Бидон ки дар таоми пас аз он ки ҳалол буд , бар мурӣди фариза буд ки се эҳтиёт нигоҳ дорад .

Эҳтиёти аввал ( дар андак хӯрдан )

Ва нишоед ки ба як бор аз бисёр хӯрдан ба андак хӯрдан шавад ки тоқат он надораду зиёнкор буд , балки батадрӣҷ бояд Маслан чун як нон аз таом камтар хоҳад кард як рӯз бояд як луқма камтар кунаду дигари рӯзи ду луқма ,у сими рӯзи се луқма то дар муддати як моҳ аз ноне даст бидорад . Чун чунин кунад осон буд ва аз он нуқсон набинаду тамаъ бар он рост боистад , онгоҳи он миқдор ки бар он қарор гирад чаҳор дараҷа дорад :

Дараҷаи аввали азимтарин дараҷа садиқонаст ва он онаст ки ба миқдори зарурат қаноат кунад ва ин ихтиёри саҳл тстрӣаст ки вай гуфт ба ибодат ҳаётаст ва ба ақлу қӯт то аз нуқсон қӯт натарсӣ таом махӯр ки намоз нишаста касе ки аз гуруснагии заъиф буд фозилтар аз намози барпоӣ касе ки сайр буд . Аммо чун тарсӣ ки нафасро ё ақлро халалӣ буд , набояд хӯрдан ки беақл бандагӣ натавон карду ҷони худ асласт . Ва вайро пурседанд ки ту чун хурӣ гуфт , « ҳарсоли се дирами харҷ ман бӯдааст , ба як дирами биринҷ ва ба як дирами равған ва ба як дирами ангабин ҷамъ кардамӣ ва ба сесад ва шаст гуруҳа кардамӣ ва ҳар шабии яке ифтор кардамӣ , акнӯн чун ҳаме кунӣ ? гуфт , « чандон ки уфтаду андари миён рҳбонон ҳастанд ки дар рӯзии як дирами санги таом беш нахурданду хештани батадрӣҷ бозон овардаанд .

Дараҷаи дувуми он ки бар ним мад ақтсор кунад ва он ноне ва сикӣаст аз он нон ки чаҳор манӣ буд ва ҳамоно ки ин сик шикам бошад , чунон ки расӯл ( с ) гуфт , « сулси ллтъому сулси ллшрбу сулси ллнФс » ва ба ривоятии дигар «у сулси ллзкр » ва ин онаст ки расӯл ( с ) гуфт луқмае чанд кифоятаст ва ин кам аз даҳ луқма буд . Ъмррзии аллоҳи анҳу бештар аз на луқма нахурдӣ .

Дараҷаи сеюм он ки бар мад ақтсор кунад ва он ба се гардаи нони наздик буд . Ҳамоно андари ҳақи бештари ин аз сики меъдаи андари гузашта буд ва ба ҳад ним расед .

Дараҷаи чаҳоруми он ки як ман тамом буд ва мумкинаст ки ончии зиёдат аз мад буд исроф буду андари ин оят ки дар қуръон гуфтааст «у лои тсрФўои анаи лои иҳби алмсрФин » валикин ба вақт ва ба колбуд ва ба кори бигардад .

Ва андари ҷумла бояд ки даст аз таоми бозгирд , чунон ки ҳануз гуруснагӣ дар вай буду гуруҳе тақдир накардаанд валикин ҷаҳд кардаанд то таом нахуранд алои гурусна шудау даст боз гиранд чунон ки ҳануз гуруснагии миқдории монда буд . Ва нишони гуруснагӣ он бошад ки бар нон бехӯриш ҳарис бошаду нони ҷӯину гоўрсини ҳама ба ҳирс тавонад хӯрд , чун нон хӯриш ҷӯяд гуруснагӣ содиқ набӯд .

