Ҳар мурғ каз он гулбуни нави бохбрстӣ

Ҳар нағма ки сар кард басӣ бо асари сетӣ

Шодем зи фархундагии бахт ки мо ро

Фархунда нигорӣаст ки фаррухи сирстӣ

Мо хаста нишинем ва ту дар чашмаи нӯшӣ

Мо кушта заҳрем ва ту танги шкрстӣ

Аз улфати могар ба гурезӣ аҷабӣ нест

Мо тира ниҳодем ва ту равшани қмрстӣ

Охири ҷигарам дар ҳаваси лаъли ту хӯн шуд

Фарёд ки сармояи хӯни ҷгрстӣ

Шурӣ ки фикандӣ ба серум зон лаби ширин

Пайдост аз ин чашма ки дар чашми трстӣ

Шояд агар аз ишқи рахти шуҳраи шаҳрам

Зеро ки дар офоқ ба хӯбии смрстӣ

Натавон ?назарет кард ба амнияти хотир

Каз чашми сияҳи фитнаи соҳиби нзрстӣ

То дидаи ?ути он зулфи биногваши надидаи сет

Осӯдаи дил аз гиряи шому саҳари сетӣ

Афсӯс ки он сарви хромндаҳи фурӯғӣ

Умрӣаст гарони моя вале дар гзрстӣ