Мабдаи амри ҷавҳари инсон

Қобил илм кард дар паии он

Олатӣ аз карам бадв бахшед

Ки бидон некро з бад багазед

Додаш эҷобу салб ҳар таҳқиқ

Дар ҷаҳони тасаввуру тасдиқ

Чун рақам бар вуҷӯд инсон ронад

« аъмлўои солҳо » бар эшон хонд

Мо ҳама ноқисем ва ӯст тамом

Абадан зулҷалолу алокром

Ваҳдат ӯ муқаддас аз тамсил

Санъат ӯ муназзаҳ аз таҳлил

Ман нагӯям ки ҷон ҷонаст ӯ

Ҳар чаҳ гӯям вароӣ онаст ӯ

ӯ мубаррост аз « ҳно » ва « ҳнок »

зи аввали фикру охири идрок

Нест сӯии ҳақиқати аллоҳ

Нафйу исбот « ло » ва « ҳў »ро роҳ

Ҳар чаҳ идрок он кунад аФҳом

ё буд дар тасаввури авҳом

Гар ҳама мағз ҳаст вагар ҳамаи пӯст

Ҳар чаҳ мавҷӯд азуаст бал ҳама ӯст

Ҷузи вуҷӯди худоӣ дар ду ҷаҳон

Дуюмин нақши чашми аҳвали дон

Амрро ӯст аввалу охир

Халқро ӯст ботину зоҳир

Хонаҳои тан аз даричаи ҷон

Ҳаст равшан ба нур « арраҳмон »

Ҳаст ӯ нури осмону замин

Партав нур ӯст рӯҳи амин

Ҳар киро дар миёни ҷон нур аст

Мағзи ҷонаш барои он нур аст

Кунад андари зҷоҷаҳи мисбоҳ

Шоми мшкўаҳро бадал ба сабоҳ

Ҷон чу бо нур ҳам нишин бошад

Оҳан аз оташ оташин бошад

Дӯсти ташбеҳ нур кард ба нор

Нек аз он рӯзи гашти моро кор

Чун ки маъшӯқ рӯй бинмоед

Басарамро басират афзоед

Ҳеҷ кас зон назари сабақи набард

То ба нур худоӣ ме нигарад

Гар ту кардӣ ба чашми хеши нигоҳ

« анаи нозрои бнўри аллоҳ »

Чун тақарруб кунӣ ба тоъати дӯст

Чашму гӯшу забону мағз ту ӯст

Чун бадви гӯйӣу бадви шинавӣ

Пеш ҳастӣ ӯ ту нест шӯй

Чун з хуршед шуд зёи пайдо

Чун нагардад ситораи нопидо ?

Ҳеҷ толиб ба худ дарав нарасед

Рӯй ӯ ҳам бадв туоне дид

Хокро нест раҳ ба олами пок

Ҷони магари ҳам ба ҷон кунад идрок

Дар санояш касе ки хомӯш аст

Неши андеша дар дилаш нӯш аст

Гунги гаштами дарав ва « мо аҳсӣ »

«у сноءи алайҳи лооҳсӣ »