз заруроти эҳтиёҷи бших инаст .

Маслан оташро дар чанд мақоми бенанд ва дар ҳар мақоми онро маънӣ дигар бошад : гоҳ бошад ки нишони убӯр бар сифат оташӣ бошаду гоҳ буд ки нишони гармӣ талаб бошаду гоҳ буд ки нишони ғалабаи сифати ғазаб буду гоҳ буд ки нишони ғалабаи сифати шайтанат буду гоҳ буд ки нури зикр буд бар мисоли оташу гоҳ буд ки оташи шавқ буд ки ҳемаи сифоти башарӣ маҳв мекунаду гоҳ буд ки оташи қаҳр буду гоҳ буд ки оташи ҳидоят буд чунонк Мӯсоро бўдълиаҳи ассалом ки « инси ман ҷониби алтўр норо »у гоҳ буд ки оташ муҳаббат бошад то мосўоӣ ҳақ бисӯзаду гоҳ буд ки оташ маърифат бошад ки «у лўлми тмссаҳи нори нури алии нури иҳдии аллоҳи лнўраҳи ман ишоء »у гоҳ буд ки оташи вилоят буд ки « аллоҳ вале аллазӣнаи амнўои ихрҷҳми ман алзлмоти илои алнўр »у гоҳ буд ки оташи мушоҳида буд ки « ани бўрки ман фии алнор ва ман ҳавлҳо » . Ва ҷузи азин оташҳо буд ки фарқи миён ҳар як ҷузи шайхии соҳиби таҷриба натавонад кард . Ва боқии дигари вақойиъу тафовути он барин ҷумла қиёс кунад .

Аммо нуфуси инсонӣ чун барин мақомоти гузар кардан гирад ҳар нафасии бҳсби истеъдоду таъӣди раббонӣ дар ҳақ ӯ бмқомӣ мерасад ки мустаҳаққ он бӯдаасту мартабатӣ ки дар олами арвоҳи аҳлят он доштааст чун : ливомагӣу млҳмгӣу мтмӣнгӣ дарон мақом банд мешавад ва мегуяд « ва мо мнои алои ?лаи мақоми маълум » ва фарёд мекунад ки « луади навати анмлаҳи лоҳтрқт » .

Зирокаҳ ки мақом ҳар мурғии қуллаи кӯҳ қоф набошад онро симурғӣ бояд ; ва ҳар мурғ бар фарқи шамъи ошиёнаи натавонади сохт онро парвонае девона бояд ва ҳар мурдори хори нишемани дасти шоҳонро нишоед онро бозии сипед бояд .

Тоўс агарчӣ ҷамол бкмол дораду булбул агарчӣ алҳони ҳазор дастон дораду тӯтӣ агарчӣ забон инсон дорад аммо инҳо назарро шоинд ё назорагиро . Онҷо ки бар ҷамоли машъалаи ҷонбозӣ бояд кард ҷузи парвонаи девона бакор наёяд ки оқили ҷузи назораро нишоед . байт

эй ҷону ҷаҳони онҳо ки эшонро аз барои мнодмти маҷлиси инсу мулозимати мақоми қурб офарӣдаанду асҳоби вусӯл ва висоланду арбоби фазл ва навол ӣнҷо дар зери қбоби ғайрат мутаворӣанд ки « аўлёӣии таҳти қбобии лои иърФҳм ғайриӣ » .

Эшон баси шӯридаи ҳол ва бшўлидаҳ мақоланд бас бесару сомону басӣ бепару боланди раби Ашъаси ағбри зии тмри йен » эшонанд .

« алФқрои алсбри ҳам ҷлсои аллоҳи явми алқёмаҳ » дар ҳақ эшонаст ки бо дил парешонанд .

Эшонанд касоне ки шани эшонро азишонии эшон бкмнди ҷазбот бстдаҳанду ҷумлагии лаззоту шаҳавоти нафсонӣу ҳавасоту муродоти инсонӣ бар коми ҷони эшон тлхи гардонида ва аз машрабии дигари чошнии чшонидаҳи байт

Итмӣнони дили эшон баҳри ч дар кунин ва хоФқинаст падед наёяд итмӣнони дили эшон ҳам бзкри ин ҳадис буд ки « алобзкри аллоҳи ттмни улқулуб » . Чаҳ гуфта анд мезадаро ҳам бамӣ . . . Эшон ҳануз сари масти завқи шароби хитоб « аласти брбкм » мондаанду оят « қул аллоҳи сами зарраам » бркоиноти хонда .

