То ба сӯем назари лутф « ҷмси томсн » аст

Сабзаам гулбуну хорами гул ва хокам чаманаст

эй ки то номи ту ороиш унвон бахшед

Сафҳаи нома ба шодобӣ барг саманаст

Калакам аз тозагии мадҳи ту дарбора хеш

Шореҳ « анбтаҳи аллоҳи нботои ҳасан » сет

ГҳроФшонии мадҳи ту ба ҷунбиш оварад

Хомаамро ки калид дар ганҷ суханаст

Ҳар дам аз рои мунир ту кунад касби зё

Меҳри тобон ки фурӯзанда ин анҷуманаст

Ба хаёли ту ба маҳтоби шикебам ки магар

Акс рӯй ту дарин оинаи пртўФгнст

Рости гуфторам ва яздон напасандад ҷузи рост

Ҳарфи норост сурудан равиш аҳриманаст

Ончунон гашта яке дил ба забонам ки маро

наметавон гуфт ки лухтии зи дил андар даҳанаст

Ростии ин ки дами меҳру вафои ту ба дил

Бо ҳам омехта монанди равон бо баданаст

Даврӣ аз дида агар рӯй диҳад давр на Эй

Зон ки пайвастаи туро дар дил зорам ватанаст

Доўро гарчиҳамем ба ҳумоюни суханӣ

Лек дар даҳри марои толеъи зоғ ва зағанаст

Ҷуз ба андӯҳи дилу ранҷ танам нафазояд

Нола ҳар чанд зи андӯҳи дил ва ранҷ танаст

Сина май сӯзад аз он ашк ки дар доман нест

Ба ҷигар май хулди он хор ки дар перҳанаст

Бе касеҳои ман аз сӯрат ҳолам дарёб

Мурдаам бар сари роҳу каф хокам кафанаст

Ҳайф бошад ки дилами мурда ва пурсиш накунӣ

Ба ҷаҳони пурсиш мотам зада расм куҳанаст

Чашм дорам ки фиристӣ ба ҷавоби ғазалам

Он рзономаҳ ки аз лутфи ту матлӯб манаст

Ғолиби хаста ба ҷони ҷой бар он дар дорад

Гар ба тани мӯътакифи гӯшаи байти алҳзнст