Ҷони ман чун ба олам дил шуд

Бо сафои ҷамъи гашт ва ҳомил шуд

Гашти ҳосили зи файзи раббонӣ

Дар вуҷӯдами ҷанини рӯҳонӣ

Чун муҳаббат ба шавқ тасвия дод

Қобила ишқ ёфт чун май зод

Дидамаш , чун зи ғайб рӯй намӯд

Қрҳолъини неки мавзун буд

Дар мҳоди ҳавоаши пайваста

Ба қмоти ҳаваси фурӯи баста

Дод пистони фикри ман ба сафо

Шер « ҳавлин комилин » ӯ ро

Шабу рӯзаши ғизои з ашўоқ аст

Гарчи Тифласт , пер ушшоқ аст

Сӯраташи ҳамчуи мъниши зебо

Холӣ аз ҳшўу софӣ аз аито

Ҳеҷ чашмии надида дар хобаш

Рух надид офтобу маҳтобаш

Роҳи хур аз дарича нодода

Сояаш бар замин науфтода

Сокини ҳуҷраи амонат буд

Дар пас пардаи сиёнат буд

Нақш ӯро , зи сонеъӣ ки бибаст

Аз маъонӣ ҳар ончӣ хоҳӣ ҳаст

Мастам аз бодаи ҳавояш , маст

Ки ҷигари гӯшаи латиф ман аст

Манзил ӯ шариф ҷое буд

Зонка дар кӯии ошноӣ буд

Ростӣ ҳаст мӯнисии хуши хуй

Неки хомӯш , лек ширини гӯй

Лафзу маънӣ ӯ ҳамаи матбӯъ

Ишқро байтҳои ӯ инбўъ

Фасл ӯро ҳазор навъи баҳор

Гуҳ буд гулистону гуҳи гулзор

Ғазалиёту маснавӣоташ

Чун ҳикоёт ӯ ба ғояти хуш

Беқадам дар ҷаҳон ҳаме пуед

Бе забони мадҳ хоҷа ме гуяд