Бидон ки ҳар клмтиро ки дар намоз бибояд гуфтан , ҳақиқатӣаст ки бояд маълум буд ва бояд ки гӯянда бидон сифат бошад то содиқ буд Маслан маънӣ « аллоҳи Акбар » онаст ки « вай бузургтараст » агар ин маънӣ надонад , ҷоҳил бошад ва агар донад , валикин дар дили вай чизеаст бузургтар аз ҳақи таъолӣ , содиқ набошад , вайро гӯйанд , « ин сухан ростаст ва ту дурӯғ май гӯйӣ » , ва ҳар гуҳ ки чизи дигарро мутӣъ тар бошад аз он ки ҳақи таъолиро , он чизи наздики вай бузургтарасту маъбуду илоҳи вай онаст ки вай мутӣъ ӯст , чунон ки ҳақ таъолӣ гуфт , « афрояти ман атхзолҳаҳи ҳўиаҳ » ва чун гуфт , « ваҷҳати ваҷҳе » маънӣ онаст ки рӯй дил аз ҳамаи олами бгрдонидм ва ба ҳақ таъолӣ оварадам агар дили вай дар ин вақт ба ҳеҷ чизи дигар нигаронаст ин сухани вай дурӯғаст ва чун аввали сухан дар муноҷот бо ҳақи таъолии дурӯғ буд хатари он маълум бошад ва чун гуфт , « ҳниФо мусалламан » даъвӣ мусулмонӣ карду расӯл ( с ) гуфт ки мусулмони он касаст ки мусулмонон аз дасту забони вай саломат ёбанд бояд ки бад-ӣни сифат буд ё азм кунад ки чунин кунад .

Ва чун « Алҳамдулиллоҳ » гуяд , бояд ки неъматҳои ҳақи таъолӣ бар дил тоза гирданду ҳамаи дили вай ба сифат шукр гардад ки ин калима шукрасту шукр ба дил буд ва чун « аёк наабд » гуяд , бояд ки ҳақиқати ихлос бар дили вай тоза шавад ва чун : « аҳдно » гуяд , бояд ки дили вай ба сифати тазаррӯъ ва зорӣ шавад ки суол ҳидоят мекунад .

Ва ҳар клмтӣ аз тасбеҳу тҳлилу қироат ҳамчунин бояд ки бошад чунон ки медонаду дили вай ба сифати он маънӣ мегардаду шарҳи он дароз бошад .

Агар май бояд ки аз ҳақиқати намоз насиб ёбад , чунин бояд ки бошад ва агар на ба сӯрат бемаънӣ қаноат карда бошад .