Имшаби зи Рахши анҷуманами хулд барин аст

Ҳурӣ ки худои ваъда ба ман дода ҳамин аст

Рафтан ба саломати з дар дӯст гумон аст

Мурдан ба маломати зи ғами ишқ яқин аст

Гуфтам ки гирифт оташи ишқи ту ҷаҳон ро

Гуфтои сифати ишқи ҷаҳони сӯз чунин аст

Фарёд ки пайвастаи зи абрӯии ту мо ро

Ҳар гӯшаи камондори балое ба камӣн аст

Чун захми дили аҳли назар тоза намонад

То пистаи хандони ту ҳарфаш намакин аст

Доғи ситамати марҳами ҷонҳои ситами каш

Савдои ғамати шодии дилҳои ғамин аст

Кӣ боз шавад кори гиреҳ дар гиреҳи ман

То турраи мишкӣни ту чин бар сар чин аст

Ҳам рӯй длорои ту бар ҳам зан рӯм аст

Ҳам чини сари зулфи ту ғоратгар чин аст

Ин сӯрати зебо ки ту аз парда намӯдӣ

Шоистаи айвони малики Носир дайн аст

Он шоҳи ҷавони бахти фалаки бахти малики рахт

Каз ханҷари худ тоҷўр ва тахт нишин аст

Ҳам гӯшаи тоҷаши сабаби давр сипеҳр аст

Ҳам пояи тахташи ҷиҳати илм замин аст

Ҳам барқи дами ханҷар ӯ сониҳа сӯз аст

Ҳам чашми дили равшан ӯ ҳодиса байн аст

Ҳам ҳарфи дуояши ҳамаро вирд забон аст

Ҳам номи шарифаши ҳамаи ҷони нақш нигин аст

Шоҳои сухан аз мадҳи ту то гуфт фурӯғӣ

Алҳақ ки адои суханаши саҳар мубин аст