Бидон ки дунёи сари ҳамаи шрҳосту дӯстии ваии асли ҳамаи мъситҳост . Ва чаҳ бошад аз он бадтар ки душмани ҳақи таъолӣу душмани дӯстони ҳақи субҳонау таъолӣ буду дӯсти душманони худоӣ буд . Аммо душманӣ ба ҳақ таъолӣ бидон кунад ки роҳи ҳақи таъолӣ бар бандагон бузанд то ба вай нарасанду душманӣ бо дӯстони худо ба он кунад ки хештанро ҷилва ҳаме кунад ва дар чашми эшон ҳаме ороед то дар сабр аз ваии шарбатҳои талх ҳаме хуранду ранҷи он ҳамеи кашанд . Ва аммо дӯстӣ бо душманони ҳақи субҳона ва таъолӣ бидон кунад ки эшонро ба макру ҳиялат ба дӯстӣ хеш мекашад ва чун ошиқ вай шуданд аз эшон давр ҳаме шавад ва ба дасти душманон эшон мешавад . Ва мисли ӯ чун зан нобакораст ки мард ба мард ҳаме гардад то дар ин ҷаҳон гоҳе дар таҳаммули ранҷ бо вай буванду тартиби асбоб вай бошанд ва гоҳе андари фироқу ҳасрати вай ва дар охирати хашми субҳонау таъолӣу азоби ваии ҳамеи бенанд .

Ва аз дому болӣ дунё нараҳад алоксӣ ки ба ҳақиқати вайроу офоти вайро бишносад ва аз вай бипарҳезад , чунон ки аз ҷовдон бипарҳезанд ки расӯл ( с ) гуфт , « бипарҳезед аз дунё ки ӯ ҷодӯтар аз Њорут ва морутаст » .

Ва мо ҳақиқати дунёу офоти вайу мисоли талбисҳои ваии андари унвони сим дар аввал китоб бигуфтаему ӣнҷои ихборӣ ки дар мазаммати вай омадааст бигӯем ? оёти қуръон дар он бисёрасту мақсӯди қуръону кутуби анбиё ва фиристодан эшон ҳама онаст то халқро аз дунё ба охират хонанд ва то офат ва балоҳоу меҳнати дунё бо халқ бигӯянд то аз он ҳазар кунанд .