Бидон ки риё кардан ба тоъатҳои ҳақи таъолӣ аз кбоираст ва ба ширк наздикаст ва ҳеҷ беморӣ бар дили порсоёни ғолибтар аз ин нест ки чун ибодатӣ кунанд хоҳанд ки мардумон аз он хабар ёбанд ва бар ҷумлаи эшонро порсо эътиқод кунанд . Ва чун мақсӯд аз ибодати эътиқоди мардумон буд худ ибодат набӯд ки парастидани халқ буд ва агар он низ мақсӯд бошад бо парастидани ҳақи таъолии ширк буду дайгариро бо ҳақи таъолӣ шарик карда бошад андари ибодати хешу ҳақи таъолӣ ҳаме гуяд , « Фмни кони ирҷўои лқоءи рабаи Флиъмл амалан солҳоу лои ишрки бъбодаҳи рабаи аҳдо . Ва ҳарки ба дидори ҳақи таъолӣ умед дорад гӯи андари ибодати ҳақи таъолии ҳеҷ ширки миФгн »у худои таъолӣ ҳаме гуяд , « Фўили ллмслин , аллазӣнаи ҳам ани слўтҳми соҳўн , аллазӣнаи ҳам ироўну имнъўни алмоъўн . Вой бар касоне ки эшон намоз бо шаҳват ва риё кунанд » .

Ва яке пурсед аз расӯл ( с ) ки растгорӣ андар чист ? гуфт , « андари он ки тоъати худои таъолии дорӣу риёӣ мардумон накунӣ » . Ва гуфт « рӯзи қиёмати якеро биоваранд ва гӯйанд , « чаҳ тоъати дорӣ ? » гуяд , « ҷони худ андари роҳи ҳақи таъолӣ фидо кардаам то андари ғзо маро бикуштанд » . Гӯйанд , « дурӯғи гўӣӣ . Барои он кардӣ то гӯйанд фалони мард мардона аст бигирӣд вайро ва ба дӯзах бурид » . Ва дайгариро биоваранд ва гӯйанд , « чаҳ тоъати дорӣ ? » гуяд , « ҳарчӣ доштам ба садақа бидодам » . Гуяд , « дурӯғи гӯйӣ . Барои он бкрдӣ то гӯйанд фалони мардӣ сахӣаст . Бигирӣд вайро ба дӯзах бурид » . Дайгариро биоваранд ва гӯйанд , « чаҳ тоъати дорӣ ? » гуяд , « илм ва қуръон биёмухтаму ранҷ бисёр барадам » . Гӯйанд , « дурӯғи гӯйӣ . Барои он омухтӣ то гӯйанд фалони мард оламаст , бигирӣд вайро ва ба дӯзах бурид » .

Ва расӯл ( с ) гуфт , « аз уммати хеш аз ҳеҷ чиз чунон натарсам ки аз ширки киин » . Гуфтанд , « он чист ё расӯли аллоҳ ! » гуфт , « риё » . Ва гуфт , « рӯзи қиёмати ҳақ таъолӣ гуяд ё мроӣён ! наздики он касоне шавед ки ибодат барои эшон кардеду ҷазои худ талаб кунед .

Ва гуфт , « ба ҳақи таъолӣ паноҳ кунем аз ҳуби алҳзн яъне ғори андӯҳ » . Гуфтанд , « ё расӯли аллоҳ ! ҳуб алҳзн чист ? » гуфт , « водӣӣаст андари дӯзахи сохта барои қрои марое » ва гуфт ҳақи ъзўҷл ҳаме гуяд , « ҳарки ибодатӣ карду дайгариро бо ман ширкат дод ман аз шарик бениёзам ҷумла бидон ҳамбоз додам .

