Хсрўо эй кати эзади мутаъол

НоФридст дар замонаи ҳмол

Давлатии бекарон туро дода

Каши ҳама чиз ҳаст ғайри завол

Баҳр дар ҷанби ҷӯади ту шабнам

Кӯҳ дар назд ҳалами ту мисқол

Симу зарро ба даври давлати ту

Нашносад касе зи сангу суфол

Мар маро ҳаст чокарӣ ки буд

Дар мдиҳши забони нотиқаи лол

Лаб ӯ соғрист аз ёқӯт

Аз май лаъли ранги моломол

Гар хӯрд хӯни ман ҳалолаши бод

Хӯрдани хӯн агар чаҳ нест ҳалол

Ростии сарву моҳро монад

Қаду рухсораши азкмолу ҷамол

Чашму мижгон ӯ баҳами доне

Ба чаҳ монад ба тири хӯрдаи ғизол

Халқӣ аз фикри мӯӣ ӯ шабу рӯз

Хеле аз ёди хол ӯ мау сол

Бо тании ҳамчуи мӯии мўёмўӣ

Бо қадӣ ҳамчу на?ил нолонол

Хол дар тоқи абрӯяши гӯйӣ

Ҷо ба миҳроб каъба карда балол

Ақл гуфт аз хаёл ӯ бигузар

То нагардӣ асири хайли хаёл

Ишқи гуфтои зиҳии фаросати ақл

Ки тсўркнди хаёли маҳол

Рӯй ӯ карда мари марои ҳайрон

Бар чаҳ бар сунъи қодири мутаъол

Варна якто худоӣ донаду бас

Ки ним пои басти туррау хол

Ба худоӣ ки субҳ ва шом кунанд

Шукр олой ӯ нсоءу риҷол

Ба карӣмӣ ки густард шабу рӯз

Бар сиёҳ ва сифед хон навол

Ки буд мари марои зи покии асл

Поси шаръи расӯл дар ҳамаи ҳол

Ҳаст алқсаҳ зон сеӣ боло

Мари маро аз балои фароғати бол

Ман ва ӯ ҳар ду биҳмолстим

ӯ ба ҳасану ҷамол ва ман ба камол

Шеър ӯ машку шеъри ман шукр

Он мубарро з мисли ва ин зи мисол

Шеър ӯ бар баннои шаръи каманд

Шеъри ман бар ба пои ақли ъқол

ӯ чу бурқаъи зи рухи барандозад

То ки бФрибдм ба ғанҷу даллол

Ман чунон сози шеър соз кунам

Ки дигаргун шавад варои аҳвол

Танг бар хизматами миёни баста

Чун ба қасри ту қайсару чипол

Ман нахоҳам зи бахти ало ӯ

ӯ нахоҳад зи шоҳи алои шол