Бидон ки ҳарчанд шаҳвати ғолибтар савоби андари мухолифати ваии бештар ва ҳеҷ шаҳвати ғолибтар аз ин нест , валикини матлӯби ин шаҳват зиштасту бештарин ки ин шаҳват наронанд ё аз аҷз буд ё аз шарм ё аз ҳарос ё аз мол ё аз бими он ки ошкор шаваду зишт ном гардад . Ва ҳаркии бад-ӣни сабабҳо ҳазар кунад , вайро савоб набӯд ки ин тоъати дунёеи ас на тоъати шаръ . Валикини аҷзи андари асбоби маъсият саодатаст ки бории уқубат ва буза биафтад ба ҳар сабаб ки даст бидорад . Аммо агар касе аз паии ҳаром мутамаккин шавад ва ҳеҷ монеъ набошад , ллаҳро даст бидорад , савоби вай бузургаст . Ва вай аз он ҳафт кас бошад ки дар сояи арши ҳақ таъолӣ хоҳанд буд рӯзи қиёмату дараҷаи ваии дараҷаи Юсуф ( ъ )аст ва дар ин маънии муқтадоу эмоми Юсуф ( ъ )аст .

Сулаймони бен ясори сахти боҷамол буду зании хештан бар вай арза кард . Аз вай бигурехт . Гуфт , « Юсуф ( ъ )ро ба хоб дидам . Гуфтам ту Юсуфӣ ? гуфт оре . Ман он Юсуфам ки қасд кардам ва ту он сулаймонӣ ки қасд накардӣ » . Ва ишорати бад-ӣн оят кард , «у лақади ҳиммат ба ваҳми баҳо » ва ҳам сулаймон мегуяд ки ба ҳаҷ мешудам . Чун аз Мадинаи беруни шудем ҷое фурӯди омадем ки онро абўо гӯйанд . Рафиқ ман бишуд то таомии хирад . Занӣ аз араб биёмад , чун моҳ рӯй кушода ва маро гуфт , « ҳин ! » пиндоштам ки нон мехоҳад . Суфра талаб кардам . Гуфт , « он мехоҳам ки занон аз мардон мехоҳанд » . Гуфт , « ман сари андар гиребон кашидам ва ба гиристани истодам . То чандон бигиристам ки он зани бозгашт . Чун рафиқ бозомад бар ман асар гиристан дид . Гуфт , « ин чист ? » гуфтам , « андешаи кӯдакони андари пеш ман омад , аз андӯҳ эшон бигиристам » . Гуфт , « ту ҳамин соъат аз ин фориғ будӣ . Туро воқеае афтодааст ? бо ман бигӯ . » чун алҳоҳ кард бигуфтам . Вай низ ба гиристан афтод . Гуфтам , « ту борӣ чаро ҳамегаре ? » гуфт , « аз он ки май тарсам ки агар ин мард ман будамӣ нтўонстмии чунин кардан » . Чун ба Макка раседему тавофу саъии бкрдиму андар ҳуҷра бинишастем , андар хоб шудам . Шахсе дидам бғоити ҷамол , кушода рӯйу хуши буиу дрозболо . Гуфтам , « ту кистӣ ? » гуфт , « Юсуф » , гуфтам , « Юсуфи садиқ ? » гуфт , « оре » . Гуфтам , « аҷаб корӣ бӯда он қиссаи ту бо зани азиз ! » гуфт , « қиссаи ту бо он зани аъробии аҷабтар ! »

