Туро ки меҳри сипеҳрии нзибд эй дилбар
Ки ҳамчуи моҳи шӯй бо кам аз худон ҳамсар
Турои зи давр тамошо кунам ки чун хуршед
Фурӯғи меҳри рахт хирагӣ кунад ба назар
Дили марои зи ту ишқи ту бас буд ҳосил
Балӣ ба партави хур иктифо кунанд аз хур
Дилами зи шавқи хаданги ту ончунон болид
Ки тири ноз ту биншинад андрў то пар
Ба хӯн ман макун олӯдаи дасту доман ро
Ки нест захми турои ним ҷони ман дархур
Фариштагон ба сарат чун магаси ҳуҷуми оранд
Агар ба хандаи гушойии лабон чун шукр
Кунун ки арсаи хӯбӣ мусалламаст туро
Яке ба ҷилваи дро эйнигор симин бар
зи нури ишқи дили ғайр чун шавад равшан !
зи чоки сина чу ӯро на равзанаст ва на дар
Ба дил чу меҳр ту бошад чаҳ мекунам ҷонро ?
Ду подшоҳ намегунҷад андарин кишвар
Ғании зи меҳри сипеҳрам ки ҳаст дар дили ман
Ғамати сипеҳр ва ту хуршеду доғҳо ахтар
Дилами шикастӣу хӯнами зи дида май резад
Аҷаб ки шишаи шикаст ва чакад май аз соғар
Ба банди ғусса чаҳ дории дили маро ? бигушоӣ
Чаҳ шуд зи зулфи ту ? гӯ бош як гиреҳ кам тар
Дилами зи хӯн шудаи лабрези ғунчаи сони борӣ
Насими Лутфӣ агар нест , захми ҷон парвар
Ба ҷои як гиреҳи афтодаи сад гиреҳ дар он
Басӣ аҷаб набӯд қадар дил надонам агар
Маро ки ҷузи сари зулфи ту ошноӣ нест
Басони душман то кӣ бипечад аз ман сар
Чаҳ толеъ аст надонам ки доим аз хӯнам
Барои коми дили душманони зании соғар
Камӣ чаҳ дошт ҷафои ту каз паии ҷаврам
Замона низ ба имдоди чархи бастаи камар
Маро барои тасаллӣ чу Тифл ме гиранд
Гуҳии ҷафои ту , гуҳи ҷаври осмон дар бар
зи бихўдӣ ба ду дастам гирифта ме доранд
зи ҷонибии ғам ва , андӯҳи ҷонибии дигар
зи бас ба тангам аз авзоъи ин ҷаҳони хароб
Паии халосии азин тангнои хавфу хатар
Чу зарра ҷой кунам ҳар замон ба партави меҳр
Магар бурун фиканам хешро зи равзани хур
Яқин бурун шудамӣ аз ҷаҳон агар на маро
Нигоҳ доштӣ умеди тўФи пайғамбар
Маро замона бияфканад то ки бардорад
зи хок , лутфи шаҳаншоҳи дӯстон парвар
Биҳишти худ ба дар хонаам давон ояд
Агар рӯм ба дар хонаи сару сарвар
Худои ягони ҷаҳони шоҳи хиттаи имон
Сипеҳри олами ҷони пешвои ҷину башар
Шаҳи сарири набуввати Муҳамади арабӣ
Ки хоки даргааши афлоки рости кӯҳли басар
Ба пеши лутфи ъмимш чаҳ бандагӣ чаҳ гуноҳ
Ба дӯстии сегон дараш чаҳ хайр ва чаҳ шар
Ба ёди шукри лутфаш ҳар онкӣ заҳр хӯрд
Ба хоки пош ки ёбад ба завқи таъми шукр
Касе ки хуй ба тирёки меҳр ӯ дорад
зи заҳр маъсияташ нест ҳеҷ гӯнаи хатар
Агар на шавқи тавоф дараш буд хуршед
Аҷаби ъб ки бурун оварад сар аз ховар
Ту чун ливои шафоат ба маҳшари афрозӣ
Ки соя бар сар мардум кунӣ зи тобиши хур
Аҷаб ки соя ба кас уфтад он замон каз тоб
Ба соя ту хазад офтоби ҳам музтар
Абас мабод шавад офариниши дӯзах
Тугар шафиъи шӯй бар ҷаҳонён яксар
