Агар султонии молӣ ба наздик олимӣ фиристад то тафриқа кунад бар хайрот , агар донад ки онро моликӣаст муайян , нишоед ки тафриқа кунад албата , балки бояд гуфт то ба худованд диҳад ва агар молик падедор набошад , гуруҳе аз уламо имтиноъ кардаанд аз стдну тафриқа кардану наздики мо аўлитри он буд ки аз эшон бастанд ва тафриқа кунад бар хайрот то аз дасти эшон берун шаваду олати зулм эшон нагардад ва то даравишонро роҳатӣ буд ки ҳукми ин мол онаст ки ба даравишон бояд дод , валикин ба се шарт буд :
Шарти аввали он ки ба сабаби стдни ваии султон эътиқод накунад ки моли ваии худ ҳалоласт ва агар набӯдӣ ваии нстдӣ ки он далер гардад бар касби ҳарому шари ин аз хайри тафриқа беш буд .
Шарти дувуми он ки ин олам дар маҳал он набошад ки дигарон дар Фростдни вай ба вай иқтидо кунанд ва аз тафриқа кардани ваии ғофил монанди , чунон ки гуруҳеи ҳуҷҷат гирифтаанд шофиии моли хулафои фаросатад ва аз ин ғофил бошанд ки ваии он ҳама тафриқа кардӣ . Вҳби бен мнбаҳу товуси ҳарду дар наздики бародар ҳуҷҷоҷ шуданд . Бомдодии сард буду товус панд медод вайро . Бифармуд то тилсонӣ бар китф товус афканданду товус сухан мегуфт ва меҷанбед то он тилсон аз ваии биФтод . Бародар ҳуҷҷоҷ бидонаст . Хашмгин шуд ва чун берун омаданд вҳб гуфт , « ё товус , агар ин тилсони бстдӣ ва ба дарвешӣ додӣ беҳтар аз он буд ки ӯро ба хашм оварадӣ » . Гуфт , « эмин набудам бдонкаҳи кас ба ман иқтидо кунаду мол эшон бастанд ва надонад ки ман ба дарвешӣ додам » .
Шарти сими он ки дӯстии он золим дар дили ту падед ояд ва ба сабаби он ки мол ба ту фиристод то тафриқа кунӣ ки дӯстии золимони сабаби маъсиятҳо буд ки сабаби мдоҳнт буду сабаб он бошад ки бар маргу азли ваии андӯҳгини шӯй ва ба сабаби зиёдати ҳишмату вилояти ваии шоди шӯй . Ва барои ин гуфт расӯл ( с ) ки борхдоёи ҳеҷ фоҷирро дасти мада то бо ман некуӣ кунад ки он гоҳи дили ман ба вай майл кунад . Ва ин барои ин гуфт ки дил ба зарурат майл кунад ба ҳарки некуӣ кунад бо ту . Худоӣ таъолӣ мегуяд , «у лои тркнўои илои аллазӣнаи злмўои Фтскми алнор » ва баъзе аз хулафои даҳ ҳазор дирам ба наздики молик динор фиристод . Ҳама тафриқа кард ки як дирами бознгрФт . Муҳамади бен восеъ бидид , гуфт , « рост бигӯӣ то дили ту ҳеҷ майлӣ гирифт ба дӯстии ваии бад-ӣни сабаб ? » гуфт , « гирифт » . Гуфт , « аз ин метарсидам , охир шавамӣ он моли кор хеш кард бо ту . »
Ва яке аз бузургони Басраи моли султони бстдӣ ва тафриқа кардӣ . Вайро гуфтанд , « натарсӣ ки дӯстии эшон дар дил ту биҷунбад ? » гуфт , « агар касе даст ман бигирад ва дар биҳишти баради онгоҳ ки маъсият кунад , вайро душман дорам ва он кас душман дорам ки варо мусаххар кард то даст ман бигирифт ва дар биҳишти барад . Чун касеро ин қӯт буд , бокӣ набӯд агар моли эшон тафриқа кунад » .