Ибн умр гуяд ки расӯл ( с ) гуфт , « андари рӯзгори гузаштаи се мард ба сафар шуданд . Шаб даромад . Андар ғорӣ шуданд то эмин бошанд . Сангии азим аз кӯҳи биФтод ва дар ғор фурӯ гирифт ки ҳеҷ роҳ намонад ва мумкин набӯд он сангро ҷнбонидн . Гуфтанд инро ҳеҷ ҳила Эй нест магар дуо кунем ва ҳар касе кирдории некӯ аз он хеш арза кунем ки бошад ки ба ҳақи он худоӣ фараҷ диҳад . Яке гуфт аз он се мард , « борхдоёи доне ки марои модарӣу падарӣ буд ки ҳаргизи пеш аз эшон таоми нхўрдмӣу зану фарзандонро ндодмӣ . Як рӯз ба шуғлӣ машғӯл шудаму шаби дайри бози омадам ва эшон хуфта буданд ва он қадаҳи шер ки оварда будам бар дасти ман буд ба умеди бедории эшону кӯдакони зорӣ ҳаме карданд ва ҳаме гиристанд аз гуруснагӣ ва ман гуфтам то эшон пештар нахуранд шуморо надаҳум . Ва эшон то субҳ бедор нашаванд ва ман он бар дасти ҳамеи доштам ва ману кӯдакони гурусна . Борхдоё агар доне ки он ҷуз ба ризоӣ ту набӯд моро фараҷи даҳ ! » чун ин бигуфт санг биҷунбеду сӯрох пайдо шуд валикин берун натавонистанд шудан . Он дигар гуфт , « бори худоёи доне ки марои духтари ъмӣ буд ва ман бар вай фитна будаму маро тоъат намедошт . То солии қаҳт падед омад , андар монад ва бо ман густохӣ кард . Сад ва бист динор ба вай додам ба шарти он ки маро тоъат дорад . Чу бидон кор наздик раседем гуфт натарсӣ ки меҳри худоӣ таъолӣ башиканӣ бе фармони ҳақ ? тарсидаму зари бгзоштм ва қасд накардам . Ва дар ҳамаи ҷаҳон бар ҳеҷ чизеи ҳаристар аз он набудам . Борхдоёи доне ки ҷуз барои ту набӯда , фараҷ фирист ! » пас санг биҷунбеду порае дигар кушода шуд ва ҳануз мумкин набӯд берун шудан . Пас он дигар гуфт , « борхдоёи доне ки ман як бори муздурони доштаму музд ҳама бидодам магари як кас ки бишуду музди бгзошт . Бидон музди ваии гӯсфандии харидам ва бидон тиҷорат ҳаме кардам то мол бисёр шуд . Вақте он мард ба талаб музд омад як дашти пар аз гову гӯсфанду уштуру банда буд . Гуфтам ин ҳама музд туаст . Гуфт бар ман ҳамеи хндӣ ? гуфтам на ки ҳама аз моли ту ҳосил шудааст . Ҷумла ба ваии супурдам ва ҳеҷ чизеи бознгрФтм . Борхдоё агар доне ки ҳама аз баҳри ту буд фараҷ фирист » . Пас санг ҳаракат карду роҳи кушодаи гашт ки берун омаданд .

Бикри бен Абдуллоҳ алмзнӣ гуяд , « мардии қассоб буд ва бар канизаки ҳамсояи ошиқ шуда буд . Як рӯзи канизакро ба рӯсто фиристоданд . Вай аз пас вай бишуду андар вай овехт . Канизак гуфт , « эй ҷавонмарди ман бар ту фитнаи терм ки ту бар ман , валикин аз худои ҳамеи тарсам » . Гуфт , « ту ҳамеи тарсӣ чаро ман натарсам ? » тавба карду бозгашт . Андари роҳи тишнагӣ бар вай афтод ва ғалаба карду бими ҳалок буд . Вайро мардӣ фаро расед ки яке аз паямбарони рӯзгори вайро ҷое фиристода буд ба расӯлӣ . Гуфт , « туро чаҳ расед ? » гуфт , « тишнагӣ » . Гуфт , « биё то дуо кунем то ҳақи таъолӣ меғӣ фиристад чунон ки бар сар мо боистад то ба шаҳр рӯем » . Гуфтам « ман ҳеҷ надорам аз тоъат . Ту дуо кун то ман омин кунам » . Чунон карданд то меғ биёмад ва бар сари эшон боистод . Ҳамеи рафтанд то онҷо ки аз якдигар ҷудоӣ шуданд . Меғ бо қассоб ба ҳам бирафт ва он расӯл дар офтоб монад . Вай гуфт , « эй ҷавонмард . Нагуфтӣ ки ман тоъатӣ надорам ? акнӯн худ меғ барои ту бӯдааст . Ҳоли худ маро бигӯӣ » . Гуфт , « ҳеҷ чиз намедонам магари ин тавба ки бкрдм ба қавли он канизак » . Гуфт , « ҳамчунинаст . Он қабул ки тоибро буд наздики ҳақи таъолии ҳеҷ касро набӯд » .