Шафоати ту ҳарис ва ман андарин ҳайрат
Ки аз шарофати озодии ту дар маҳшар
Надоматӣ ки буд лозими гунаҳи корон
Мабод зоҳиди бечораро кунад музтар
Ту лутф хеш напӯшӣу тарсам аз шармат
Гуноҳ кор шавад бар гуноҳи роъб тар
Чаҳ шуд ки рояти илмаш гузар кунад ба фалак
Касе ки меҳр тўош нест ҳодӣу раҳбар
Ҳамон сиёҳ гилӣмаст тираи рӯз чу ҷаҳл
Ба фарз ғӯта хӯрд хасмат ар ба чашмаи хур
Насими лутфи ту дар боғ агар вазад шояд
зи сарв ( ва ) бед дигар халқи брхўрнди самар
Бар муъаддили инсофи ту зи ғояти сидқ
Ки ҳаст минтақаи осмони фазлу ҳунар
Буд муъаддили гардуни зи баси каҷӣу хилоф
Басони минтақа дар пеш ӯ гусастаи камар
На бе аломати ҳикмати равони бароти қазо
На худ мухолифати қудрати ту ҳади қадар
Каминаи уммати ту сад чу Мӯсои умрон
Киин ғуломи ҷанобати ҳазор Искандар
Уқули комиларо аз ту маънии ирфон
Нуфуси нотиқаро аз ту доби халқу сайр
Каминаи пояи қадари ту музиъӣ ки зи аҷз
Бирехт дар раҳ ӯ Ҷабраилро шҳпр
Шабӣ ки барқи таҷаллӣ ба ҳафт чарх задӣ
Агар насӯхт чаро шуд ба ранги хокистар ?
Шабӣ ки омадае аз буриши зи кафи хзиб
Фалак ҳануз зи ғам даст мезанад бар сар
Фазои олами қудси ту арсаи ист ки нест
Дар ӯ хаёли хирадро маҷоли роҳгзр
Хуши он сафар , хунаки ани роҳ каз шараф будӣ
Мусофираши туу мақсади худо , урӯҷи сафар
Далели ҷазба ва , маҳмили қатори ҳафт фалак
Пиёдаи шотири рӯҳи аломин , барроқи астар
Чаҳ сони барроқ ? барроқӣ чу бод дар ҷавлон
Кадоми мураккаб ? дар раҳи зи барқи чобук тар
Фалак ба пеши дамаши гӯй дар хами чавгон
Замин ба зери самаши гирд дар раҳи сарсар
Чунон сариъи руҷӯъӣ ки ҳар куҷо тозад
Даройад аз раҳи пеш аз хати назар ба назар
Хур аз мушобеҳати ҷабҳааш баланди иқбол
Ма аз муносибати наъл ӯ баланди ахтар
Ба зери рони ту он бодпоӣ барқ давост
Барроқи ном вале ҳаст барқи сайру сайр
Фалак ба зери самаши саршикастаи ҷусти бурун
Аз он буд зи шафақи домани вай аз хӯн тар
Сабк рӯй ки наёбад ба қадари зарраи газанд
Чу нури босирагар ҷилва Эй кунад ба назар
Гуҳи урӯҷ ба миъроҷат эй шаҳи кунин
зи баси шитоб ки кард аз фалак чу барқи гузар
Ба ғайри як поиши норасида бар гардун
Ки аз нишонаи наълаши ҳилоли мондаи асар
Шабии баромада бар даври осмон ва ҳануз
Даванда дар пай ӯ аз шитоби шамсу қамар
Гувоҳи суръат ӯ бас буд шаби миъроҷ
Ки бозгашт ва ҳамон метапид ҳалқа дар
Агарчӣ буд басии тунд лек монад ба ҷо
Чу по наҳодӣ бар ломакони з рӯй зафар
Барроқ монаду пари Ҷабраил низ бирехт
Ба музиъӣ ки ба наълин пой рафтӣ бар
Сухан дароз шуд эй фикри як замон биншин
Ба арзи ҳоли бёрои хатми ин дафтар
Бузургвори шҳо ; воқифӣ ки чархи асир
Чаҳ сон ба мардуми доно ба кӣнаи бастаи камар
Ниҳол фазл намонад ба боғи даҳр ба ҷо
Ба фарзи монда агар ҳам , ба ҷо на барг ва на бар
