Китоби мустатоб ки маҷмӯъаи фазойилу одоб буд , мсҳўби писари асмъили бик грўсӣ расед , ҳар чаҳ хоҳиш кард бподоши ин неъмати пазируфтаму қудумро бар хилофи соири он қавми гиромии доштам . Хўрсндии вусӯли мактуби шумоу хўшўқтӣ аз саломатии мизоҷи ксиролобтҳоҷу хўшнўдӣ аз руҷӯъи матолибу мҳоми ҳамаи як тараф буд ва ин яке як тарафи ҳи мстўроти идбди маро марғӯб дошта будед , бойени далел ки гила аз навиштани коғаз ба хат ғайр доштед ; ҳар чанд мирзои алии нақӣ Фароҳонӣ бошад , ё мирзои Муҳаммадтақии озарбойҷонӣ , ё крблоӣии Муҳаммадтақии ибни крблоӣии Муҳамади қурбон ки билфеъл дар мсқўу птрпўрғ аз ҷумла курсӣ нишинонаст , гӯии сабқат аз ҳамзаи истифҳоми мирбоид , пои тафаввуқ бар фарқи лоам ибтидо мегузорад , Фрқдинро шсъи наълин худ нмишморд , сухан дар авҷи фалак алоФлок дорад , ман ки гоҳе ба хати худ дар ҷавоби таҳрироти шумо густохӣ мекунам аз онаст ки хор бгшн нафаристаму чароғ дар бар офтоб наёрам , волои бхдо ҳар вақти одамии бҷонби шумо равона шавад шавқу велъ чунонаст ки ҳар мўӣӣ дар бадани ман беноне шавад ва ҳар як бар дайгарии пешӣу бешии ҷӯянд .

Фии кули ҷорҳаҳи ҳўоки дафин даст ва бенонро агар хосиятӣ ҳаст ҳаминаст ки чизе аз шумо бшмо нигоранд , чашму забон агар ҳосилӣ доранд ҳамонаст ки сатрӣ аз шумо бибинанд ё бихонанд . Вар набинад чаҳ буд фоидаи биноӣиро ?

Агар бадоне ки ҳар бори коғазӣ аз шумо мерасад то чаҳ ҳад барои ман шодии Фзоу ғам коҳаст , бо он таври меҳрбонӣу ғмгсорӣ ки дорӣ , доим хоҳӣ навишту мунтазир ҷавоб нахоҳӣ шуд . Ман агар ҳеҷ нанивисам ҳақ дорам ҳамаи зиштҳо мухаддира ва мастура мешаванд . Абкори афкори шуморо чаҳ афтода ки шоҳидӣ ва хўднмоӣӣ накунанд ?

Байти сониро боқтзои замон ҳол навиштам на аз мақулаи алмқол иҷролмқоласт , афсӯс ки ашъроқи хаёли шумо чунонам фиреб дод ки гуё ҳоло бо ҳам нишастаем ва бе воситаи номау расӯли сухан дар пайваста . Ҳайҳот ! ҳайҳот !

Аҷабату алдҳри касӣри аҷаба ки мисли шмоӣии имрӯзи ҳаргоҳ коғазӣ банависед ҳамаи шикояти авзоъ замон бошаду зимоми кораш дар дасти амсоли бандау мирзои Саид Афшор биафтад . Дунёии мо дрёӣӣаст ки лойу хошокро дар ҳар мавҷи ҳазор авҷ медиҳад ва дар марҷонро доимо дар ҳазиз қаър медорад . Ҳарфати адаб на имрӯзӣаст на булъаҷаб ва агар на чунин буд боист шумо чунон ки дар фазлу камол ваҳид асред дар ҷоҳу мол низ аўҳд даҳр бошед . На мисли ҳоло ки монанди сарв , озода ва тиҳӣ дастеду ҷамъи захориф бақадр масорифи мақдӯри нмигрдд . Агар дар бандаи болмсли ваҷҳи маошу роҳи антъошӣ манӯн бошад аз онаст ки ман низ чунон аҳлу хирадманди ним , аммо умедворам ки агар хзоини парвизу дФоини қоруну ҳосилоти амлоки рубъи маскӯн аз ман бошад дар пои як мӯниси ҷону ёри ҳам забони нисор тавонам намӯд .

Суҳбати Юсуфи бози дроҳми маъдӯд чаҳ фоида ки даври замони ҳазрати ёқӯбро дар ҳасрати ин суҳбат чунон медорад ки :у абизт айнана ман алҳзну Юсуфи садиқро дар ҳабси азизӣ бетамиз чунон мегузорад ки : лбси фии алсҷни бзнъи синӣн .

Рост навиштед ман шуморо ба тҳрон оварадам , аммо барои роҳати дилу шодии ҷон , на барои тавофи дарби мухторону ъўоФи кӯчаи кабобёни сҷну сҷини фозилони ҷуз ин нест ки муҷовири ҷоҳилону муошир беҳосилон бошанд .

Алмрءи ъдўлмои ҷаҳли нстҷири биллоҳи таъолии ман қурби алоъодӣу баъди алоёдӣ

Лаъли вгўҳр дар охури гову хар , чаҳ қадар дорад , гургу сагро ганди ҷиФаҳи мурдор марғӯбаст , на буии кулбаи аттор .

эй бе вафои замонау бади аҳди рӯзгор , охири бғлти яке вФокн . Аҷабтар он ки зоғ низ аз суҳбати тӯтии бҷон буду лоҳўл кунон мегуфт : сазовори ман онстӣ ки бо зоғӣ бар сари девори боғии ҳамеи рФтмии хиромон .

Қадари Фуротро ташна мстсқӣ медонад , на сероби блғмӣ . Дар мазоқи қибтӣони хӯн буд нил . Анмои иридоллаҳи лиъзи баҳами влкни лоишғрўн . Асбу астар барои шумо дар азми иёдати аҳбоб қаҳтаст ва дигаронро ҷиноят аз мавокиб мебошаду ҳоли он ки аблақи чархи гардунро қобили ркўби шумо нмитўон гуфт воло аз қавли сноӣӣ ҳиҷозӣ мегуфтам :

Хаста шудам аз баси беҳуда нигорӣ кардам ва ҳеҷ аз ҷавоби мактуби шумо ннўштми боз ба мирзои алии нақӣ руҷӯъ шуд ночор . вассалом