эй фироқи ту ёри дерина : коғазат расед . зи хонданаши дил ман ёфт лиззатӣ ки фалаки нғўзи биллоҳ агар фикр интиқом кунад . Лафзи члиро дидам ки бтшдиди тамоми навишта будӣ . Бар фӯти аҳди шабоб таъассуф хӯрдам ва гуфтам : субҳони аллоҳ !

Қолабҳои қабоу ташаххусҳои ёбўи лкотаҳу яхдони калотаро навишта будӣ тасдиқат кардам ; рости мигўӣии рӯзгор ҷома нигараст на марди шиносу ҳоли онкӣ :

Аммо ба эътиқоди ман бемомаҳ бӯдани айб мард нест , влкн бе зери ҷомаи гаштани ор ва дард ҳаст ; ин қадари мард ҳам машав ки безер ҷомеъа бигардӣ . Ва мо шаҳдҳо алобмои смънои волъҳдаҳи алии алрўоаҳ .

Дар боби содиқи навишта будӣ ки омаданашро монеъ шудам , балӣ бисёр хуб кардӣ ихтиёри дории бародар ман ҳастӣу амӯӣ ӯ . Локини ман бархилофи иддаоу иқрори худати он бародари азизро бисёр бисёр бо ақлу тамизи нмидонм , члӣ ва вале ки гоҳе бтшдиду таъкид бар худ мебандӣ агар ҳаст аз муқаввои ҷунун буҳлулӣаст , на аз ҳақоиқи фунуни маҷҳӯлӣ . Инсоф бидиҳ ; порсол ки он Тифлро онҷо гузоштам ғайри ин ки худаш беҳудаи вебии суди гирифтори марорату хисорат шуда ; ману ҷамъии аёл бе он ки ммри мадохили як ҳуба ва як ғоз дошта бошем бъсрт гузаронадем ва баъзе аз фарти фалокати бҳди ҳалокати расиданд . Дигар чаҳ ҳосилӣ барои ман ва ӯ дошт ман ки гуфтам :

Ба худои иғроқи шоирона чандон надошт , ҳаргоҳи имсоли ҳам мисли порсол мекардам аёлам аз дастам дар мерафт ; он тифлаки ҳам қарзу харҷаши даҳ баробар мешуд . Дувоздаҳ динор нахурдану тӯҳмати дувоздаҳ ҳазор тӯмони бетон харидани кори одам оқил набӯд . Лобуд шудам мадохили абобӣу тиўлиро боҷораҳ додам . Писари ҳоҷии Муҳаммадхонро беҳтар аз муҳандису ҷбаҳ хона донистам , ӯ ҳам дар ҳукми фарзанд манасту тамаъу таваққуъи ин ки аз деҳот ман бихӯрад ва бабрад надорад . Гуруснау бараҳнау қлФчӣу ҳасрати бадалу бқўли крблоӣии тморзў длорзў несту кучаки дилу матаъорифу хуши забон ва бо слўлк ҳаст . Тафовутӣ ки бо бчҳоӣ худам дорад ҳаминаст ки ин аз ман эҳтиёт дорад , онҳо надоранду харҷи мҳмондорӣу душмани дорӣу дӯсти нигоҳдорӣ аз ӯу бавосита ӯ бори ман нмишўд ва аз онҳо лобуд ва ночораст ки бояд ҳукамо ва ҳатман бишавад . Санаи аллоҳи қади хулати ман қабл влни тҷди лснаҳи аллоҳи тбдило .