Фалак ба домани меҳнат наад ба доягӣ аш
Ҳар ани натиҷа ки зоидаи модарони ҳунар
Чунин ки мегазад , атвори мардумии ҳама ро
Чунон ки аз ҳама мардум расад ба марди зарар
Ба дидаи доштани мардумон чунон бошад
Ки кас ба хонаи худ парвариш диҳад аждар
Чу ҷаврҳо ки накард осмони з рӯй нифоқ
Ба аҳли фазли зи абнои инсу ҷин яксар
Хусӯс бо ман саргашта каз вуфӯри ҷафо
На сари з пой кунам фарқ ва ҳам на пой аз сар
Ҳазор хори шикаста ба пои маро аз ҷавр
Гулӣ ба сар задаам то зи гулистони ҳунар
зи бас гудохтаам , шахси устихон шуда ам
зи ҷаври гардиши ин бади ниҳод , чун мармар
Таваҷҷӯҳии зи сегон дар ту ме хоҳам
Ки пушти пои занам бар ҷаҳонён яксар
Ба ним ҷӯ нахуррам меҳри осмону замин
Гар илтифоти туами ним ҷӯ шавад ёвар
Ба хоки пои ту савганд мехӯрам аввал
Ки ҳаст тоҷи сари сарварони ҷину башар
Дигар ба силсилаи файзи аввалу охир
Барам зи гардуни савганди номаро бартар
Ба сонеъӣ ки зи қудрати чаҳор модар ро
Ба сунъ хеш бихобанд зери ҳафт падар
зи издивоҷи пас онгаҳ ба ҳам расонида
Натиҷае ки қазо ном карда навъи башар
Азу ки мубдиъ ашёст сар зад ин ҳаракат
Пас онгаҳаш ба ародоти лами изли зи қадар
Ба нардбони таназзули фурӯи фиристода
Ки то ба пила охир намӯд , ҷойу мақар
Тараққиаш чу ба миъроҷи қудси фармӯда
Ба паҳлавӣ худаш оварад ва кард пайғамбар
Ба зоти воҷиб ва он иқтизоӣ ҳастӣ ом
Ба фақри мумкин ва он буд аз адами камтар
Ба он вуҷӯд ки сарчашмаи вуҷӯд он аст
Ба он адам ки ба итлоқ ном карда ба дар
Бидон маротиб ҳастӣ ки аз машйат шуд
Яке мақдами азину мўхри он дигар
Бидон таҷарруди холис ки ақлро дода
Барии з шоибаҳ хаст маводу сувар
Ба ақли нӯронӣ ва ба нафаси рӯҳонӣ
Ба табъи ҷисмонӣ ва ба ҳасани оина гар
Ба бесаботӣу саргаштагии чархи нуҳум
Ба содаи лавҳии вай аз нуқӯши нафъу зарар
Ба он иҳотаи омаш ба олами аҷром
Ки аз тасарруф вай нест ним зарра ба дар
Ба чархи ҳаштум ва он бурҷҳои паҳновар
Ки кандае шуда ҳар як ба пои сад ахтар
Ба он кавокиби сайёра каз мкорҳшон
Ба ҳеҷ ҷой ба ҷузи дарга ту нест мақар
Ба фақри моҳи нави он кӯи зи муфлисӣ ҳар моҳ
Паии тавозуъи хуршед хам намӯда камар
Ба сӯзи унсури нори он латифи гарми мизоҷ
Ки ёд медиҳад аз синаҳои пари зи шарар
Ба сайри боду саросемагии авзоъаш
Ки доимаст чу аҳволи ошиқони музтар
Ба лутфи об ва ба покизагии гавҳар ӯ
Ки ҳаст зиндагии коинотро масдар
Ба тирагӣ ва ба афтодагии унсури хок
Ки поймол ҷаҳонаст ва барнадорад сар
Ба як вуҷӯд ва ду олам , се баъду чороркон
Ба панҷ ҳис ва ба шаш ҷониб ва ба ҳафт ахтар
Ба ҳашт равза ва на чарх ва даҳ муҷарради хос
Ба нафаси нотиқа ва пас арз дигар ҷавҳар
Ба хандаи лаби ҷадвал ба чини абрӯии мавҷ
Ба кӯзаи пари баҳр ва ба ҳалқи ташна бар
Ба сабзии чаману тозаи рӯеи гулшан
