Ъолиҷоаҳи натиҷаи алўлоаҳи алъзом , чокрзодаҳи иродати фарҷом , Муҳаммадҳасани хони нойиби алоёлаҳи Курдистони бидонад ки : чун ъолиҷоаҳи фадавии блооштбоаҳи умдаи алўлоаҳи алФхоми амироломроءи алъзоми амони аллоҳи хони волӣ аз бдоити кори чокарӣу хидматгузории илои алон дар ҳар ҳоли ҳеҷ дақиқа аз дақоиқи хидматгузорӣу ҷонсории ғифлат ва эҳмол накардау гоҳ ва бегоҳ дар тоъати остони хилофати ончӣ дар қувваи бандагӣ ва иродат дошт , бФъл аўрдаҳаст лиҳозо бар змти ҳиммати воло низ воҷибаст ки дар ҳар боб аз лавозими марҳамат дарбора ъолиҷоаҳи мъзии илайҳи ғофили набӯдаи ҷузъӣ ва куллӣ умӯроту авзоъ ӯро ҳамвора баназари илтифоту иҳтимом млҳўз дорему ҳаргоҳ лозим уфтад ислоҳи мушфиқонау тавваҷуҳ бекарона мабзул созем ва ин матлаби машҳӯд ва маълумаст ки амри авлоду аҷФод ӯ аз соири умӯри аҳаму ақдму иҳтимом дар ислоҳи он ансб волзмасту имрӯзи зубдаи авлоду умдаи ахлофи ъолиҷоаҳи мъзии илайҳи он ъолиҷоаҳаст ки ҳам бҳсби син Акбараст , ҳам бпоиаҳу мансаби бартар , ҳар чанде аз илтизоми остони шоҳаншоҳии касб саодат кардау ҳамаи вақти зиёда аз дигарон машғӯли анҷоми хизмату машмӯли ақсом тарбият бӯда ; як ду бор дар урдӯии султонияу авҷони ҳам бҳзўри волои мушарраф шудаи вазъи қобилияту истеъдод ӯ дар назари марҳамати густари мақбулу мстҳсни омада ва аз рӯзи нахусти партави илтифоту аноятии комили бсоҳти ҳол ӯ андохтаем ва ӯро мустаъиди хизмату қобили тарбияти шинохта ; шоистаи нмидоним ки хонаи зодӣ мисли он ъолиҷоаҳ ки слФои баъди салафи зодаи сулби иродату парвардаи ҳаҷар убудийят бошад , дар унфувони шабоб монанди ниҳолии наврас ки бетарбият боғбон нашаву намои намояд бабор ояд въоқбти мазҳари ҳайати аъў ҷоҷ гардаду бтғииру тбдли ночор эҳтиёҷ уфтад . Агарчӣ мансаби ҷалили аёли Курдистон аз меамн алтофи болиғаи субҳонии назари бмзиди хизмату ҳуқуқи қидмати волиди он ъолиҷоаҳи нслои баъди наслу Фръои баъди асл дар дудмон ӯ собит вбрқрор хоҳад буд ва он ъолиҷоаҳи бҳкми фармони ҳумоюни шоҳаншоҳии бртбаҳи виросату мсби ниёбати муаззаз ва мбоҳӣаст ; валикин чун авлоди ъолиҷоаҳи мунҳасир бФрдаст бояд он ъолиҷоаҳ аз ин нукта огоҳ бошад ки дар пешгоҳи ҳазрати ҳумоюни мадори қурбу эъзозу қарори ихтисосу имтиёз бофузудани асбоб камоласт на афзӯнии сину сол ва бзўр киёст малик ва раёсат метавон гирифт ки маҳзи виросат . Беҳтарии поя бартарӣаст на меҳтарӣу акмаляти мӯҷиб фазилат хоҳад буд на Акбарят .
Болҷмлаҳи наввоби воло ки бмқтзои илтифоти фитрии пайвастаи аҳволи он ъолиҷоаҳро аз касони саркор ва воридин он ҳудӯд пурсидаему кмоҳии авзоъу умӯр ӯро бсмъи диққат ва иҳтимом шунидау санҷида ; лоиқи нмидоним ки бо он ки он ъолиҷоаҳи бҳди рушду тамизи расидау қобили қабули ҳазрату руҷӯъ хизмат гардӣда , бози бъодти атфолу шеваи ҷҳоли мътодбошд ва аз ҷодаи иёлати бароаи битолат майл кунаду мардуми давру наздик ҳануз ӯро монанди Тифлони навомӯзи толиби бозу юзу ошиқи асби тозӣу шефтаи қўш ва тозӣ донанд . Агарчӣ расми шикор машқӣаст ки аз аҳди қадими маъмӯли арбоб ҷаллодт бӯда , аммо ҳар кориро дар рӯзгор , андозау қарорӣ муқарараст ки таҷовуз аз он макрӯҳи тбоъу нописанд асмоъ хоҳад буд ва ғолибан ҳар чаҳ мукаррар вдоимаст дар назарҳо номлоим . Иқдоми сайду саворӣу машқи душмани шикории чандон хубаст ки машқаш тавон гуфт на ишқаш тавон хонд .
