Бидон ки аввали чизе ки ба ту расад бонг намозаст дар вақт ки бишинавӣ , бояд ки муъаллақи гардӣ ба дил ва дар ҳар кор ки бошӣ даст бидорӣ ки салаф чунин бӯдаанд ки чун бонг намоз шунидандӣ , он ки оҳангар будӣ агар путк дар ҳаво доштӣ фурӯ нагузоштӣ ва агар кафшгар агар дирафши фурӯи барда будӣ брнёўрдӣ ва аз ҷой биҷустӣ , барои он ки аз ин мунодии Нидои рӯзи қиёмати ҷузи Нидои бишорат ба вай нарасад агар дили хеш ба шодӣу рағбати окандаи бинии бад-ӣни мунодӣ , бидон ки дар он мунодӣ ҳамчунин бошӣ .

таҳорат

Ва сари таҳорат онаст ки бадоне ки покии ҷомау пӯсти покӣ ғилофасту рӯҳи ин таҳорати покӣ диласт ба тавбау пушаймонӣу даврӣ аз ахлоқи нописандида ки назаргоҳ ҳақасту ҷои ҳақиқати намоз диласту тани ҷои сӯрат намозаст .

Урати пӯшидан

Маънии вай онаст ки ончӣ аз зоҳири ту зиштаст аз чашм халқ бапушӣу рӯҳу сари вай онаст ки ончӣ аз ботини ту зишт буд аз назари ҳақ таъолӣ бапушӣу доне ки ҳеҷ чиз аз вай пӯшида натавон кард ҷузи бдонкаҳи ботин аз он пок кунӣ ва пок бидон шавад ки бргзштаҳи пушаймонии хурӣ ва азм кунӣ ки бидон бознагардӣ ки « алтоӣби ман алзнби кмни лознби ?лаи тавбаи гуноҳро ночиз кунад » агар натавонӣ , борӣ аз хиҷлату биму шарми пардаесозӣ ва бар рӯй он авроти фурӯгузорӣу шикастаи дилу шармсори пеши ҳақ таъолӣ боистӣ , чун бандаи гурехтаи гуноҳкор ки бо дилии пртшўири пеши худованд хеш ояду сар аз пеши брнёрд аз Фзиҳтии хеш .

Истиқболи қибла

Ва маънии вай онаст ки рӯй зоҳир аз ҳама ҷиҳат бигардонад ва як ҷиҳат шаваду сари вай онаст ки рӯй дил аз ҳарчӣ дар ду олам аст бигардонад ва ба ҳақи таъолӣ машғӯл гирданд то як сифат шавад ва чунон ки қиблаи зоҳир якеаст , қиблаи дили ҳам якеаст ва он ҳақ таъолӣаст ва чун дил дар водии андешаҳо равон бошад , ҳамчунон бошад ки рӯй зоҳир аз ҷавониби гардон буд ва чунон ки ин сӯрат намоз набӯд , ин ҳақиқат намоз набӯд ва барои ин гуфт расӯл ( с ) ки ҳар ки дар намози истад ,у ҳаво ва рӯйу дили вай бо ҳақ таъолӣ бошад , аз намоз бозгардад чунон ки гӯйӣ аз модар зодааст яъне пок аз ҳамаи гуноҳон ва ба ҳақиқат бидон ки чунон ки рӯй зоҳир аз қиблаи баргардонӣдани сӯрати намозро ботил кунад , рӯй дил аз ҳақи гардонӣдану андешаҳои дигари бурдани ҳақиқати рӯҳи намозро ботил кунад , чаҳ зоҳири ғилоф ботинасту кори ҳама он дорад ки дар ғилофасту ғилофро бас қадре нест .

қиём

Зоҳири вай онаст ки ба шахси пеши худои таъолии истии сар дар пеши афкандаи бандаи вору сари вай онаст ки дил аз ҳамаи ҳаракоту саканоти фурӯи истаду мулозим хизмат бошад бар сиблати таъзиму инкисору андари ин вақт бояд ки аз мақоми хеш дар қиёмати пеши ҳақи таъолӣ ёд кунад дар он вақт ки ҳамаи асрори вай ошкоро кунад ва бар вай арза кунаду бидонад ки он ҳамаи асрор дар ин вақти ҳақи таъолиро ошкораст , ҳарчӣ дар дил вай бӯдааст ва ҳаст мебинад ва медонад ва бар ботину зоҳири вай матлаъаст .

Ва аҷаби он ки агар аз аҳли салоҳ дар ин вақт дар вай назора мекунад то намоз чун кунад , ҳамаи аъзои худ ба адаб дорад ва аз ҳеҷ ҷониб нанигарад ва шарм дорад аз вай ки андари намоз шитоб кунад ё илтифот кунад ва медонад ки ҳақи таъолӣ ба вай менигараду онгоҳ аз вай шарм надорад ва чаҳ ҷаҳл бошад беш аз ин ки аз бандаи бечора ки ба дасти ваии ҳеҷ чиз нест шарм дорад ва ба сабаби назари вай ба адаб бошад ва ба назари малики алмулук бок надораду осони фарогирад .

Ва барои ин буд ки Абуҳурира гуфт , « ё расӯли аллоҳ , шарм аз худои таъолӣ чигуна бояд дошт ? » гуфт , « чунон ки аз муслеҳӣ аз аҳли байти хеши шарми дорӣ , аз ваии шарми дорӣ » ва ба сабаби ин таъзимаст ки гуруҳе аз саҳобаи чунон сокин будандӣ дар намоз ки мурғ аз эшон нгрихтӣу пиндоштӣ ки ҷамодасту ҳаркиро азимати ҳақи таъолӣ дар дил қарор гирифт ва медонад ки нозираст ба вай , ҳамаи атрофи вай хошиъ гардад ва аз ин буд ки расӯл ( с ) касеро дид даст дар маҳосин мекард дар намоз , гуфт , « агар дар дили ваии хушўъ будӣ , дасти вай низ ба сифати дил будӣ . »

Рукӯъу суҷуд

Бидон ки зоҳири вай тавозуъаст ба тану мақсӯди ваии тавозуъ диласт ва он ки бидонад ки рӯй бар замин ниҳодани тамкин азизтарин аъзост бар хок ки он хортарин чизҳост то бидонад ки асли вай аз хокасту марҷаъи вай ба хок хоҳад буд , такаббур дар хури асл хеш кунад ва нокасеу бечорагӣ худ бишносад .

Ва ҳамчунин дар ҳар кории сиррӣ ва ҳақиқатӣаст ки чун аз он ғофил бошад , аз он кори ҷузи сӯрати насиб вай наёмада бошад .