Ба талхи комии ҳанзал ба иззати навбар
Ба хандаҳои гулу гиряҳои булбули зор
Ба доғи лола ба дарди бунафша аз ъбҳр
Ба хуши табассумии ғунча ва ба хандаи гул
Батар забонии сӯсан ба ранги нилӯфар
Ба чини абрӯии дарёу тираи рӯзии абр
Ба саркашии шаҳоб ва ба талъати ахтар
Боистодни девору сарнишинии сақф
Ба танагии дили равзан ба рўгшоиӣ дар
Ба пунбаи кории барф ва ба шишасозӣ ях
Ба муҳраи бозиҳои тагаргу рақси мтр
Ба субҳи пардаи барандозу шоми бурқаъи пӯш
Ба рӯз рӯй сифеду шаби сияҳи пайкар
Ба чархи гардии оҳу ҷаҳони навардии ашк
Ба гиряҳои шаби ҳиҷру нолаҳои саҳар
Ба улфатӣ ки буд дидаро ба хунрезӣ
Ба нафратӣ ки буд хӯни дидаро зи ҷигар
Ба рағбатӣ ки буд зулфи ёрро ба шикан
Ба хандае ки буд лаъли ёрро ба шукр
Бидон нигоҳ ки дар нбмаҳи роҳи бархӯрдаш
Нигоҳи фитнаи барангези ёри арбада гар
Ба қатрае ки ба мижгони расидаи баргардад
зи бими арбадаи ҷӯии тундхуи дилбар
Ба тори риштаи ҷонӣ ки аз кашокаши дард
Чу сбҳаҳ дар гарави сад гиреҳ буд пайкар
Ба лутфи оми ту эй шаҳриёри кишвари дайн
Ба раҳмати ту ки омаст ҳамчуи партави хур
Ба шери бешаи мардонагии алӣ вале
Ки ҳифзи дайн ту карда ба зулфиқори ду сар
Ба оби гавҳари исмат ки домани шарафаш
зи нисбатат шудаи дарёии ёздаҳи гавҳар
Ба он ду қутби сипеҳри имомат аз паии ҳам
Ба ҳақи тсъаҳи даввораи баъди якдигар
Ба ҳақи аввалу охир ба зоҳиру ботин
Ба мабда ва ба маъоду аласт то маҳшар
Ба ҳақи ин ҳамаи савгандҳои хираду бузург
Ки арзи он нФзўдт ба ғайри дарди сар
Кигар фалак кунадам устихони тани ҳамаи хӯн
Вагар ба тири шаҳобам ҳадаф кунад пайкар
Чу сақфи куҳна агар бар серум фурӯд ояд
Вагар баборади санг ситораам бар сар
Ба даҳр ҳар сари мӯе ки рост ё каҷ ҳаст
Кунад ба ҷони маниши ҳамчуи тир ё чу табар
Ба ним зарра накоҳад ба дили ҳавои туам
Ба ҳеҷ рӯ нарӯм аз дарат ба ҷой дигар
Чу ним зарраи зи лутфи туам буд ҳамроҳ
Ба зӯри даст ҳаме башиканам сари мау хур
Чу лутфи оми туам дар паноҳ худ гирад
Чаҳ ҳад ки як сари мӯ кам кунад зи ман ахтар
Забон шиква дарозасту табъи шавқи фузул
Ба халқи хеш ки аз блФзўлим бигузар
Дарозии суханами матлаби маро кам сохт
Вале чу лутф ту донад нуҳуфтанаши беҳтар
Бурӣда буд сари риштаи сухани лутфат
Ишора кард ки ҳони роҳ муддао биспур
Чунин қасидаи ғро ки сар зад аз табъам
з ман набӯд ки лутф ту шуд марои ёвар
Заҳиру анварии устоди табъ ман буданд
Задам зи Ямани мдиҳи ту таҳтаи шан бар сар
Камоли фахр ҳаме кард аз табиати хеш
Ки бардааст қисми номаро ба гардун бар
Рисонда будам сўгндномаҳро ба камол
Ки баради лутфи тўоши як сипеҳри азуи бартар
Сипеҳри ғошияи ?ут то ҳаме кашад бар дӯш
Қазо ба ходимят то ки ҳаст ёри қадар
Мухолифони турои дӯши зери бори гуноҳ
Мувофиқони туро чун қазои қадари ёвар