Ансоб кун ҳаргоҳи писари ҳоҷии Муҳаммадхон дар он вилоят бошаду писари ман хона нишин чаҳ ҳасанӣ дорад ? мондани содиқ дар онҷои имрӯз масрафӣ надорад , магари ҳамин ки модару хоҳар ӯ дар он вилояти ғариби вебӣ кас набошад ва ман бо васф бӯдан ту дар онҷои баъд аз фазлу карами худои онҳоро на ғариб ва бекас набошад ва ман бо васф бӯдан ту дар онҷои баъд аз фазлу карами худои онҳоро на ғариб медонам ва на бекасу мирзои тоҳирро бчндини ҷҳаҳи лозим ва воҷиб медонам ки мутаваҷҷеҳи умӯр онҳо бошад . Албата то содиқ онҷост ӯро длҷўӣӣ кун бдлгрмӣ бар сари ин хизмат бошад ва чун он бародари сохлўи вдоими алтўқФ миҳробод нахоҳад шуд ҳеҷ касро беҳтар аз Маҳмадалии хони нмибинм ки ғолиби авқот дар миҳробод бимонад . Аммо ту хотири ҷамъи бойен сухан машав , рахтихобатро мисли ҳамеша дар шоҳи закариёи миндоз ; доим бояд аз ҳоли ҳамагӣ бохабар бошед , ҳар ҳафтаи бнёбти ман зиёрати арӯси маънусро ки ҷонами фидои ҷонаш бод биравӣ вдст ва рӯйу сару синау сару пистони беҳтар аз бустон ӯро иваз ман бабўсӣ вҳмишаҳ аз саломатии аҳволаши ани шоаллоҳи таъолии маро зинда кунӣ . Худо медонад ки ман барои он духтари ором ва қарор надорам ва агар чаҳ аз ӯ даврам , худами ӣнҷо вале ҷон ман онҷост . Дигар аз вазъи хешу қавмӣу бародарии вотФоқӣ ки тамомии авлоди марҳӯми ҳоҷии фазли аллоҳ ҳатто варасаи марҳӯми холўӣии фатҳи аллоҳи хон бо ҳам кардаед бисёр бисёр умедвор шудам , албата албата бояд бо ҳам ҳам яке бошеду даст аз ҳам надаед ; ин ҳарфу суханӣ ки дар миёни худатон бо мирзо саййидмуҳаммад доред аз миён бурдоред . Бмҳмдрзо хон навиштам ки фарқу тавфир дар хешу қавмӣ манзур надораду ҳама агар аз ман ҳастед бояд бо ҳам бошед ва ин як зан ва ду се тифлӣ ки аз ман дар онҷо мемонад таврӣ роҳ бибаред ки ани шоаллоҳи таъолии беҳтар аз авқотӣ бошад ки худам ва бародарҳои марҳӯмаму псрҳоӣӣ ки мондаанду Алҳамдулиллоҳи паҳлавӣ ман ҳастед ва ҳеҷ як ҳоло дар ӣнҷо нестед ; бгзд . Банӣ одам аъзоӣ якдигаранд .

Дар боби кори вилоят ки навишта будӣ чаро амлоки маврӯсро бадасти худ бтсрФ ғайр медиҳӣ ? ин баҳси ту бар ман воридасту ҷузи ин ки ман мисли ҳазрати Мӯсо алӣ набиноу алии ассаломи Фълтҳоу анои ман алзолин бигӯям , ҷавобӣ надорам . Локини умедворам ки охиру оқибати он , фақарот , манеҳам ,у отонии рабии ҳукамо ; тавонам гуфт . Чаро ки ҳамин ояи истихораи ин матлаб буду чораи кори он вилояти баъд аз ихтилолоти штоу сиФи порсола , на бъдл ва ҳайф мешуд на бслҳу сайф ; бал ки мебоист мисли талоқи рҷъии сунниҳо пои муҳаллил дар миён ояд , то бори дигари бФзли худои шоҳиди матлӯб бар ваҷҳи марғӯб даркинори ояду васли баъд аз ҳиҷри лиззатӣ дигар бубахшад . Агар Лайлӣу маҷнӯни доим дар канор ҳам буданд дерии нмикшид ки аз ҳам малул ва мунзаҷир мешуданд . Баъзе вақтҳо лозимаст ки пои ғайр дар миён ояд то қадар ёрон фазояд . Барфу баради зимистон то набошад сафоу ҳавои баҳори ин қадарҳо муфарраҳи қулӯбу мулоим табоиъ нахоҳад шуд .

Бории билфеъл агар ғайритӣ дар хешу қавму нукару раият онҷо ҳаст ман то шаби наврӯз иҷора додаам навъе намоед ки баъд аз наврӯз боз надаҳум ва ту ки бародари ман ва бузургтар аз ҳамаи он силсила ҳастӣ бо ҳама ҳарф бизан вхотри ҷамъи шӯи вмрои хотир ҷамъ кун ки агар яке аз псрҳомро бифиристам мисли савобиқ авқот нашавад ва ҳар чаҳ баҳам расад бмн нарасаду ҳамонҷои бмсорФи салоса зайл бирасад : мҳмондорӣ , душмани дорӣ , дӯсти нигоҳдорӣу ҳосилӣ ки маро аз даҳ дории худаму парасторӣ онҳо бошад мунҳасир баҳамин нашавад ки ҳар вақти коғазӣ аз онҷо бияёд зилли виҷҳаи мсўдоу ҳў кзим бошаму итўории ман алқўми ман сӯъи мо бшрбаҳ шавам .

Аз бдоити амр ки фитнаи Маъсӯмӣ ҳодис шуд то охири кори баназари бозии анҷомӣд .

Албата содиқро равона кун , ҳамчаҳ равона кун , ки қабл аз муҳаррами ани шоаллоҳи таъолӣ , ин дайни бародарамро ҳам адо кунаму баъд аз он таваккул бар худо кунаму мунтазир шумо бошам . Сад тӯмонаро беҷо кардӣ ки ҳоло аз ман хостӣ ҳар вақт дорам ани шоаллоҳ таъолӣ медаҳум . вассалом