Бидон ки тамаъ аз ҷумлаи ахлоқ мазмумасту мазаллати андари ҳоли нақд буду хиҷлат ба охири кор чун тамаъи брнёид ва бисёр ахлоқи бад аз вай таваллуд кунад ки ҳарки ба касе тамаъ дорад бо вай мдоҳнт кунад ва нифоқ кунад ва ба иборат риё кунад ва бар истихфофу ботили вай сабр кунад . Ва одамиро ҳарис офарӣдаанд ки бидон ки дорад ҳаргиз қаноат накунаду ҷуз ба қаноат аз ҳирс ва тамаъ нараҳад .

Ва расӯл ( с ) гуфт , « агар одамиро ду водии пари зар будӣ , водӣ сим хоҳаду ҷузи хоки андаруни одамӣ пар нигараданд » . Ва гуфт , ( с ) « ҳамаи чиз аз одамӣ пер гардад алои ду чиз . Умеди зиндагонӣу дӯстии мол » . Ва гуфт , « хунаки он касеаст ки роҳи ислом ба ваии намӯдану қудрати кифоят ба вай доданд ва бидон қаноат кард » . Ва гуфт , « рӯҳи алқудс дар ман дамид ки ҳеҷ банда Эй намирад то рӯзии вай ба тамом нарасад . Аз худоӣ таъолӣ битарседу талаби дунё ба оҳистагӣ кунед » яъне маболиғат бар ҳирс макунед ва аз ҳад мабаред .

Ва гуфт , « аз шубаҳотҳо ҳазар кун то обидтарин халқ бошӣ ва ба ончии дорӣ қаноат кун то шокиртарин халқ ту бошӣу халқро он писанд ки худро писандӣ то муъмин бошӣ »у ъўФи бен молики рҳмҳм аллоҳ гуфт , « наздики расӯл ( с ) будем ҳафт ё ҳашт кас , гуфт , « байъати бикунед бо расӯли худоӣ » , гуфтем , « бар чаҳ байъат кунем ? » гуфт , « байъати бикунед ки худоиро бпрстид ва панҷ намоз ба пой доред ва ҳарчӣ фармоед ба самъу тоъати пеши равед » ва як сухан оҳиста гуфт , « ва аз ҳеҷ кас суол макунед » ва ин қавми пас аз он чунон буданд ки агар тозӣонае аз дасти эшон биФтодии Фрокси нгФтндӣ ки ба ман даҳу Мӯсо ( ъ ) гуфт , « ёрб аз бандагони ту ки тавонгартар ? » гуфт , « он ки қаноати бикунад бидонча ман бидиҳам » . Гуфт , « ки одилтар ? » гуфт , « он ки инсоф аз худ бидиҳад » .

Ва Муҳамади бен восеъи рҳмҳми аллоҳи нони хушк дар об кардӣ ва мехӯрдӣ ва мегуфтӣ ки ҳаркии бад-ӣн қаноат кунад аз ҳамаи халқ бениёз буд . Ибни масъӯди рҳмҳм аллоҳ гуфт , « ҳар рӯзи фиришта мунодӣ кунанд ки ё писари одам ! андакӣ ки туро кифоят буд беҳтар аз бисёре ки туро кифоят набӯд ва аз он бтру ғифлат буд » . Ва смити бен аҷҷалон гуяд ки шиками ту ба дастии дрбдстӣ беш нест . Чаро бояд ки туро ба дӯзахи барад ? ва дар хабараст ки ҳақ таъолӣ мегуяд , « ёбни одам ! агар ҳамаи дунёи туро даҳуми насиби ту аз он ҷуз қӯтӣ нахоҳад буд . Чун беш аз қӯт надаҳуму машғалау ҳисоб бар дигарон нуҳум чаҳ никўӣӣ беш аз он буд ки бо ту карда бошам ? » ва яке аз ҳукамо мегуяд , « ҳеҷ кас ба ранҷи сабуртар аз ҳарис мтмъ набӯд ва ҳеҷ касро айши хуштар аз қонеъ набӯд ва ҳеҷ каси андӯҳгинтар аз ҳасуд набӯд ва ҳеҷ каси сбкбортр аз он кас набӯд ки ба тарк дунё бигӯед ва ҳеҷ каси пушаймонтар аз олам бдкрдор набӯд .

Шуъабӣ ҳаме гуяд ки сайёдӣ гунҷишкӣ бигирифт . Гуфт , « маро чаҳ хоҳӣ кард ? » гуфт , « бикашам ва бихӯрам » . Гуфт , « аз хӯрдан ман чизе наёяд . Агар маро раҳо кунӣ се сухан ба ту омӯзам ки туро беҳтараст аз хӯрдан ман » . Гуфт , « бигӯӣ » . Мурғ гуфт , « як сухан дар даст ту бигӯям ва яке он вақт ки маро раҳо кунӣ ва яке он вақт ки бар кӯҳ шавам » . Гуфт , « аввал бигӯ » , гуфт , « ҳарчӣ аз даст ту бишуд бидон ҳасрат махӯр » . Раҳо кард ва бар дарахт нишаст . Гуфт , « дайгарӣ бигӯӣ » . Гуфт , « маҳоли ҳаргиз бовар макун » ва парид ва бар сар кӯҳ нишаст ва гуфт , « эй бадбахт ! агар маро бикуштӣ андари шиками ман ду донаи марворид будӣ ва ҳар яке бист мисқол . Тавонгар шудӣ ки ҳаргизи дарвешӣ ба ту роҳ наёфтӣ » . Марди ангушт дар дандон гирифту дареғу ҳасрат ҳаме хӯрд . Гуфт , « борӣ сим бигӯӣ » гуфт , « ту он ду сухан фаромӯш кардӣ , сим чаҳ кунӣ ? туро гуфтам бар гузашта андӯҳ махӯр ва гуфтам маҳол бовар макун , бидон ки пару болу гӯшти ман даҳ мисқол набошад . Андари шиками ман ду марвориди чиҳил мисқол чигуна сӯрати бандад ва агар будӣ чун аз даст ту бишуд ғам хӯрдан чаҳ фоида ? » ин бигуфт ва биппаред .

Ва ин мисли барои он гуфта ҳаме ояд то маълум шавад ки чун тамаъ падед ояд ҳамаи маҳолот бовар кунад . Ва ибни алсмоки рҳмҳм аллоҳ гуяд , « тамаъ расанӣаст бар гардан ва бандӣаст бар по . Расан аз гардани худ берун кун то банд аз пой бархезад » .