Ва саҳобаи бештарин аз ним мад андар нагузаштаанд . Ва ҷамоатӣ бӯдаанд ки таоми эшон ҳар ҳафта соъӣ бӯдаасту соъии чаҳор мад бошад . Ва чун хурмои хўрдндии соъӣ ва ним ! ним ба сабаби дона ки биафтад . Ва бўзри рҳмҳм аллоҳ мегуяд , « таоми ман аз одина то одинаи соъӣ аз ҷӯ бӯдааст андари аҳди расӯл ( с ) , ва ба худоӣ ки аз ин бнгрдм то онгоҳ ки ба ваии расм » . Ва бар гуруҳеи тшниъ ҳаме зад ки шумо бгрдидаҳед . Ва расӯл ( с ) гуфта буд ки дурусттарину наздиктарин ба ман касе бошад ки ҳам бар ин бимирад ки ҳаст бар он имрӯз . Онгоҳ бўзр гуфт , « бгрдидиду оради ҷӯ ба прўизн фурӯ кардеду нон тнк пухтед ва ду нони хӯриш ба як бор бар суфра менаеду пероҳани рӯз аз пероҳани шаб ҷудо доштеду андари аҳди вай чунин набӯдед . Ва қӯти аҳли сафа бар мадии хурмо будӣ миёни ду тану донаи биФтодӣ » .

Саҳли тстрии рҳмҳм аллоҳ мегуяд ки агар ҳамаи олам хӯн гирад , қӯти муъмин аз ҳалол буд ва он онаст ки муъмини ҷузи қадар зарурат нахурд , на он ки ин абоҳтён ҳаме гӯйанд ки ҳаром ки фаро вай расад ҳалол шавад ки як хурмо аз сидқоти фарои расӯл ( с ) мерасед ва ҳалол намешуд .

Эҳтиёти дувум ( андари вақт хӯрдан )

Ва ин се дараҷааст :

Дараҷаи аввал онаст ки зиёдати се рӯзи ҳеҷ чиз нахурд . Ва кас бӯдааст ки як ҳафтау зиёдат шудааст аз даҳ ва дувоздаҳ ва кас бӯдааст аз тобён ки хештан бидон дараҷаи расонида буд ки чиҳил рӯз нахурдӣу садиқи разии аллоҳи анҳу бисёр буд ки шаш рӯз ҳеҷ нахурду иброҳӣми адҳаму саврӣ ҳар се рӯзи хўрдндӣ .

Ва гуфтаанд ки ҳар чиҳил рӯз ҳеҷ нахурд лобуди чизҳои аҷоиб бар вай ошкор шавад ва яке аз саҳоба бо роҳибии мунозира ҳаме кард . Гуфт , « чаро ба Муҳамад ( с ) имон наёвардӣ ? » гуфт , « зеро ки исо ( ъ ) чиҳил рӯз ҳеҷ нахурд ва ин ҷузи пайғомбарӣ содиқ натавон кард . Пайғомбари шумо ин накардааст » . Гуфт , « ман якеам аз уммати вай . Агар чиҳил рӯз биншинам ва ҳеҷ нахӯрам имоноварӣ ? » гуфт , « оварам » . Панҷоҳ рӯз бинишаст , гуфт , « зиёдат кун » . Ба шаст рӯз кард тамом ки ҳеҷ чиз нахурд . Ва он роҳиб имон оварад . Ва ин дараҷае азимаст , ало касе натавонад кард ки вайро кории берун аз ин олами падед омада бошад ки он қӯти вайро нигоҳ медораду машғӯл ҳаме гирданд ки огоҳии наёбад .

Ва дараҷаи дувуми он ки ду рӯз ҳеҷ нахурд ва ин мумкинаст ва чунин бисёр бӯдааст .

Дараҷаи сеюм он ки ҳар рӯзи як бор хӯрд ва ин камтарин дараҷотаст , чун фарои дубор сеюм бошад ба исроф расад ки ҳеҷ вақт гурусна набошад ,у расӯл ( с ) чун бомдод хӯрдӣ шабонгоҳи нхўрдндӣ ва чун шабонгоҳ хӯрдӣ бомдоди нхўрдндӣ . Ва расӯл ( с ) Оишаро гуфт , « то исроф накунӣ , ки ду бори андари як рӯз хӯрдани исроф буд » . Ва чун як бор хоҳад хӯрд , аўлитри он буд ки саҳар хӯрд то андари намози шоми сабктар буду дил софӣ гардад . Ва агар чунонаст ки ба таом илтифот бихоҳад кард , як бори вақт ифтор бихӯрад ва як бор ба саҳар .

