Дар рӯзҳои шарифу фозили рӯзаи доштан суннатаст , ончӣ дар соли аўФтди рӯзи арафау ошуро ва на рӯзи аввали зии алҳҷаҳ ва даҳ рӯз аз аввали муҳарраму ҷумлаи моҳҳои раҷаб ва шаъбонаст ва дар хабараст ки « рӯзаи як рӯз аз моҳи ҳароми фозилтар аз сӣ рӯз аз моҳҳои дигар , ва як рӯз аз рамазони фозилтар аз сӣ рӯз аз моҳи ҳаром » , ва гуфт , « ҳаркии панҷшанбеу одинау шанбе аз моҳи ҳаром рӯза дорад , ӯро ибодати ҳафтсад сола банависанд »у моҳи ҳаром чаҳораст : зўолқъдаҳу зўолҳҷаҳу муҳарраму раҷаб , ва фозилтарин зўолҳҷаҳаст ки вақт ҳаҷаст .

Ва дар хабараст ки « ибодат дар ҳичўқти фозилтар ва дӯсттар назд худоӣ аз ъушри аввали зӣ алҳҷаҳ нест . Рӯзаи як рӯз аз он чун рӯзаи як соласту қиёми як шаб чун қиёми лайла алқдраст » , гуфтанд ё расӯли аллоҳ « ва на низ ҷиҳод » , гуфт , « оре ! на низ ҷиҳод , ало ки асби вай кушта шаваду хӯни вай рехта ояд дар ҷиҳод »у гуруҳе аз саҳоба кроҳит доштаанд ки ҳамаи раҷаб рӯза доранд то бо моҳи рамазон монанд набӯд , бад-ӣни сабабии як рӯз кушодаанд ё зиёдат .

Ва дар хабараст ки чун шаъбон ба нима расад , рӯза нест магари рамазон ва дар ҷумлаи охири шаъбон бгшодн некӯаст то рамазон аз ӯ гусаста шавад ; аммо ба истиқболи рамазон аз охири шаъбони рӯзаи доштан кроҳитаст , магар ки сабаб бошад ҷузи қасди истиқбол .

Аммо рӯзҳои шариф аз моҳи айём бизаст , сездаҳуму чаҳордаҳуму понздаҳум ва аз ҳафта , душанбеу панҷшанбеу ҷумъа .

Аммо рӯзаи пайвастани доштани ҳамаи соли ҷомеъ буд ин ҳамаро , лекини панҷ рӯзи лобуд буд ки бибояд кушодан ; ду рӯзи ид ва се рӯзи айёми тшриқи пас аз иди азҳӣ ва бояд ки бар хештан ҳаҷар накунад дар ифтор ки он макрӯҳ бошаду ҳаркии рӯзаи пайвастаи натавонади доштан , як рӯз медорад ва як рӯз май кушояди ин рӯзаи Довӯд ( ъ )асту фазли вай бузургаст .

Ва дар хабараст ки Абдуллоҳи бен ъмрўбни алъс май пурсад аз фозилтарин тариқӣ дар рӯзаи вайро бад-ӣн фармуд гуфт аз ин фозилтар хоҳам , гуфт аз ин фозилтар несту дуни ин он бошад ки рӯзи душанбе ва панҷшанбе медорад то наздик буд бо моҳи рамазон ба ҳам ба сулси сол .

Ва чун касе ҳақиқат рӯза бишносад ки мақсӯди каср шаҳавотасту софӣ кардани дил , бояд ки муроқиби дил худ мебошад ва чу чунин бошад , гоҳ буд ки ифтори фозилтар буду гоҳ буд ки рӯза ,у бад-ӣни сабаб буд ки расӯл ( с ) гоҳ рӯза доштӣ то гуфтандӣ магар беш накушояд ва гоҳ бикшодӣ то гуфтандӣ магар беш нахоҳад дошту тартибӣ маълум набӯдӣ рӯзаи вароу уламо кроҳит доштаанд ки чаҳор рӯз зиёдат накушояд пайваста ва ин рӯзи иду айёми тшриқ гирифтаанд ки чаҳор рӯзаст , барои он ки бар давоми рӯзаи бгшодни бим буд ки дил сиёҳ кунаду ғифлат ғолиб шаваду огоҳии дил заъиф шавад .