Моллтробу раби алорбоб .

Шрўҳӣ чанд ки бар ҳасби фармоиш дар таии нигориши омада буд зиёрат шуд . Ончӣ навишта будед офати ҳуш буд ва ҳар чаҳ фармӯда будед овезаи гӯш . Хотири ҳумоюни султонии мҳбти ҳикматҳои субҳонӣаст ки бандаи нотавонро брҳмт бе карони мужда марҳамат бидиҳад , латма тарбият бузанд , захму марҳам бо ҳам фиристаду дарду дармони туам . Сабқати ғазабаи раҳмау вусъати кул шиӣӣ наамма . Меҳру қаҳрашро маънӣ якеаст ва басӯрат фарқи андакӣ . Чӯби адиб агар чаҳ дарди орад , айн дармонаст , доруии табиб агар чаҳ талх бошад нағз ва ширинаст .

Ин банда ҳар чанд нодон ва ношинос бошад . Чандон ношукр ва носипос нест ки шифо аз ҷафо надонаду карам аз ?илам нашносад . Калаки илҳоми силки шумо кори Ҷабраил амин донад ки ҳам ояту иди орад ва ҳам муждаи умед . Лоҷарами зоҳири рқўмш дар ҳар хат , хтоӣӣ аз манаст ва дар ҳар нуқтаи нуктаҳо бар ман вале чун партави лҳз аз пардаи лафзи бчҳраҳ маънӣ уфтад ҳар чаҳ бинии мароҳим Каримонаасту мавоъизи ҳакӣмона . Адбнии рабии Фоҳсни тأдибии биҳамдиллоҳ аз вусӯли ин номаи ваҳйу нусхаи илҳоми дилҳои хосу оми бимни ҳиммати хусравии чандон қавии гашт ки хирмани душманро бики пар коҳ нагиранду олимии бадхоҳи бики кафи хок дар ҳисоб наёяд . На рангӣ аз савдо бар сафҳа сувидо монад ; на зангӣ аз васвос бар оинаи ҳавос . Ҳамоно раъии ашрафи ҳумоюнро бо рози олами бичўни мутобиқат буд ки то ин маъонии нағз бар маҷории лафзи гуҳарбори ёри гашт , имдоди даври гардун муқаввӣ шуд ва мусалламин Доғистонро дигари бораи маҷмӯу муттафиқи сохт ки бо азми росих дар муқобили ҳуҷуми рӯси собит ва қоим шаванд ва нокасе чанд аз аҳли оқи қўшаҳро ки ҳар як муштии ваҷҳи нақди гирифтаи ҷониби куфр рафта буданд бакулӣ аз бех ва бен барандохта ибрати дигарон созанд .

ИрмлўФ аз ин маънии бҳсрт мأлўФаст ,у қавми рӯси бдҳшти маънус , ғофил аз ин ки бахти шоҳаншоҳ рӯй замини садҳои оҳанӣн дар муқобил хасм кашидаасту тарафи ҳиммат бар ҳифзи малику дайни кушода , баҳри сӯ рӯ кунанд низ толеъи ҳумоюн толеъ шаваду ахтари рояти манҳус мнкўс гардад .

Дигар дар боби муқарраби алхоқони мирзои Мӯсо ки заъфи нафасу арзи ҷузъиёту вуқуъ ӯро дар мавоқиъи мъотботи баради китоб аз ин заъиф мҳмўл доштаанд , бар шмохўд ки аз мтоўии ахбору сайри огоҳ ва мустаҳзаред возеҳ тар хоҳад буд ки : на ин бидъат ман оварадам бъолм . Мӯсо алӣ набиноу алайҳи ассаломро дар қадими алоёми пайвастаи расму ойини чунин буд ки ҳар вақт аз ҳуҷҷати қавм бтнг меомад бтрзӣ бар домани сӯи ол чанг мезад ки гоҳе барқи ҷалолаш май сӯхту гоҳи посух аноят мешунид , олии ҷоҳи мирзои Мӯсо низ агар дар ҳазрати аъло арзӣ кардау зарбии хӯрда , шояд ки аз интисоб исмӣ бошад , на иктисоби расмӣ . Балӣ , амсол ӯро аз зумраи чокарон ки бхдмт суғур маъмуранд воҷиб Айнӣаст ки амри ҷузъиро сахти куллӣ гирифта ҳарчӣ бенанд ва шунаванд бетаъаммул дар маърази оранд ва як дақиқа мӯҳмал нагузоранд , раъии султонро сазад ки таъӣди меҳр анвар кунад . Савобату сайёрро сахт мухтасар гирад , вале фирқаи бандагонро ки бахудии худ монанди чароғ ъҷоизаст , куҷо ҷоиз бошад ки ҷурми сҳоро дар нуру баҳои хиради шуморад , ва аз барқи заъифӣ дар ҷӯи ҳавои эҳтиёт раво надорад , дарёии муҳӣт ки бар гирд баситаст ҳазорон қулзуму Аммон аз ҳар карон барон резад ки ҷзр ва мадӣ нахезаду шӯр , ширин наёмизад ; бали ҷумлаи мавҷҳо ин ҷо сокин шавад ва ҳар чаҳ шӯраст ширин гардаду хилофи обҳои хираду чашмаи сози заъиф ки бФизии андак дар ҷӯш оянду бғизии ҷузъии хомӯшӣ , гоҳи торӣ ва мукаддар шаванд , гоҳи софӣу мунаввар .

вассалом