Эҳтиёти сим ( андари ҷинси таом )

Ва аъло он гандумаст бихтаҳ ,у камтарини ҷӯи нобихтаҳу миёнаи ҷӯи бихтаҳ ва маин нони хӯриши гӯшт ва ширинӣасту камтарини сиркау намаку миёнаи музаввара ба равғану одати касоне ки ба роҳи охирати рафтанд онаст ки аз нони хӯриш парҳез карданд ва ҳарчӣ андари он шаҳвати хеши диданди нафасро мухолифат кардаанд , ва чунин гуфтаанд ки нафас чун шаҳват хеш биёбад андари ваии ғуруру ғифлат падед ояд ва бӯдани андари дунё дӯст дораду марг душман дорад ва бояд ки дунё бар хештан танг гирданд то зиндон вай шаваду марги халоси вай буд аз зиндон .

Ва андар хабараст ки , ашрори умматии аллазӣнаи ёклўни мхи алҳнтаҳ , бадтарӣни уммати ман он бошанд ки мағз гандум хуранд ва он ҳаром нест ки гоҳи гоҳ хӯрданро раво буд , аммо чун бар давом одат кунанд тнъм бар табъ ғолиб шаваду бими он буд ки ба ғифлат ва бтр кашад . Ва гуфт , ( с ) « бадтарӣни уммати ман гуруҳеанд ки тани эшон бар тнъми рост боистодаҳ бошаду ҳамаи ҳиммати эшон алвони таому алвони ҷома буду сухан мазоҳ гӯйанд » .

Ва ба Мӯсо ( ъ ) ваҳй омад ки ё Мӯсо ! бидон ки қароргоҳи ту гӯраст , бояд ки танро аз шаҳвати боздорӣ . Ва салафи ҳаркиро асбоби тнъм мусоидат кардааст ва ҳарчӣ орзӯӣ вай бӯдааст муяссар шудааст нек надонистаанд . Вҳби бен мнбаҳ гуяд , « дар осмони чаҳоруми ду фириштаи фароҳами расиданд . Яке гуфт , « май рӯм то моҳӣ ба доми сайёди афканам ки фалони ҷуҳуди орзӯӣ он кардааст » . Дигар гуфт , « май рӯм то коса равған бирезам ки фалони обид орзӯ кардааст ва ба наздик вай овардаанд » .

Ва қадаҳии оби сард ба ангабин ширин карда фаро умр доданд . Нахурд ва гуфт , « ҳисоби ин аз ман давр доред » . Ибни умри бемор буд . ӯро моҳӣ бирён карда орзӯ буд . Нофеъ гуфт дар Мадина ба даст наомад ало ба бисёре ранҷ . Ба дарҳамӣ ва ним нуқраи бхридм ва бирён кардаму пеши ваии барадам . Дарвеш бар дар омад , гуфт , « баргир ва ба ваии даҳ » , гуфтам , « ин орзӯӣ туаст ва ба бисёре ранҷ ба даст оварадам . Бигзор то баҳоии ин ба ваии даҳум . » гуфт , « на , ин ба ваии даҳ » . Ба вай додам ва аз пас вай бишудаму бози харидаму баҳо ба вай додам . Чун бозомадам ва биоварадам гуфт , « бо ваии даҳу баҳо низ бигзор ба вай ки ман шунидаам аз расӯл ( с ) ки гуфт , « ҳаркиро орзӯе бошаду бихараду онгоҳ даст бидорад барои ҳақи таъолӣ , ҳақи таъолии вайро биёмурзад » .

Утбаи алғломи разии аллоҳи анҳу хамири андар офтоб кардӣ ва бихӯрадӣ ва нагузоштӣ ки бпхтндӣ то лиззат он наёяду об аз офтоби брнгрФтӣ ва ҳамчунон гарм бихӯрадӣ .

Молики динорро шер орзӯ мекард чиҳил сол ва нахурд . Ва касе ӯро рутаб оварад , андари дасти бгрдонид бисёр ва онгоҳ гуфт ки шумо бихӯред ки чиҳил соласт то ман нахурдам .

