Ёр бе пардаи камари баст ба расвои мо

Мо тамошое ӯ , халқи тамошоеи мо

Қомат афрӯхта мерафт ва ба шухӣ ме гуфт

Ки бутии чеҳраи ниФрўхт ба зебои мо

ӯ зи мо фориғ ва мо толиб ӯ дар ҳамаи ҳол

Худ псндидн ӯ бингару хўдроиии мо

Қатли худро ба дами теғи муҳаббати дидем

Гӯи адуи кӯри шӯ аз ҳасрати бенаии мо

Ҷон биёсуд ба як зарбати қотили мо ро

Яъне аз умри ҳамин буд тани осоеи мо

Ҳолиё маст ва харобем зи кайфияти ишқ

Пас аз ин то чаҳ расад бар сари савдоеи мо

Ҳар куҷои ҷом май он кӯдак хандон бахшад

Бодаи гӯ пок башу дафтари донои мо

Нақди дунё ба баҳоии лаби соқии додем

То куҷо сарф шавад мояи ъқбоиии мо

Шаби мо то ба қиёмат нашавад рӯз , ки ҳаст

Пардаи рӯзи қиёмати шаби танҳои мо

Магараши зулфи ту занҷири намояди вар на

Дар ҳама шаҳр нагунҷад дили саҳройии мо

Дили з васлат натавон кунад , бҳл то бикунад

Сайли ҳиҷрони ту бунёди шикебеи мо

Нотавони чашми ту бар басти фурӯғиро даст

Варна кӣ хостаҳи мардӣ ба тавонои мо