То кӣ даруни синаи нигаҳдорами оҳ ро

Рафтам сияҳ кунам рухи хуршеду моҳ ро

То кӣ сипаҳ ба душманӣ мо кашад сипеҳр

эй нола ҷамъ кун сипаҳи ашку оҳ ро

То кӣ фалаки бибандади роҳи гурези мо

Мо ҳам бзўр гиря бабандем роҳ ро

Аз якдигар наме гусалади мавҷи мотамам

Сад кӯҳ бастааст ба пои барги коҳ ро

Шуд вақти онкӣ чун мижа аз нави мусӣбатӣ

Дар кисват азо бинишонам нигоҳ ро

Рӯзам ки бади сиёҳ кунун тоза карда аст

Бар ман сиёҳтар шабу рӯзи сиёҳ ро

Саръи замонаро ки тавонад алоҷ кард

Акнӯн ки баради ҳодисаи ҳикмати паноҳ ро

Ваа кони ҳзбри бешаи дарё дилӣ намонад

Он мирзои даҳри Муҳамад алӣ намонад

Бо офтоби меҳри Рахш буд панҷаи тоб

Гуфтӣ ба рӯй гули сухани талх чун гулоб

Май хости зайнаби чамани хулд , рӯзгор

Аз гулшани замона аз он кардаш интихоб

Рафт аз сарои фонии сӯии сарои хулд

Шуд ҷониби зулоли азин манбаи сароб

Ин тангнои лаёқат мнзглҳш надошт

Зонрўи сӯии ҷаҳон дигар тохт аз шитоб

Он навҷавони мардумӣ аз даҳр чун бирафт

На дар ҷавонии об ва на дар мардумӣаст тоб

намемонад агар ду сол дигар бар сарири умр

намедидӣ одамӣ ки барояд броФтоб

Дар донишу камол ба ҳаддӣ ки бе назир

Гуфтӣ саволи номдаҳ дар лафзро ҷавоб

Бар ҳам зани замонау ошӯби шаҳр буд

Шогирд ман набӯд ки устоди даҳр буд

Афсӯси кони ягонаи азин хонаи рахти баст

Ин гўжпшти байн ки чаҳ сони пушти мо шикаст

Сад ҳайф аз он Фтонт ва он фаҳм ва ( он ) зко

Афсӯс аз он латофати табъи баланди даст

Май буд агар ба давлат чанде дарин ҷаҳон

намедидӣ одамӣ ба куҷо мекунад нишаст

Ҳушёри монда буд дарин базми биҳшон

Ҳамвори рафта буд дар ин раҳи баланду паст

эй нури дидаи мау хуршед , бе ту нест

На меҳри рўзпрўр ва на моҳи шаби параст

Завқӣ намонад бе ту ҷаҳони хароб ро

Гӯи осмон сиёҳ кунад офтоб ро

Рафтӣ ту лек номи накӯ ёдгор монад

Ҳарфтарат чу дидаи мо обдор монад

Рафтӣ ту аз миён ( ва ) дили сахти ҷони мо

Бар хоки марқади ту чу санг мазор монад

Будӣ сафои оинаи даҳр ва ман ғубор

Аз обгина рафт сафо ва ғубор монад

Дар боғ бе ҳузури ту як ғунчаи воншд

Ин уқдаи сахт дар дили танг баҳор монад

намеронад рӯзгори Аннан бар Аннани ту

Охири ту пеши тохтӣ ва рӯзгор монад

Будӣ айёр нек наҳодӣ дарин ҷаҳон

Рафтӣу нақди неки вшӣ беайёр монад

Будӣ гули канори муҳибону дӯстон

Рафтӣу хӯни дида чу гул дар канор монад

Мо бе ту дӯстони ҳамаи худро таба кунем

То рӯзгори хеш ба мотам сияҳ кунем

Рӯзӣ ки мешуд ту куҷо будам оҳи ман

Каз пардаҳои чашм туро кардамӣ кафан

Ту будӣ ва набӯд маро рӯй рӯзгор

Ман зинда дар ҷаҳон ва набошӣ ту ! вои ман

Ҷузи ман ки зинда мурда шудам дар фироқи ту

Дар зиндагии надида касе марги хештан

Дар боғи даҳр то ту чу гули рехтӣ ба хок

Чун ғунча бо ҳазор забон дӯхтам даҳан

То рафтае зи силсилаи аҳли илм , чарх

Кард аз саводи лафзи сияҳ , хонаи сухан

Гул аз фироқ рӯй ту чун хор бар дарахт

Сарв аз мусӣбати ту фурӯ рафт дар чаман

Булбули зи фурқати гул рӯй ту нолаи соз

Дар ҳиҷри сарви қад ту қамарӣаст нағмаи зан

Дар ҳиҷр рӯй маҳвашат эй сарви бӯстон

На душманон гузоштае ва на дӯстон