Чун навъи инсон , хоссаи ононро ки рӯзу шаби бқдми адаб дар ҳазрати султони ҷӯёии ном впўёӣ мақоманд , салби рзоилу ҷалби фазойил , лозими зоту мулозим сифотаст ва касеро ин саодат мақдӯр тавонад буд ки аз ибороту истиороти длФриби арбоби назму наср , касби одоб беҳад ва ҳаср кунад ; хотирро дафтари ҳикмату замирро мкмни маърифати намояд . Лиҳозо дар ин сафинау бойени хазина аз лолии манзумоти сниъаҳу дрории маншӯроти бадеъа , ҳар штрӣ дар сатрии мубини ниҳод ва ҳар байтии бахонаи муайян ҷой дод ва ҳар иборатиро бъмортӣ нишонед ва ҳар ишоратиро ббшортии расонид то маҷмӯъа шавад ҷомеъ ҳар гӯнаи туҳафу саҳифа аз ҳшўу зўоиди мусҳафу рисолаи шомил ҳар мақола , басӯрат ҷангӣу бмънии ганҷӣ , бал аз риёзи Фрўси тозаи туранҷӣ .

Дар бадви шурӯи онро баноми гароами ҳазрати муқарраби султони пошохони блғаҳи аллоҳи боалии мадориҷи алиқину алърФон масдар гардониду ибтидоати бисмии аллоҳи алҳмиди алмҷиди анаи фаъоли мо ишоءу ириди вассалом