Мақоми эшон пайваста дар харобот вуҷӯдасту ҷоми эшон мудовими моломоли шароби шуҳуди ҳарчи Наими ҳашт биҳиштаст нақли маҷлиси ин хроботёнро нмишоид . Чаҳ ин ҷумларо чарби алафи охири нафаси мулҳамау нафаси ливома сохтаанд ки « влкми фӣҳо мо тштҳии алонФсу тлзолоъин » . Нафаси мутмаинаро бо он итмӣнон нест ӯро аз хон « абят ъанд рабӣу итъмнӣу исқинӣ » нўолаҳ « арҷъии илои рбк » миФрстнд . байт

На на ! чаҳ ҷои ин ҳадисаст ? « ани аллазӣнаи сабқати ?лаами мнои алҳснии аўлӣки анҳо мбъдўн » мурғон ӯ сари бмртбаҳи бозӣ фурӯ наёранд ва ин мақомро бозӣ шуморанд . Боз агар ҳама сипед бозаст куҷо чун парвонаи ҷон бозаст ? бози сайёд ҷон шикораст парвонаро бо ҷон чаҳ кораст ? боз сайёдӣаст ки сайд азу ҷони набарди парвона ошиқӣаст ки тӯҳфаи маъшӯқи ҷузи ҷони набард .

Ҷабраилу Микоили сипеди бози ани шикоргоҳ малакӯт буданд сайди мурғони тақдис ва тнзиаҳ кардандӣ ки «у нҳни нсбҳи бҳмдк ва нақудс лак » . Чун кори шикори бсФоти ҷамолу ҷалол самадят расед пару бол фурӯ гузоштанду даст аз сайду сайёдии бдоштнд ки « лўднўти анмлаҳи лоҳтрқт » . байт

Бо эшон гуфтанд : мо сайёдиро дар шикоргоҳи азали бдом « иҳбҳм » сайд кардаем бад-ӣни домгоҳ хоҳем оварад « ании ҷоъили фии аларзи Халифа » то бо шумо намояд ки сайёдӣ чун кунанд ! байт

Ҷумла гуфтанд : агар ин сайёди бсёд бар мо мсобқти намояд ва дарин майдони гӯии даъвии бчўгони маънӣ бар бояд ва корӣ кунад ки мо ндонем кард ва шикорӣ кунад ки мо натавонем кард ҷумлаи камари хизмат ӯ бар миёни ҷони бандему суҷуди ӯрои бадал ва ҷон хурсандем .

Аз ҳазрати ҷлт хитоб омад ки : зинҳор агар ӯро бо пркҳои заъиф «у халқи алонсони зъиФо » байнед бичишам ҳақорати дарави мнгрид агарна аФоъили моро мункиред ва биппару боли мулкии хеш мағрур машавед ки бҳқиқти пару бол ӯ моиему ҷузи мо пару бол ӯро ншоиим ки « вҳмлнои ҳам фии албру албҳр » . ӯ ббрмои мипрд зон биппар мо мипрд .

Ҳар ки ббрмо парвоз кунад лоҷарам биппар мо парвоз кунад бнгркаҳ чаҳ сайд кунад чун пар боз кунад .

Чун нафаси мутмаинаро ки аз собиқон « ва манеҳам собиқи болхирот » буд бсёдӣ « арҷъӣ » парвоз доданду гирд киноташ баталаб сайд фиристоданд дар фазои ҳафт иқлӣм оҳӯе наёфт ки мхлб ӯро шояд ва дар ҳавои ҳашт биҳишт Кебекӣ надид ки шоистаи минқор ӯ ояд . Чунонк ин заъиф гуяд .

Чун парвонаи девона бар ҳама гузар кард ва рӯй сӯии сайди висоли шамъи ҷалол ӯ овараду бҳстии маҷозии худ сар фурӯ наёвард аз вуҷӯди худ малул шуда ва аз ҷони бҷони омадаи байт .