Он ъолиҷоаҳро имрӯз ки аввали вақти таҳсилу оғози такмил кораст ҳазор гӯнаи машқи дигар дар пешаст ки машқи саворӣ дар пеши он бисёр ҷузъӣасту баъди азин дигари фурсати ин машқҳо ки кори Тифлон навомӯз аст нахоҳад дошт . Агар ишқӣ дорад бояд ҳамин ишқ хизмат бошад ва агар машқӣ мекунад машқи сидқу иродат бояд .
Он ъолиҷоаҳи саёқи рафторро аз волиди худ иқтибос кунад на аз зумраи авоми аннос ва агар андак бо худ тааммул намояд хоҳад ёфт ки ӯ аз чаҳ касби ин ҷоҳ ва мартаба намӯдау бкдоми бозии гӯии сабқат аз ҳамгинони рабӯдау бачаи сабаби мустуҷиби чандини аноят шудау бачаи тадбири волии вилояту ҳофиз раият гашта ? табъи инсон аз ахлоқи малику ҳайвон маъҷунасту амсоли он ъолиҷоаҳ ки ҳануз фитрат бар бод надода ва монанди алвоҳи содаи қабул ҳар нақшро омодаанд , бояд бо асҳоби ҳолу арбоби камоли муошир ва марбӯт бошанд ; на бо авбошу арозил , маҷолису махлӯт , миннатҳои ситамаст ки он ъолиҷоаҳ бо камоли зодагӣу озодагӣ . Боқтзои ғурури ҷавонӣ бо фирқаи асоФлу адонӣ маҳшур шаваду пояи ҷалолатро бмоиаҳи ҷаҳолат аз даст диҳаду айёми фурсатро бо асбоб ътлт бигузаранд ва ин матлабро бидонад ки агар дар ин авқоти хотири ҳумоюни шоҳаншоҳии бад-ӣни ҳад шомиласту илтифоти мо комилу падарӣ мисли ъолиҷоаҳи волӣ бо роФти Абути шоғили блўозми тарбияти касб камолӣ накунаду айёми қудрати вшбобро бихоб ғифлат сипарӣ созад пас дар чаҳ вақт дар садади такмили зоту талофӣ мофот тавонад омад ? наввоби воло то ҳол ки он ъолиҷоаҳро баҳол худ гузошта ва дар амсол ин навоҳӣу овомири амреи нофизу ҳукмӣ содир надошта будем , бонтзор он бӯда ки шояд он ъолиҷоаҳи рафтаи рафта аз одоту ахлоқӣ ки лозими қурби аҳди сбӣу ношӣ аз фарти ҳавас ва ҳўӣаст маълул шаваду бакорӣ ки кор ояд ва бар маротиби қадар врФът афзоед машғӯл гардаду ҳол ки атвору афъоли он ъолиҷоаҳ аз қарорӣ ки бикроти мазкӯр ва мсмўъ мешавад , ҳануз вифқи одоти маҳд кӯдакӣаст на аз рӯй камоли доноӣӣу зиракӣ .
Авлои бтрқими ин ҳукми насоеҳомез дар садади ислоҳи амри он ъолиҷоаҳ бар омадему баъд аз ин алъёзболлаҳи амреи бархилофи дилхоҳ аз он ъолиҷоаҳ истимоъ уфтад яқинаст ки кор аз насиҳат бФзиҳт хоҳад кашид ва бо камоли қобилияту истеъдодӣ ба он ъолиҷоаҳ дошта бошем болмраҳ маъюс нишуем . Мумкин нест ки дар ғайбату ҳузури он ъолиҷоаҳро аз неши хомаи қаҳр бебаҳра дорем ё аз зарби чӯби тأдиб беҳазз ва насиб гузорем ва дар маънии тарбияти он ъолиҷоаҳро навъи хидматии бдиўони қазои нишони вмрҳмти куллӣ дарбора волӣ волоашон майдонем ва ин млФўФаҳро аз рӯй ниҳояти анояти бохбори он ъолиҷоаҳ марқӯм доштаем ва мутарассид мебошем ки ани шоаллоҳи таъолии ман баъд ҳар чаҳ аз девони тарбият ба он ъолиҷоаҳ содир шавад , ҷумлагии парвонаи ризоу сархат қабул бошад , на ояти азобу хитобу итоб . Чаро ки он ъолиҷоаҳро ҳангоми шарафёбии ҳузури оқилу қобил баҷо овардаем на ҷоҳилу ноқобил ва шак нест ки ин ҳамаи марқӯмоти моро дар мизоҷи қобилият ӯ таъсиӣ бениҳоят хоҳад буду муҳтоҷ ба тأдибии фавқ ғоят нахоҳад шуд .
Вассаломи хайри хтом