эй дафтари гул аз варақи ҳасани ту бобӣ
Бо оби рахти чашмаи хуршеди саробӣ
Нолони дилам ар бардаи ду чашмат аҷабӣ нест
Дар дасти ду маст аз паии тафреҳи рубобӣ
Бо дидатар баради зи фикри ту марои хоб
Бе рӯй ту нақшӣ задам имрӯз бар обӣ
Васфи даҳанат зон ннўштим ба девон
Кони нуқта мавҳум нагунҷад ба китобӣ
То бӯ ки кунад наргиси масти ту таманно
Аз лухт ҷгркрдаҳам амрўзкбобӣ
ГФтогзрм бар сари хоки ту пас аз марг
Тарсам ки з ёдаш равад эй марги шитобӣ
Як лаъли ту ҷони барад ва дигар лаъли ту ҷон дод
Венаи турфа ки ҳар як ба дигаргунаи итобӣ
Вақтаст ки дили ришваи баради бӯсаи з ҳар як
Акнӯн ки майонишон шудаи пайдои шкробӣ
Аз хиҷлати манзури шаҳ ар нест чаро ҳаст
Бар чеҳра чун моҳи ту пайвастаи ниқобӣ
Он меҳтари фархунда ки азкохи рафеъаш
Бартар набӯд дар ҳамаи офоқи ҷанобӣ
Ршҳии зи саҳоби каф ӯ ё ки муҳӣтӣ
Мавҷии зи муҳӣти дил ӯ ёкаҳи саҳобй
Онгуна рафеъаст равоқаш ки намондаст
Мобайни вайу арши барин ҳеҷ ҳиҷобӣ
Онҷокаҳи сҷоби каф ӯ жола фишонаст
Биллоҳ ки агар абри даройад ба ҳисобӣ
Базли вкФи родаши караму табъи ҷаводаш
Ин висау роминӣ ва он дъду рубобӣ
Бо резиши абркФ ӯ абри духонӣ
Бо бахшиши баҳри дил ӯ баҳри ҳубобӣ
эй соқии маҷлиси зерами ҷоми шаробӣ
Лаби ташнаи дили сӯхтаро ҷуръаи обӣ
Зон об ки аз шуъла ӯ барқи фурӯғӣ
Зон об ки аз тобиш ӯ соъиқаи тобӣ
Зон об ки худ оташ сардаст валикин
Дар малик ҷаҳон нест аз он гармтар обӣ
Зон об ки ояд ба пеши рӯҳ чу одам
Гар қатрае аз ваии бчконӣ ба туробӣ
Зон об ки бе миннати эксири зи таъси
Мисро кунад аз ним тарашшӯҳи зар нобе
Обӣ ки чу бар қбргнҳкор фишонанд
Набӯд ба дилаши воҳима аз рӯзи ҳисобӣ
Обӣ ки агар нӯшад перӣ кунад идрок
Айёми писандидатар аз аҳди шабобӣ
Обӣ ки чу бар ҷабҳа бемор фишонанд
Бо фоидатар дардисарашро зглобӣ
Обӣ ки агар съўаҳ кунад ршҳӣ аз он нӯш
Бешубҳа шикораш накунад ҳеҷ уқобӣ
Обӣ ки чу оқоне агар нӯши кндкс
Ёбад зи паии мадҳи малики фикри мсобӣ
Дорои ҷўонбхти ҳасани шоҳ ки ӯ ро
Гардун накунад ҷуз ба абўолсиФи хитобӣ
Он хусрави одил ки ба ҷузи кох ситам нест
зи ободии адлаш ба ҷаҳони ҷои харобӣ
Рмҳш буд он афъии печон ки бунобаш
Аз хӯни бидонадяш буд сурхи луобӣ
Бахташ буд он шохи брўмндкаҳи тӯбо
Дар нисбат ӯ хирадтар аз барги сдобӣ
Дар хизматаши онон ки сар аз пой шиносанд
Дар дидаи арбоб уқуланд дўобӣ
Мушкил ки шавад бо схтш дар дили асдоФ
Як қатра аз ин пас ба шабаҳ дар хўшобӣ
эй онкии зи кимхти фалаки сохтаи зи оғоз
Сироҷи қазои теғи туро сабзи қробӣ
Аз ғояти абзоли нъми соили неъмат
Алои нъм аз лафз ту нашунида ҷавобӣ
Бо фараи шаҳбози ҷалоли ту ба гетӣ
Симурғ кам аз ходӣу анқои зи збобӣ
Хӯн бе мадади халқи ту зинҳор ки гардад
Дар нофи ғизолони хутани нофа нобе
Ҳангоми ризо бар сифати афви худованд
Сад сиӣаҳро афв ту бахшад ба савобӣ
ё фатҳ шавад фитнаи теғи ту чу домод
Аз хӯни ъдўкрдаҳи арӯсонаи хизобӣ
Шамшери ҷҳонсўзи ту дар тираи қробш
Рухшандаи ҳлолист ба торики саҳобй
ё хираи нҳнгисти тани аўбор ба нилӣ
ё шарзаи ҳжбристи адуи хори бғобӣ
Дар малики ҷаҳони дида на чархи надида
Чун дониши ту шайхӣ ва чун бахти ту шобӣ
Иқболи ту фарсӯдаи мадори фалак аз умр
Венаи турфа ки чун ӯ набӯд тозаи мшобӣ
Аз моҳ чу икрони туро басти фалаки наъл
Пиндошт ки содир шуда зу феъли савобӣ
Аз қадари тафохур ба қдркрд ва қазо дид
Ғжмони зи сари хашми бдўкрди итобӣ
Кин наъли табоҳии з чаҳ бастӣ ба самандӣ
Каши ҳалқа хуршед наярзад ба рикобӣ
Бргрдни хафоаши сифати хасми ту бандад
Ҳар рӯзи хур аз шаъшааи хеши танобӣ
Ҷузи теғи тўкз тан чакадаш хӯни бидонадяш
Ҳошокаҳи з алмос чакад лаъли музобӣ
Чун мавҷ занад лаҷаи ҷӯади ту намояд
Бар соҳат ӯ қубба на чархи ҳубобӣ
Хайёти азали дӯхта аз ҷома на чарх
Бар қомати иқболи ту кӯтоҳи сёбӣ
Ҷустанд ва надиданд ҳаводиси паии млҷо
Чун даргаи инсофи ту фархундаи мобӣ
Бадхоҳи тугар мондаи саломат аҷабӣ нест
Андари хури бодоФраҳ ӯ нест уқобӣ
То низ рухи ҳодиса дар хоб набинад
Ҳаргиз наравад дидаи бахти ту ба хобӣ
Дар рҷми шаётини аду бар фалаки разм
Омад зи азали тири ту длдўзи шаҳобӣ
То халқ саройанд ки дар арсаи маҳшар
Андари хур ҳар маъсиятӣ ҳаст азобӣ
Аз қаҳри ту бадхоҳу зи лутфи ту нкўхўоаҳ
Ин як ба насибӣ расад он як ба нассобӣ