Хушо шабӣ ки ба оромгоҳ ман бошӣ

Ман осмон ту бошам , ту моҳ ман бошӣ

Камони нуҳум ба камони зулфи зи неруии ишқ

Тугар нишонаи тири нигоҳ ман бошӣ

Туро ду зулфи шаби осо барои он доданд

Ки воқиф аз ману рӯзи сиёҳ ман бошӣ

Ман аз ду наргиси масти ту чашм он дорам

Ки огаҳ аз нигаҳи гоҳи гоҳ ман бошӣ

Ба ҳукми ишқу тақозои ҳасан май бояд

Ки ман гадоӣ ту бошам , ту шоҳ ман бошӣ

Пас аз ҳалок ба хоками биё ки май тарсам

Алии алсбоҳи ҷазои узрхоҳ ман бошӣ

Агар чаҳ ҳеҷ умед аз ту бар наме ояд

Ҳамин басаст ки умедгоҳ ман бошӣ

Батон каҷи каллаи онҷо ки дар миён оянд

Ту дар миёни бути каҷи кулоҳ ман бошӣ

Чу нест қисмати ман офияти ҳамон беҳтар

Ки офати ману ҳоли табоҳ ман бошӣ

Аз он ба чашми худ эй ашк масканат додам

Ки дар баёни муҳаббати гувоҳ ман бошӣ

Ба гиря гуфтамаш оё гузар кунӣ бар ман

Ба ханда гуфт агар хоки роҳ ман бошӣ

Фурӯғӣ аз паии он зулфу чеҳра то нарӯй

Чигуна бо хабар аз ашку оҳ ман бошӣ