Бидон ки андари пинҳони доштани тоъати фоида онаст ки аз риё халос ёбаду андари изҳори фоида бузургаст ва он иқтидоӣ халқаст ба вайу таҳрики рағбат халқаст андари хайр ва барои инаст ки ҳақи таъолӣ бар ҳарду сано гуфтааст ки ани тбдўои алсдқоти Фнъмои ҳайу ани тўтўҳои алФқроءи Фҳўи хайри лакам . Гуфт , « агар садақаи ошкорои диҳӣ некаст ва агар пӯшида кунӣ некӯтар » .

Ва як рӯзи расӯл ( с ) молӣ май хост . Ансореи сраҳ зар биоварад . Чун мардумон бидиданд мол овардан гирифтанд . Расӯл ( с ) гуфт , « ҳаркии суннатии некӯи бунаад ки вайро бидон мтобът кунанд , вайро ҳам музди худ буд ва ҳам музди мувофиқати дигарон » . Ва ҳамчунин касе ки ба ғзў хоҳад шуд ё ба ҳаҷ хоҳад шуд бештари сози он бикунад ва берун ояд то мардумон ҳарис шаванд ва ё чун ба шаб намоз кунад овоз бардорад то дигарон бедор шаванд . Пас ҳақиқат онаст ки агар аз риёи эмин буду изҳори сабаби иқтидоу рағбат дигарон бошад ин фозилтар . Ва агар шаҳвати риё ҳаракат хоҳад карду вайро рағбати дигарон суд надорад , пӯшидаи доштани аўлитр .

Пас ҳаркии ибодат зоҳир хоҳад кард бояд ки ҷое изҳор кунад ки мумкин буд ки касе ба вай иқтидо кунад ки кас бошад ки аҳли вай ба вай иқтидо кунаду аҳл бозор накунанд ва кас бошад ки аҳл бозор кунанду аҳл вай накунанду дигари он ки дили хешро муроқибат кунад ки бештар он бошад ки шаҳвати андари ботин пӯшида бошаду вайро ба узри иқтидои дигарон Фроозҳор кардан дорад то ҳалок шавад . Ва мисли ин чун касе бошад ки сбоҳт надонад ва ғарқа хоҳад шуд , дайгариро низ даст гирад то ҳарду лок шаванд .

Ва мисли марди қавӣ чун касе бошад ки устод буд ва ба сбоҳти худ барраад ва дигаронро низ бигузаранд ва ин дараҷаи анбиё ва авлиёст ва набояд ки касе бидон ғарра шаваду ибодатӣ ки пинҳон тавон дошт надораду аломати сидқи андари ин он буд ки тақдир кунад ки агар вайро гӯйанд ту тоъати хеши дор то мардумон бидон обиди дигар иқтидо кунанду музди ту ҳамчун музд изҳор бошад , агар андари хештан рағбатӣ ёбад андари изҳор , онаст ки манзалати хеш ҳаме ҷӯяд на савоби охират .

Тариқи дигари андари изҳори он буд ки пас аз фироқи он тоъат бигӯед ки чаҳ кардаам ва аз ин низ нафасро лиззат ва шурб бошад ва бошад ки зиёдат ҳикоят кунад , воҷиб бошад ки забон нигоҳ дорад ва изҳор накунад то онгоҳ ки мадҳу зми халқи наздики ваии баробар буду қабулу ради эшон яксон шаваду онгоҳ чун донад ки андари гуфтани таҳрики рағбат хайраст андар дигарон бигӯед ва чунин бисёр гуфтаанд бузургоне ки аҳл қӯт бӯдаанд . Саъди бен маози рҳмҳм аллоҳ гуфт , « то мусулмон шудаам ҳеҷ намоз накардаам ки андари он нафаси ман ҳадисӣ кардааст ҷузи он ки бо вай гуфта ояд андари охират ва вай хоҳад гуфт андари ҷавоб ва ҳеҷ чиз нашунидаам аз расӯл ( с ) ки на яқин донистам ки ҳақаст » . Ва умри разии аллоҳ анҳу гуфт , « бок надорам ки бомдод бархезам корҳо бар ман душвор буд ё осон буд ки надонам хайри ман дар кадомаст » . Ва ибни масъӯди рҳмҳм аллоҳ гуфт , « ба ҳар ҳол ки бомдод бархезам орзӯ накунам ки бархилоф он бошад » . Ва Усмон гуфт , « то байъат кардаам бо расӯл ( с ) , уратро ба дасти рост нпрмосидаҳам ва сурӯд нагуфтаам ва дурӯғ нагуфтаам » . БўсФёни разии аллоҳи анҳу ба вақт марг гуфт , « мгўӣид бар ман ки то мусулмон шудаам ҳеҷ гуноҳ накардаам »у умри бен абдулазизи разии аллоҳ анҳу гуфт , « ҳеҷ қазо накард худои ъзўҷл бар ман ки хўостмӣ ки накардӣ ва ҳеҷ шодӣ намондааст марои магар дар ончии ҳақи таъолӣ тақдир карда бошад » . Ва ин ҳамаи суханҳои аҳл қӯтаст ва набояд ки зуъафои бад-ӣн ғарра шаванд .

Ва бидон ки худоиро таъолии андари корҳо таъбияҳост ки касе бидон роҳ надораду андари зер ҳар шарӣ хайротаст ки мо бидон роҳ набарему андари риё бисёр хайротаст халқро , агарчӣ ҳалок мароеаст ки бисёр кас ба риё корҳо кунанд ки дигарон пиндоранд ки ба ихлос ҳаме кунанду бадишон иқтидо кунанд ва ҳикоят кунанд ки андари Басраи бомдоди чунон будӣ ки ба ҳар кӯй ки Фрўшдндӣ , овози қуръон ва зикр шунидандӣ ва бидон рағбати зиёдат ҳаме шудӣ . Пас яке китобӣ кард андари дақоиқи риё ва он ҳамаи дасти бдоштнд ва рағбатҳо бидон сабаб Фотр шуд ва гуфтанд ки кошкӣ ин китоб накардӣ пас мароеи фидоӣ дигарон бошад ки вай ҳалок мешавад ва дигаронро ба ихлос ҳаме хонд .