Ёри азизу дӯсти мувофиқро ки қадараш маҷҳӯласт ва мислаши маъдӯм , маълуми бод : ки ин чанд сатр аз манзили ҳаштумин халхол дар мнтсФи шаҳри ҳол мстўр мешавад ва ҳеҷ матлаб ва манзур надорам ҷузи ин ки болмраҳ аз мусоҳибату муҷовирати шумо бози нмонм . Агар ҳзўро нашавад болғёб , агар лсоно нашавад болктоб . Мисли слўаҳи фариза ки агар қоӣмо мутааззир бошад болқъўд ва агар тнтқ мумкин набошад болошораҳ , ҳасани амал онаст ки бшўқ хотир бошад , на таклифи шореъи чунон ки фармуданд : қурраи Айнии фии алслўаҳ на моҳо ки агар букунем воҷибии азгрдни мёндозиму ҳоли он ки ҳаргизи нмёФтд зудаст хоҳӣ дид ки ин намозҳои дурӯғиро чаҳ таври гурз оташин карда бар сару мағзи қрмсоқҳо мизннд .

Худо донад ки ин нмиқаҳро бшўқи хотири нигоштам , қишр қоср надоштам ; бали шуғли шоғили доштам . Моӣаҳи алиф ӯ изидўн .

Ҳамин ки ризохонӣ омад ва Ҳамадон мерафт бе худ ва беихтиёр аз ҳамаи бози омадем ва бо ту нишастем , хӯшаи айёми баҳори имсол ки аз ҳамин сари чаму занҷони мигзштим ; рӯ беҳмадон меомадем умеди девор буд навид висол мерасед , ҳавои суҳбат дар сар , шавқи фитрӣ дар дил .

Ҳолои нмидонми куҷои мирўим чаҳ хабараст дунё чаҳ равиш болост ? сар фитна дорад дигар рӯзгор ; аҷабҳо дар ин раҷаби мибинм , шуъабҳо дар шаъбон хоҳад афтод въдти ъўоди дун валек тшъби кош дар тҳрон будед .

Хоки мурдаи бъолм пошидаанд шоҳати алўҷўаҳу колти алолсну ъмити алобсори қрмсоқҳо маро кам дид мебенанд , худоро шукр ки агар пеш байн ҳастам хеш байн нестам .

Мурод аз ин ғайри барраҳоу гўсФндҳост , на сагҳоу гургҳо .

ФоФҳми аидлки аллоҳи таъолии вассалом