Чун касе азлат гирифт , бояд ки ният кунад ки бад-ӣни азлати шари хеш аз мардумон боздораду талаб саломат кунад аз шари мардумону талаб фароғат кунад ба ибодати ҳақи таъолӣ ва бояд ки ҳеҷ бекор набошад , балки ба зикру фикру илму амал машғӯл бошаду мардумонро ба худ роҳи надиҳад ва аз ахбору ароҷиф шаҳр напурсад ва аз ҳол мардумон напурсад , чаҳ ҳар чиз ки башнавад чун тухмӣ бошад ки дар сина уфтад , дар миёни хилвати сар аз синаи барзанад ва муҳимтарин корӣ дар хилвати қатъ нафасаст то зикр софӣ шаваду ахбори мардумони тухми ҳадис нафасаст .

Ва бояд ки аз қӯту кисват ба андак қаноат кунад , агар не аз мхолтти мардумон мустағнӣ набошад . Ва бояд ки сабур бошад бар ранҷи ҳамсоягон ва ба ҳарчӣ дар ҳақ вай гӯйанд аз мадҳу зм гӯш надораду дил дар он набандад ва агар вайро дар азлати мунофиқ ва мроӣӣ гӯйанд ё мухлис ё мутавозеъ ё мутакаббир , гӯш бидон надорад ки он ҳамаи рӯзгори бабраду мақсӯд аз азлати он бояд ки дар охирати мустағриқ буд .