Авоили гул сурхаст ва интиҳои баҳор

Нишастаам сари сангии канори як девор

Ҷавори дарраи дарбанду домани кҳсор

Фазои шимурони андаки зи қурби мағриби тор

Намӯда дар пас ки офтоби тозаи ғуруб

Саводи шаҳри Рай аз давр нест пайдои хуб

Ҷаҳон на рӯз буд дар шимур на шаби маҳсӯб

Шафақи зи сурхии нимяш байрақи ошӯб

Чу офтоби пас кӯҳсор , пинҳон шуд

зи шарқ аз пас ашҷор , ма намоён шуд

Ҳануз шаб нашуда , осмон чироғон шуд

Ҷаҳони зи партави маҳтоб нўрборон шуд

Агарчӣ қоидатан , шаб сиёҳӣаст падед

Хилофи ҳршбаҳ , имшаб дигар шабии сети сипед

Шумо ба ҳарчӣ ки хубаст , моҳ ме гуед

Биё ки имшаб , моҳасту даҳр , ранги умед

Ҷаҳони сипедтар аз фикрҳои ирфонии сет

Рафиқи рӯҳи ман , он ишқҳои пинҳонии сет

Даруни мағзам аз афкори хуш , чароғонеи сет

Чаро ки дар шаби ма , фикр низ нӯронии сет

Нишастаам ба баландӣу пеши чашмами боз

Ба ҳар куҷо ки кунад чашми кор , чашм андоз

Фитода бар сари ман фикрҳои давру дароз

Бар он серум ки кунам сӯии осмони парвоз

Фиканда нури ма аз лобаи лои шохаи бед

Ба ҷӯйбору чаманзори холҳои сифед

Ба сони қалби пар аз яъсу нуқтаҳои умед

Хуши онкии даври ҷавонӣ ман шавад таҷдид

Даруни бешаи сиёҳу сипеди дашту дмн

Тамоми хиттаи таҷрӣши сояу равшан

зи сояи равшан умрам расед хотири ман

Гузаштаҳои сипеду сияҳи зи сӯзу мҳн

Ба абри пора чу маи нур хеш ифшоанд

Ба сони пунбаи оташ гирифта ме монад

з ман мапурс ки Кебекам хурӯс ме хонд

Чу ман зи ҳасани табиат ки қадар ме донад

Ҳубоби сабз чаҳ рангаст шаби зи нури чароғ ?

Намӯдааст ҳамон ранги моҳи манзари боғ

Нишони орзӯии хеш , ин дили пари доғ

зи лобаи лои дарахтон , ҳаме гирифт суроғ

Чу зини саёҳати ман як ду соъатӣ бигузашт

зи даври духтари деҳқонае ҳувайдои гашт

Қадам ба ноз ( бкоФўрўш ) замин май ҳашт

Нзркнони ҳамаи сӯ , бимнок бар дару дашт

Таниши наҳуфта ба чодрнмози обии гаван

Буруни фитода аз он парда , чеҳраи гулгун

Дар он қиёфаи гуҳии шодмону гуҳи маҳзун

Ба сад далел ба осори ошиқии машҳун

Ба расми пӯшиши дӯшизагони шимуроне

зи ҳайси ҷома на шаҳрии бад ва на деҳқонӣ

Бар ӯ тамоми мазоёии ҳасани арзонӣ

Шабиҳтар ба фириштааст то ба инсонӣ

Чу рӯй сабзаи лаб ҷӯ нишаст оҳиста

Бад ӯ чу шохи гулӣ рӯй сабзаҳо руста

Шуд он фиришта дар он сабзаи зори гулдаста

Гул ар чаҳ буд , шуд аз сабза низ орстаҳ

Фиканда зулфи зи ду сӯй бар ҷабини сифед

Тлолўӣӣ ба изораши зи моҳтоби падед

Ба сони оинае дар муқобили хуршед

На ҳеҷ узви мар ӯ рости дархури танқид

Нигоҳи мардумаки дидааш сӯй болост

Аён аз ин ҳаракат , гӯи тавваҷуҳаш ба худост

Ва ё дар ин ҳаракати чизе аз худо май хост

Гуҳӣ назар кунад аз зери чашм бар чапу рост

Сиёҳӣ эй ба ҳамин дами зи даври пайдо буд

Расед пеш , ҷавонии баланди боло буд

зи обу ранг , ҳаме бад набӯд зебо буд

зи ҳайси ҷомаи ҳам , аз мардумони ҳоло буд

( ҷавон : ) саломи Марями мҳпораҳ ( Марям ) : кист эй вое !

( ҷавон ) : манам натарс азиз , аз чаҳ вақти ӣнҷое ?

( Марям ) туе азизи дилам , ба чаҳ дайр май ое

Сипас дар он шаби ма , он шаби тамошое !

