зи пои афканди моро орзӯии сарви болояш

Аҷалгар даст мо гирад сар афшонем дар поиш

Маро дӯзах сазовораст аммо дидаи роҳат

Ки ман бо ишқ ӯ ху дорам ва ӯ бо тамошояш

Ба навъе бугзарад он тунди хуи гарми итоб аз ман

Ки сӯзади пардаҳои чашм аз боди кафи поиш

Ки боз аз бонг « арнӣ » кард дар тоби оташи мо ро

Ки имшаби сӯхти мағзи ҳушро барқи таманнояш

Фасеҳии ваъдаи қатлам ба фардо дод ва май тарсам

Ки фардои қиёмати ҳам буд имрӯз [ ва ] фардояш