Бидон ки меъда чун ҳавз танасту урӯқ ки аз вай ҳаме шавад ба ҳафт андом чун ҷўиҳосту манбаи ҳамаи шаҳватҳо меъдааст ва ин ғолибтарин шаҳватӣаст бар одамӣ , чаҳ одам ( ъ ) ки аз биҳишти биФтод ба сабаби ин шаҳвати биФтод . Ва ин шаҳвати асли шаҳватҳои дигараст ки чун шикам сайр шуд шаҳвати никоҳ ҷунбидан гирад ва ба шаҳвати фараҷ қиём натавон кард ало ба мол . Пас шараи мол падед ояду мол ба даст натавон оварад ало ба ҷоҳ ,у ҷоҳ нигоҳ натавон дошт ало ба хусумат бо халқ ва аз он ҳасаду таассубу адовату кибру риё падед ояд .
Пас меъдаи Фрогзоштни асли ҳамаи мъситҳосту зери дасти доштани шикаму гуруснагии одат кардани асли ҳамаи хирҳост ва аммо андари ин асли фазли гуруснагии бигӯеми пас фоидаи гуруснагии бигӯем , пас ихтилофи аҳволи мардуми ду он бигӯем , пас тариқи риёзат дар андак хӯрдани бигӯем , пас офати шаҳвати фараҷу савоб касе ки хештан аз он нигоҳ дорад , бигӯем , иншои аллоҳи таъолӣ .