Дигар бақияи аҳволи пурсӣу одоб

Ба мочу бӯса ба ҷо омад , андари он маҳтоб

Хуши онкӣ бар рухи ёраш назар кунад шодоб

Лабаш наҷунбад ва қалбаш кунад : суолу ҷавоб

Пас аз се чори дақиқа , бабради дасти он мард

Ду шишаи сурх , зи ҷайби бағал бурун оварад

Аз он давоӣ ки , он шаб ба дардашон ме хӯрд

Нахусти ҷом ба он моҳрӯ таъоруф кард

( ҷавон ) бихӯр ки нест ба аз ин шароби андари даҳр

( Марям ) : барои ман ки нахурдам бтар буд аз заҳр :

Шароб хубаст аммо барои мардуми шаҳр :

Ки ҳаст хӯрдани нон аз тануру об аз наҳр :

( ҷавон ) велам бикун , кам аз ин ҳарф ҳо бизан , даҳ биё :

Бихӯр азизи дили ман , ( Марям ) : намехӯрам валлоҳ

( ҷавон ) : бихӯр туро ба худо ( Марям ) : на намехӯрам ба худо

( ҷавон ) : бихӯр , бихӯр , даҳ бихӯр ( Марям ) : эй велам бикун оқо

( ҷавон ) : бихӯр тсдқи бодоми чашм ҳот бихӯр :

Фидои он лаби ширинтар аз набот бихӯр :

Турои қисм ба тамом муқаддасот бихӯр :

Турои қисм ба худованд коинот бихӯр :

( ҷавон ) : турои қисм ба дили ошиқони афсурда :

Ба ғунчаҳои саҳари ношукуфтаи пажмурда :

Ба марги ошиқи нокоми навҷавони мурда :

Бихӯр , бихӯр , даҳ бихӯр ним ҷуръа , як хӯрда

Ҳаме намӯд пар аз май пиёларо ваон пас

Ҳамеи ниҳод ба лабҳоаш , ӯ ҳаме зад пас

( ишқӣ ) дили ман аз ту чаҳ пинҳон , намӯда буд ҳавас

Ки коши зини ҳамаи исрор , қадари боли магас

Хулоса кард ба исрор , нарми ёрӯ ро

Ба зӯр рӯй , зи рӯи баради нозанини рӯ ро

Намӯд бо лаби ваии ошноӣ , дору ро

Хӯронад охири кор , он « намехӯрам гӯ » ро

Пас аз се чори дақиқа , з рӯй шангулӣ

Шурӯ шуд ба суханҳои ишқи маъмӯлӣ

« тсдқт биравам ба , чиқадр мақбулӣ :

Ту аз тамоми давоҳои ҳасани кбсўлӣ :

Сухани гуҳии ҳам дар зимни шухӣу ханда

Бад аз арӯсӣу ақду никоҳи зебанда

Шарик бӯдан дар зиндагии оянда

Пас он ҷавони паии тафреҳ , панҷаи афканда

Кашида наъра ки имшаби биҳишт : « дарбанд » аст

Расад ба орзӯяш , ҳар ки орзӯманд аст

Ду дасти ман ба сари зулфи ёр пайванд аст

Бирез бода ба ҳалқам ки дасти ман банд аст

Ба рӯй дашту дмни моҳтоб бо маи ҷуфт

« биор бода ки шукри худоӣ бояд гуфт »

зи баъди он ки мар , ин нукта чу дарро сифт

зи бас ки , ҷом ба ҳам хӯрд , гӯши ман бшнФт

Аз он ба баъд бидидам ки ҳар ду хобиданд

Худои шукр ки онҳо маро наме диданд

Ба ҳам чун шаҳду шукри он ду ёр часбӣданд

Ба рӯй сабза , басӣ рӯй ҳам бғлтиднд

Ба рӯй дашту дмни моҳтоби тобида

Ба ҳар куҷонигарӣ нуқраи гирди пошида

Ба рӯй сабзаи чаман , он ду ёри хобида

Марои з диданашон , лиззатии сет дар дида

Садои қаҳқаҳаи Кебекии з кӯҳсор ояд

Ғариви рехтани об , аз обшор ояд

зи даври замзамаи сўзнок тор ояд

Дар ин миёнаи садое аз он ду ёр ояд

Вазони зи ҷониб « тўчол » бодии андаки сард

Ки шохаҳои дарахтон аз он ба ҳам ме хӯрд

Ҳамеи гузашт чу аз хобгоҳи он зану мард

Барои шомаҳо , буи ишқ ме оварад

Дар он дақиқа ки онҳо ҷудо шуданд аз ҳам

Ба узви пардагӣу маҳрамонаи Марям

Фитод дидаи парвину моҳи номаҳрам

Ситораҳо ҳамаи диданди осмонҳо ҳам