Ва Аҳмади бен абии алҷўзии мурӣди бўслимони дороне буд . Вайро нони гарм орзӯ кард то бо намак бихӯрад . Биоварадем . Луқмае боз кард ва пас биниҳод ва гиристан гирифт ва гуфт , « борхдоёи орзӯии ман дар пеш ман наҳодӣ . Магари уқубат манаст ? тавба кардаам . Маро афв кун » .

Молики бен зиғм мегуяд , « дар бозор Басра мешудам , тара дидам . Шаҳвати он дар дил ман биҷунбед . Савганд хӯрдам ки нахӯрам . Чиҳил соли андари он сабр кардам .

Молик динор гуфт , « панҷоҳ соласт то дунёро талоқ додаам андари орзӯии як шарбати шер ва нахурдаам ва нахоҳам хӯрд то онгаҳ ки ба худои расм » .

Ҳмоди бен Ҳанифа ҳаме гуяд , « ба дар хонаи Довӯди тои расидам . Овозӣ шунидам ки ҳаме гуфт ки , « як бори гурз хостӣ бидодам , акнӯн орзӯии хурмо ҳаме кунӣ . Ҳаргиз наёбӣ ва нахурӣ » . Чун андар шудам ҳеҷ кас бо вай набӯд . Донистам ки бо худ ҳаме гуфт .

Утбаи алғломи фарои Абдулвоҳиди байн зайд гуфт , « фалон аз дили худ ҳолатии сифат ҳаме кунад ҳи маро он нест » . Гуфт , « аз он ки ӯ нон тиҳӣ хӯрд ва ту нону хурмои хурӣ » . Гуфт , « агар даст бидорам бидон дараҷаи расм ? гуфт , рисӣ , бидор » . Дасти бдошт ва бигирист . Гуфтанд , « фалон барои хурмои ҳамегаре ? » Абдулвоҳид гуфт , « нафаси ваии хурмо дӯст дораду сидқи азм ӯ донад ки ҳаргиз беш нахурд , аз он мегиряд » .

Абӯи бикри ҷлоءи разии аллоҳи анҳу ҳаме гуяд ки ман касе донам ки нафаси вайро чизе орзӯаст . Ҳаме гуяд даҳ рӯз чизе нахӯрам ва сабр кунам марои он орзӯ бидиҳ . намегуяд ки нахоҳам ки даҳ рӯз чизе нахурӣ , даст аз ин шаҳват бидор . Инаст роҳи соликону бузургон . Чун касе ба ин дараҷа нарасад , бории камтар аз он набӯд ки аз баъзе шаҳавот даст бидорад ва эсор кунад ва бар гӯшт хӯрдан мудовимат накунад ки алии разии аллоҳ анҳу мегуяд ки ҳаркии чиҳил рӯз бар давом гӯшт хӯрд , дили вай сахт шаваду ҳаркии чиҳил рӯз нахурд бдхў шаваду муътадил онаст ки умри разии аллоҳ анҳу гуфт писари хешро ки як роҳи гӯшт ва як роҳи равған ва як роҳи шер ва як роҳи сирка ва як роҳи нони тиҳӣ . Ва мустаҳаб онаст ки бар сирии нхсбд ки миёни ду ғифлат ҷамъ карда бошад .

Ва дар хабараст ки таомро бигзоред ба намозу зикр ва бар он мхсбид ки дил сиёҳ шавад . Ва гуфтаанд ки пас аз таом бояд ки чаҳор ракаат намоз кунад ё сад бор тасбеҳ кунад ва ё ҷузвӣ қуръон бихонад . Сафёни саврии рҳмҳми аллоҳи ҳаргоҳ ки сайр бихӯрадӣ он шабро зинда нигоҳ доштӣ ва гуфтӣ , « чун сутурро сайри бкрдии кори сахт бояд фармуд » ва яке аз бузургони мурӣдонро гуфтӣ , « шаҳавотро махӯред ва агар хуред мҷўиид ва агар ҷӯйед дӯст мадоред » .