Длстонон бҳланд ар чаҳ ҷафо низ кунанд

Аз вафое ки накарданд ҳаё низ кунанд

Чун бибинанд битарсанд ва ба яздон гараванд

Раҳм худ нест ки бар ҳоли гадо низ кунанд

Хаста то ҷони надиҳади ваъда дидор диҳанд

Ишва хоҳанд ки дар кори қазо низ кунанд

Хӯни нокомии сӣ сола ҳадар хоҳад буд

Меҳр бо мо агар аз баҳри худо низ кунанд

Андари он рӯз ки пурсиш равад аз ҳар чаҳ гузашт

Кош бо мо сухан аз ҳасрати мо низ кунанд

Аз дарахтони хазон дида набошам кинҳо

Ноз бар тозагии баргу наво низ кунанд

Гар буд кӯтаҳӣ аз умр , ту донеу аҷал

Гуфтае кор ба ҳангоми раво низ кунанд

Нашӯй ранҷаи зи риндон ба сабӯҳӣ кин қавм

Нафаси боди саҳари ғолияи со низ кунанд

Гуфта бошӣ ки зи мо хоҳиш дидор хатост

Ин хатоеи сет ки дар рӯзи ҷазо низ кунанд

Ҳалқи ғолиби нигару дашнаи саъдӣ ки сурӯд

« хубрӯёни ҷФопишаҳи вафо низ кунанд »