Чун наъш ман баранд бурун аз сарои ман

Меҳнати бараҳнаи пои дӯд аз қафои ман

Ман зарра Эй сиришта зи ҳеҷам на офтоб

То пӯшади ин харобаи сияҳ дар азои ман

Дар дӯзах афканед ба ҳашарам ки карда аст

Бо устихони сӯхтаи одат эй ман

Он каъбаам ки хишту гулам ҳасан ме кашид

Рӯзӣ ки май ниҳоди муҳаббати баннои ман

Май нӯшу шоди зӣ ки занад хандаи биҳишт

Дӯзахи зи як табассуми афви худои ман

Бории ту худ ба каъба фасеҳӣ бирав ки ҳаст

Мавҷ сароб ҳастӣ ман банди пои ман