Рқимаҳи ҷоти шарифаи баъд аз ҳазор интизор раседу хиҷолатии комил даст дод ки дар аризаи саркори рукни аддавла дар боби тарки рқимаҳи нигорӣу илтизоми фаромӯши кории шумо беадабӣ ҳо карда будам , мъзр доред ки пар муштоқ будаму зиёда маҳрӯм мондам ; бойени сабаб беихтиёр аз рӯй дилтангӣ ҷасорат намудем .

Гар бикашӣ ҳокимӣ , вар бинавозӣ равост .

Шикоятӣ аз Ироқу Форс дар зимни мстўроти саркор млҳўз шуд , фармуданд : биё ки навбати табризу вақт Бағдодаст .

Одами вазир он ҷост албата вақойиъро хоҳед нигошти бойени ҷо .

Наввоби нойиби ассалтанаи рӯҳии фидоаи сахти муҳкаму устувори бпои кор истода буданд , бози ҳам колҳбли лои таҳаррука алъўосФ ҳастанд ; аммо шумо қадре суст гирифтед ки ҳақиқати онро малики хуб мустаҳзараст .

Ин ҷои мазкӯр ва машҳураст ки ъолиҷоаҳ , Муҳамади содиқи хонро аз Форс ё Ироқ бар ин доштаанд ки он ҷо бар хилофи ақидаи илтифот қадим бошад ; бҷдми салавоти аллоҳи алайҳ ки бовар накардаму нмикнм агар алъёзи биллоҳи баҳраи ду чашми бубинам ё баҳри ду гӯш бишинавам , чаро ҳ ӯ : - гули биҳишти мухаммир дар об ҳайвонаст . Бад надорад ва ҳар чаҳ мекунад хубаст , аммо ман басари худат аз бас бидам шоистаи сад ҳазор чандонам , то муроду ҳоҷии бобо чаҳ бигӯянду малики Муҳамаду машҳадии ҳасан чаҳҳо аз ӣнҷо дар дил барда бошанд ?

Фироқи ёр ки пеши ту пар коҳӣ нест – биё ва бар дили банда ва ҷалоир бибин ки кӯҳ алвандаст , Албурзаст ва дамовандаст . Ҷалоирӣ боқӣ намонда , мисли Тифли ятем , мол бесоҳиб , матоъ бехаридор . Забони бурӣда бкнҷӣ нишаста сами бкм . Ҷлоирномаҳ тай шуд , мақолаи астҳмомиаҳ абтар монад . Маснавиро ҳисом аддӣн мегуфт на мулло .

эй шаби ҳиҷрони ту пиндории бурун аз рӯзгорӣ – ёди он шабҳо хушо он рӯзҳо . Борӣ аз суҳбати ҳузур ки маҳҷӯрем , қасидаи бад-ӣни вазн ва рӯйро зӯдтари ирсоли Фрмоӣид ки болмраҳ маҳрӯм набошам , фармуданд ин бори вақойиънигор брбоъӣу дубайтии моро машғӯл дошт зиёдаи заҳматии бтбъи худ надод .

вассалом