байт

ӯ ҳамчунон лоуболӣ вор мерафт то аз ҳафт фалак ва ҳашт биҳишт дар гузашт .

Ҷумлаи муллои аълоро ангушти таъаҷҷуб дар дандони таҳайюри монда ки оё ин чаҳ мурғаст бад-ӣни заъифӣ ва бар худ бад-ӣни ситамкорӣ ? « анаи кони злўмои ҷҳўло » . Ва ӯ бзбони ҳол бо эшон мегуфт : ман он мурғам ки ҳануз аз остони ошёни нафха парвоз накарда будаму бқФси қолаби гирифтор нашуда ки шумо аз камони маломати мурғи андозҳои « атҷъли фӣҳо ман иФсди фӣҳоу исФки алдмоء » брмн андохтанду бсёдӣ «у нҳни нсбҳи бҳмдк » минозидид . Надониста будед ки

Акнӯн тамошои сайёдӣ ман кунеду назораи хӯни рехтану фасод кардан ман бошед ман хӯн резӣ кунам валикин аз ҳалқи вуҷӯди хеш бар остонаи иззат ва фасод кунам валикини бавуҷуди барандозӣу ҷонбозӣ бар ҷамоли ҳазрат . байт

Ва ӯ ҳамчунон дар грмрўӣ тайрон мекард то басари ҳад ломакон расед . Мулло аъло гуфтанд : ӯ маконеаст дар ломакони сайр натавонад кард ӣнҷои бзрўрти сараши бдиўори аҷз дар ояд . Ва ҳазрати иззат бо сар эшон мегуфт : на бо шумо гуфтаам « ании аълами мо лои тълмўн » ҳануз теғ инкор мекашиду сипар аҷз намеандозед ? байт

Ва он парвонаи ҷонбози вуҷӯд бар андоз мегуфт : баришон мгир ки « алҷоҳли маъзӯр » . байт

Эшон надонистанд ки ойини парвонаи қлндрўш чаҳ чиз бошад . байт

Чун парвонаи бҳўолии сродқоти ашаъаи шамъ ҷалол расед яке шуъларо бҳоҷбӣ парвона фиристоданд . Чун парвонаи ҳоҷибро бидид дигараши бахуд парво набӯд . Даст дар гардан ҳоҷиб оварад то дар нигараст пару боли вайро набӯд . Чун он пару боли маҷозии фонии дрбохт бар қазия « ман ҷои болҳснаҳи фалаи ъушри амсолҳо » ҳоҷиби шуъла ки забони шамъ буд аз забонаи шамъ ӯро пару боли ҳақиқии боқӣ каромат кард то дар фазои ҳавои ҳувияти шамъ тайроне карду мурғи дугонагиро хӯни бегонагӣ бар остон ягонагӣ бирехт ва аз ҳастӣ хеш бофасод ҳастӣ дар ҳастӣ шамъ гурехт ки « ФФрўои илои аллоҳ » . Аз худ бигурехт ва дар ва овехт дарав нест шуду нестӣ дар ҳастӣ омехт . Чун ҳастӣ хеш дар ҳастӣ ӯ бохти ҳам хавфи дӯзахи ҳам умед биҳишт барандохт .

Хосияти ҷазбау ишорат « водхлии ҷаннатӣ » бад-ӣн маънӣ бошад .

Ин сифати тайифа Эйаст ки пеш аз марги сӯратии бошорт « мўтўо қабл ани тмўи тўо » бмрг ҳақиқӣ бамурдаанд . Ва чун пеш аз марг бамурданд ҳақи таъолии эшонро пеш аз ҳашар зинда кард маъоди марҷаъи эшон ҳазрати худовандии сохт ки « сами иҳиикм » « сами илайҳи трҷъўн » . Дарин олам басӯрат нишастаанд ва аз ҳашт биҳишти бмънии гузашта « втрии алҷболи тҳсбҳои ҷомидаи вҳии тмри мари алсҳоби сунъи аллоҳ » . Инаст маъоди нафаси мутмаинау маънии ишорат « арҷъии илои рбк » . Ва слии аллоҳи алии Муҳамаду илоҳ .