Расӯл ( с ) гуфт , « худоӣ напазирад кирдорӣ ки андари ваии як зарраи риё буд » . Маоз ҳаме гирист . Умр гуфт , « чаро ҳамегаре ? » гуфт аз расӯл ( с ) шунидам ки андаки риё ширкаст . Ва гуфт , « мароеро рӯзи қиёмат Нидо кунанд ва овоз диҳанд : ё марое ё нобакор ё ғаддор , кирдорат зойеъ шуду муздат ботил шуд , бираву музд аз он кас талаб кун ки кор барои вай кардае » .

Шаддоди бен аўс гуяд ки расӯл ( с )ро дидам ки ҳаме гирист . Гуфтам , « ё расӯли аллоҳ ! чаро ҳамегаре ? » гуфт , « ҳамеи тарсам ки уммати ман ширк овараданд на он ки бут парастанд ё моҳу офтоб , лекини ибодат ба рӯ ва риё кунанд » . Ва гуфт , « андари зилли арш , он рӯз ки ҳеҷ зилл набошад , ҷузи он мардӣ нахоҳад бӯдан ки ба дасти рост садақа бидоду хост ки аз дасти чап пинҳон дорад » , ва гуфт , « чун ҳақи таъолии заминро бёФрид билразед . Кӯҳро бёФрид то вайро фурӯ гирифт . Млоикаҳ гуфтанд ҳеҷ ҳеҷ чиз наёфарид ҳақи таъолии қавӣтар аз кӯҳ , пас оҳанро бёФрид то кӯҳро бибаред . Гуфтанд оҳан қавӣтараст . Оташро бёФрид то оҳанро бгдохт . Пас обро бёФрид то оташро бикушт . Пас бодро бифармуд то обро бар ҷои бдошт . Пас млоикаҳ хилоф карданд ва гуфтанд бипурсем аз ҳақи таъолӣ ки чист аз офарӣдаҳои ту ки ҳеҷ чиз аз он қавӣ тар нест . Гуфт одамӣ ки садақа бидиҳад ба дасти рост ки дасти чапи вай хабар надорад . Ҳеҷ офарӣдаи қавӣтар аз вай нест ва наёфаридаам .

Ва маоз ҳаме гуяд ки расӯл ( с ) гуфт ки ҳақи ъзўҷли ҳафт фириштаи пеш аз офаридан осмонҳо бёФрид , пас аз он осмонҳо бёФриду ҳарякиро кард муваккил бар осмонӣу дарбонеи он осмон ба вай дод , чун Фариштагони замин ки кирдор халқ нависанду онон ҳифзаанд . Амал ки аз бомдод то шаб карда бошад рафъ кунанд то осмон аввал баранд ва бар тоъати ваии саноӣ бисёр гӯйанд ва чандон абдот карда бошад ки нури вай чун нури офтоб буд . Он фиришта ки муваккил буд бар осмон аввал гуяд ин тоъат бибаред ва бар ваии бози занед ки ман нигоҳбони аҳли ғайбатам . Марои ҳақи таъолӣ фармӯдааст ки ҳар ки ғайбат кунад магузор ки амали вай бар ту бугзарад . Пас амали дайгарӣ рафъ кунанд ки ғайбат накарда бошад то ба осмони дувум . Он фиришта гӯйанд бибаред ва бар рӯй ваии бози занед ки ин барои дунё кардаасту андари маҷолис бар мардумон фахр кардаасту маро фармӯдаанд ки амали вайро манъ кунам . Пас амали дайгарӣ рафъ кунанд ки андари вай садақа бошаду рӯзау намозу ҳифза аҷаб бимонада бошанд аз нури вай .

