Зиёда мекунад он чашми пурхумори хумор

зи дили ҳамеи баради он зулф бе қарори қарор

Бахаст ғамзаи тези ту хонаи чашмам

Ки гуфт дидаи аҳли назар ба хори бухор

Чунон бсухт шарори ғами ту хирмани дил

Ки мерасад ба димоғам аз он шарори шарор

Дар интизори мудовим ба ваъдаи фардо

Ки нест мумкини азин чарх бе мадори мадор

Бапуш рӯй ки сӯратнигор чини бабрад

Намӯнае ки нигоранд аз он канори канор

Ба боғи мазраъаи поки синаи ибни ҳисом

Чу ҳаст тухми муҳаббати туро ба кори бакор