Чун маълум шуд ки бар ҳар касе омухтани он илм воҷибаст ки дар роҳи мъомлт вайаст , бдонстӣ ки омии пайваста дар хатар бошад ки вайро корӣ дар пеш ояд ва ба нодонии бикунад ки надонад ки андари он ҳикматӣ ҳасту бад-ӣн маъзӯр набошад , ҳргаҳ ки ҳоҷат бидон ғолиб буд ва нодир набошад Маслан касе дар ҳоли ҳайз мубошират кунад ё пас аз ҳайзи пеш аз сар шустан ва гуяд ки ин илм надонистам , маъзӯр набошад .
Ва аз занӣ ки пеш аз субҳ пок шавад , чу намози шому намоз хуфтан қазо накунад ки наёмухта бошад ё мардӣ ки занро дар ҳоли ҳайз талоқ диҳад ва наёмухта бошад ки ҳаромаст , маъзӯр набошад ва бо вай гӯйанд , « туро гуфта будем ки талаби илм фаризааст , аз ин фариза чаро дасти бдоштӣ то дар ҳаром афтодӣ ? » магар ки воқеае нодир бошад ки афтодани он мутаваққиъ набӯд , он кор маъзӯр бошад .