Ва чун ба осмон сим расад он фиришта гуяд ки ман муваккилам бар кибр . Ки ман амали мутакаббиронро манъ кунаму вай бар мардумон такаббур кардӣ . Пас амали дайгарӣ рафъ кунанд то ба осмони чаҳорум . Он фиришта гуяд ки ман муваккили аҷабаму амали вай беаҷаб набӯдӣ . Нагузорам ки амали вай аз ман даргузарад . Пас амали дайгарӣ рафъ кунанд ва он амал чун арӯсӣ буд ки ба шавҳар таслим хоҳанд кард то ба осмон панҷум баранд . Он фиришта гуяд ки он амал бар рӯй ваии боззнид ва бар гардан вай наед ки ман муваккили ҳасадам . Ҳарки дар илму амал ба дараҷа вай раседӣ ӯро ҳасад кардӣ . Пас амали дайгарӣ рафъ кунанд ва ҳеҷ манъ набӯд то ба осмони шашум . Он фиришта гуяд ки ин амал бибаред ва бар рӯй ваии бози занед ки вай бар ҳеҷ кас ки вайро балое ва ранҷӣ раседӣ раҳмат накардӣ балки шодӣ кардӣ ва ман фиришта раҳматам . Маро фармӯдаанд то амали бирҳм манъ кунам .

Пас амали дайгарӣ рафъ кунанд ки нури вай чун нури офтоб буду бонги он дар осмонҳо афтода бошад ва ҳеҷ каси манъ натавонад кард . Чун ба осмон ҳафтум расад он фиришта гуяд ин амал бар рӯй ваии бози занед ки ваии бад-ӣни амали худоиро нахост , балки мақсӯди ваии ҳишмат буд наздики уламоу ному бонг буд андари шаҳрҳо ва ҳарчӣ чунин буд риё бошаду худои таъолии амал марое напазирад . Пас амали дайгарӣ рафъ кунанд ва аз осмони ҳафтуми бргзроннду андари ваии ҳамаи халқи некӯ буду зикру тасбеҳу ҳамаи Фариштагони осмон гувоҳӣ диҳанд ки ин амал покаст ва бо ихлосаст , ҳақ таъолӣ гуяд шумо нигоҳбон амалед ва ман нигоҳбони дил . Ваии ин амал на барои ман кардаасту андари дили ният дигар дошт . Лаънати ман ки худоем бар ваии бод . Фариштагони ҳама лаънат гӯйанд ва гӯйанд лаънати туу лаънати мо бар ваии бод . Ва осмонҳо гӯйанд лаънати мо бар ваии бод . Ҳафт осмон ва ҳарчӣ андари ҳафт осмонаст бар вай лаънат кунанду амсоли ин андари риё бисёр омадааст .

Осор : умри разии аллоҳи анҳу мардиро дид сар дар пеши афканда яъне ки ман порсоем . Гуфт эй худованди гардани кажи рост боз кун ки хушўъи андари дил буд на андари гардан . Бўомомаҳи якеро дид ки дар масҷид ҳаме гирист андари суҷуд . Гуфт чун ту ки будӣ агар ин ки андари масҷид ҳаме кунӣ андар хона кардӣ ? алӣ ( ъ ) гуяд ки мароеро ду нишонаст . Чун танҳо буд коҳил буд ва чун мардумонро бинад ба нишот буд ва чун бар вай сано гӯйанд андар амал афзоед ва чун нкўҳнд камтар кунад .

Яке Саиди мсибро гуфт , « яке ки молӣ бидиҳад барои музди ҳақи таъолӣ ва барои санои халқ чаҳ гӯйӣ ? » гуфт , « ҳаме хоҳад ки ҳақи таъолии вайро душман гирад ? » гуфт , « на » , гуфт , « пас чун корӣ кунад ҷуз барои ҳақ таъолӣ набояд кард » . Умри разии аллоҳи анҳу якеро ба даррае барад . Пас гуфт , « биё ва қисос куну марои бози зан » . Гуфт , « ба ту ва ба худоӣ ту бахшедам » , гуфт , « ба корӣ наёяд . ё ман ба бахш то ҳақ он бишносам ва ё ба худои бахш беширкат » . Фзил гуяд , « вақте бидонча ҳаме карданд риё ҳаме карданд ва акнӯн бидонча намекунанд риё мекунанд » . Қтодаҳ гуяд , « чун банда риё кунад худоӣ таъолӣ гуяд бингаред ки бандаи ман маро чигуна истеҳзо мекунад ? »