Камон шудам зи ғами ишқи он камони абрӯ
Ки ҳаст зери лаби лаъли фом ӯ лؤлў
Ғами фироқи ту бандии ниҳод бар поем
Ки бар надорам даст аз дилу сар аз зону
зи меҳри хастаи ишқаш буд тани зоҳид
зи саҳари бастаи чашмаш буд дили ҷодӯ
Вафо надонаду озор ман кунад як бор
Ҷафои намояду озарми ман наад як сӯ
Чу тири ғамзаи кушояд чаҳ кас буд соҳир
Чу чашм барканд аз ҳам чаҳ саг буд оҳӯ
Висол хоҳам ва аз об пар кунам дида
Фироқ ҷӯяд ва аз ман тиҳӣ кунад паҳлу
برارد онкӣ наёрад мшъбд аз парда
Бидонад онкӣ надонад ба дег дар марҷу
Ба хами гесу « ӣ » ӯ дар дилам ҳаме гуяд
Ҳазор кӣса ба собӯн задаст ин гесу
Дили сиёҳам агар шуд дар оташи ишқаш
Раво буд ки ба оташ дарун шавад ҳиндӯ
Шикояти дилам аз чашм оҳӯона ӯст
Ба ҳақи суҳбату ҷони амиреи оҳӯ
Амири ҳоҷиби шамси алхўоси нўрдўл
Камоли тухмаи турони ҷамоли дайни қрқў
Бузургвории кўро чу муштарӣ аз қавс
Ҳамеи дирафшади нури саодат аз абрӯ
Худои ъзўҷли Носиру муайянаши бод
Ба ҳақ « ашҳади ани лои илоҳи алои ҳў »
Музаффарӣаст казу чун пиёдагон барманд
Ба рӯзи разми саворони оҳанӣни бозу
Ба сайд ки дар оҳӯ чу боз пас нигарад
Ба захм тир бидӯзад сринш то ба сарв
зи ақл ӯ нашигифт инси дев бо мардум
зи адл ӯ чаҳ аҷаби сулҳи бошаҳ бо тиҳу
Зиҳии бахшаму ризои рояти қзоўи қадар
Зиҳӣ ба сулҳ ва ба ҷанги ?ит валеу аду
зи табъи неки сголони ту баҳр вақте
зи меҳри ту бишавади ғам чу иллат аз дору
Ҳасуд чун шунӯди номи ту зи номаи фатҳ
зи ҳайбат ту битарсад чу кӯдакон бо чу
Ҳамон ки мурсалаи асб аз гуҳар созад
Каманди гардани хасм ту созад аз бозу
Туро чу эзаду султону хоҷа ёр буванд
Чу офтоб расад моҳи роятат ба улувва
Ба фари хусраву дастури пояи ваҷоҳат
Баланди гашт ва шавад зини баландтари أрҷў
Ба ту Ироқу хуросони чунон музайян шуд
Ки рӯзҳо ба намоз ва намозҳо ба вузӯ
Бад-ӣни нболту ҳишмат ки омадӣ ба Ироқ
Фалак кунад ббшорти ишорат аз ҳар сӯ
Здўлти ту кунун ҳар куҷо ҳасудӣ ҳаст
Бароядаш зи ҳасади оҳи зи ҷону ҷон ба гулӯ
Ба фоли фаррух боз омадӣ ба ҳамдолла
Ба толеъӣ ки зсъди фалаки баромади ъў
Бзргўорои доим буд қавомӣ ро
Ба неъмати падарати ҷону табъу дили хстў
Гростмолти табъам на зўстӣ будӣ
Ба нохушии ҳамаи шеърам чу дег бе чрбў
Гуҳии зи халъат ӯ дастамаст дар айба
Гуҳии зи неъмат ту поемаст дар кандӯ
Чу бар манаст кунун дасти неъмат ҳар як
Буд фаризаи марои шукр кардан ҳар ду
Ҳамеша то на чу зардолуаст гӯнаи себ
Ҳамеша то на чу коҳаст гӯнаи коҳу
Сари мувофиқи ту сабзтар зи коҳуи бод
Рухи мухолифи ту зардтар зи зардолу
Тан вале ту пояндаи боди ҳамчуи чанор
Сари адуии ту бе мағзи боди ҳамчуи каду