Ба сад дафтар нишоед гуфт шарҳи дарди муштоқӣ

Муддатӣаст ки хомаи анбарин шмомаҳи вақойиънигор балоғати шиор , расми Фромўшкории пеши гирифта , ёди ёрони қадиму мухлисони софии чунон нмикнд . Ёди ёрони ёрро мамнӯн кунад , маймун буд пинкии саҳарҳои рамазонаст ки хабту хато дар таҳрирот мешавад раҳми аллоҳи алҷлоир .

Баҳс хоҳед дошт ки чаро бо ин қалами ҷлӣ навиштаам , балӣ воридаст ; аммо аз таҳайюри шабҳо то субҳ ғофилед , ки шумо дар арўсии шимолӣ истироҳат доштеду банда то вақте ки мурод барои вузӯ бар сар ҳавз меомад нишаста будам . Тағйири қалами ҳангоми клолу хастагӣ мисли иваз кардани асбҳои ядакаст дар тӯли манзилҳоу имтидоди масофатҳо . Олони таврӣ бехоб ва бетайм ки агар на шавқи шумо буд як ҳарфи навиштан қодир набудам .

Амон аз хастагӣ ва бехобӣ ки рамазони ҳам иловаи иллат шуда , олони ҳалокам , коши он қадари шоир ва қодир будам ки як ҳизби қуръон таловат кунам , ё дуоӣ саҳар бихонам , болмраҳу силки ғофилин нмонм . Пас фардо бояд мард , ин моҳи рамазони ҳам гузашт ва ҳеҷ кор накардем бқўли зуҳайри мисрӣ :

Умри кӯтаҳи байну умеди дароз , худои вуҷӯди шуморо бсломт дорад . Ани шоаллоҳи таъолии мухлиси маҳҷӯрро дар лиёлии қадар аз хотир фаромӯш нафармӯдаед .

вассалом