Муҳибу маҳбӯбро як доира фарз кун ки онро хаттии бадв ним кунад бар шакли ду камон зоҳир гардад , агар он хат ки май намояд ки ҳаст ва нест , вақти манозила аз миён маҳв шавад , доира чунонкӣ ҳаст яке намояд , сари қоби қавсин пайдо ояд .

Ҳар ки ин хатро чунонкӣ ҳаст бихонад ки : ҳама ҳеҷанд ҳеҷ ӯст ки ӯст . Аммо ӣнҷо ҳарфӣаст бидонад ки : агарчӣ хат аз миён маҳв шавад ва тарҳ уфтад , сӯрати доира чунон нашавад ки аввал буд вҳкми хат зоил нашавад , агарчӣ хат зоил шавад асараш боқӣ монад .

Зеро ки ҳар ваҳдоният ки аз иттиҳоду дугонагӣ ҳосил ояд , Фрдонитш нагузорад гирди саропарда аҳадят гардад .

Аҳадят аз рӯй асмоءи аҳадят касрат тавонад буд ва аз рӯй зоти аҳадяти айн , ва ҳар ду сӯрати исм ӯ аз воҳдомд ,у аҳад дар ашёъ ҳамчунон сорӣаст ки воҳид дар аъдод , агар воҳид набошад аъёни аъдод зоҳир нашаваду аъдодро исм набӯд ва агар воҳиди босами худ зоҳир шавад , ададро айн зоҳир нашавад .

Ваҳдат ӯ аз ваҳдати ту тавон донист , зеро ки ту яке ва ӯро ндонӣ ҷуз бидон яке ; пас яке нафаси худро дониста бошад ва ту ва ӯ дар миёни не . Тавҳиди бад-ӣни ҳарф дуруст мешавад вкм касе донад ,у бдонкаҳ : аФродолоъдоди фии алўҳдаҳи воҳид .

Яке андари яке яке бошад