Чун аз астнҷо фориғ шуд мисвок кунаду ибтидо ба ҷониб рост кунад , зибр , онгоҳи зер , онгоҳ ба ҷониби чап , зибри онгоҳи зер , онгоҳи даруни дандон бар ҳамон тартиб , онгоҳ ба забону ком фароз овараду мисвок кардан муҳим донад ки дар хабараст ки , « як намоз бо мисвок бо ҳафтод намоз бе мисвоки баробар буд » ва ният кунад ба вақти мисвок ки роҳи гузари зикри ҳақи таъолӣ пок кунад .

Ва ба ҳеҷ вақт ки ҳдс кунад аз вузӯи дасти бндорд ки расӯл ( с ) чунин кардӣ ва ба ҳар вақт ки вузӯ кунад мисвоки бикунад , ва агар вузӯ накунад ва донад ки дар даҳони тағйири падед омадааст , ба сабаби он ки хуфта бӯда бошад ё бисёр даҳон бар ҳам ниҳода бошад , ё чизеи буии дор хӯрда бошад , мисвок суннат бошад .

Пас чун фориғ шуд , бар болоӣ нишинад рӯй ба қибла ва бигӯед , « бисмии аллоҳи арраҳмони арраҳими аъўзи бки ман ҳмзоти алшётину аъўзбки раби ани иҳзрўн » ва се бор ҳар ду даст бишӯяд ва бигӯед , « аллоҳами ании асолки алимну албркаҳу аъўзбки ман алшўму алҳлкаҳ »у нияти астбоҳт намоз кунад ё нияти рафъ ҳдс кунад ва нигоҳ дорад то ба вақт рӯй шустан , онгоҳи об дар даҳан кунад се бору об ба коми афканд , магар ки рӯза дорад ва бигӯед , « аллоҳами арҳнии роӣҳаҳи алҷнаҳу анати ании роз » пас се бор рӯй бишӯяд ва бигӯед , « аллоҳами аънии алии зкрку шкрку тлоўаҳи ктобк » , онгоҳи се бори об дар бинӣ кунад ва бидамад ва бигӯед , « аллоҳами бизи ваҷҳеи бнўрки явми тбизи вуҷӯҳи аўлёӣк » ва ҳар мӯӣ ки бар рӯйаст , об ба асли он расонад , магари мӯии маҳосинӣ ки бисёр бошаду касиф буд , об ба рӯй маҳосин фурӯ гузораду ангушт дар миён мӯӣ кунаду тхлил ин бошад ва ҳар чаҳ аз ҷониб рӯйаст аз сари гӯш то гӯшаи пешонӣ дар ҳад рӯй бошаду ангушт ба гӯшаи чашм фароз кунад то ончӣ дар даруни гӯшаи чашм буд аз асари кӯҳлу ғайри он , берун ояд пас се бори даст рост бишӯяд то миёни бозу ва ҳарчанд зери бозуи наздиктар аўлитр , ва бигӯед , « аллоҳами аътнии китобии биминӣу ҳосбнии ҳсобои исиро » онгоҳи дасти чап ҳамчунин бишӯяд ва ангуштарӣ биҷунбанд то об ба зери вай дар шавад ва бигӯед , « аллоҳами ании аъўзи бки ани тътинии китобии бшмолӣ ӯ ман вроءи зуҳрӣ » пас ҳар ду даст тар кунаду сари ангуштон ба ҳам боз наад ва май барад то ба қафоу онгоҳ ба ҷой хеш оварад то ҳар ду рӯй мӯ тар шавад ва ин якбор буд , се бор чунин кунад чунон ки ҳамаи сар масҳ кунад ҳар борӣ ва бигӯед , « аллоҳами ғшнии брҳмтку анзли алии ман бркотку азлнии таҳти ършки явми лозли алои злк » пас ҳар ду гӯши се бор масҳ кунаду ангушт дар сӯрох гӯш кунаду ибҳом ба пушти гӯш фароз оварад ва бигӯед , « аллоҳами аҷълнии ман аллазӣнаи истмъўни алқўли Фитбъўни аҳсана » пас гардани ҷумла масҳ кунад ва бигӯед , « аллоҳами факи рқбтии ман алнор ,у аъўзи бки ман алслослу алоғлол » пас пой рост бишӯяд се бор то миёни соқу миёни ангуштон тхлил кунад ба ангушти киин дасти чап аз зери ангуштону ибтидо ба киин ангушти пой рост кунаду хатм ба киин пои чап ва бигӯед , « аллоҳами сабти қадамии алии алсроти явми тзли иқдоми алмноФқин » чун фориғ шавад бигӯед , « ашҳади ани лои илоҳи алооллаҳи вҳдаҳи лои шарики ?лау ашҳади ани Муҳамади абдау расӯлаи аллоҳами аҷълнии ман алтўобини воҷълнии ман алмттҳрину аҷълнии ман ъбодки алсолҳин » .

Ва бояд ки маънии ин дуоҳо маълум кунад касе ки тозӣ надонад то бидонад ки чаҳ мегуяд , ва дар хабараст ки , « ҳар ки таҳорат кунаду зикри худоӣ таъолӣ мекунад , ҷумлаи андомҳои вай пок шавад аз ҳамаи гуноҳон ва хатоҳо ки ба рӯй рафта бошад ва чун зикр набӯд , ҷузи онҷо ки об ба вай расида бошад пок нашавад » ва бояд ки ҳар намозии таҳорат тоза кунад , агарчӣ ҳдс накарда бошад , чаҳ дар хабараст , « ҳаркии таҳорат тоза кунад , ҳақи таъолии имони вай тоза кунад » ва чун таҳорати тамоми бикунад , бояд ки бидонад ки ин назораи гоҳ халқаст ки пок карду назораи гоҳи ҳақи таъолӣ диласт , чун вайро ба тавба аз ахлоқи нописандида пок накунад , мисли вай чун мисли касе буд ки подшоҳиро меҳмон хоҳад кардан дар сарое , берӯнӣ пок кунаду пешгоҳи сарой ки нишастгоҳ подшоҳ хоҳад буд палиди бигузорад .